Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

Ανακοπή σε διαταγή πληρωμής από δάνειο σε Ελβετικό Φράγκο

    Η ανακοπή κατά διαταγή πληρωμής από δάνειο σε Ελβετικό Φράγκο διαφέρει από την αναγνωριστική αγωγή για την αναγνώριση της μερικής ακυρότητας στα δάνεια που εδόθησαν σε ελβετικό Φράγκο για τους εξής λόγους :
     
 α. Στην ανακοπή καταρχάς σημαίνει ότι βρίσκεσαι σε θέση αμυνόμενου, ότι έχει ήδη καταγγελθεί η σύμβαση του δανείου σου και ότι η Τράπεζα σου ζητά πλέον όλο το ανεξόφλητο κεφάλαιο μαζί με τόκους και έξοδα και μάλιστα στο υπολογίζει το συνολικό την ημέρα της καταγγελίας, μετατρέποντας τοιουτοτρόπως την ζημία του εκάστοτε πελάτη, απο λογιστική (**) και σε πραγματική ζημία.

(**) Και επειδή μας έχουν εν τοις πράγμασι "κουράσει" με την επιμονή τους στο ως κάτωθι επιχείρημα, ήτοι ότι η ζημία είναι λογιστική και όχι πραγματική, η αντέντασή μας για την κατάλυση αυτής τους της θέσεως είναι ό,τι : Η πραγματική ζημία του πελάτη είναι η μηνιαία διαφορά που προκύπτει εκ της διακυμάνσεως της συναλλαγματικής ισοτιμίας στην δόση του, δεύτερον  και όχι ήσσονος σημασίας το γεγονός πως με τέτοιες συμβάσεις όπως αυτές, οι λεγόμενες συμβάσεις "προσχωρήσεως" που δημιούργησαν οι τράπεζες για απροσδιόριστο αριθμό μελλονιτικών πελατών, εκμηδενίζουν κάθε πιθανότητα μεταπώλησης του εκάστοτε αγορασμένου με δάνειο σε ελβετικό φράγκο ακινήτου, αφού ακόμη και αν σε μερικούς πελάτες έχουν δώσει την λεγόμενη προστασία δόσης για κάποια χρόνια, αυτή η περίοδος προστασίας αφήνει ακάλυπτο το κεφάλαιο, οπότε και σ' αυτή την περίπτωση αποκόβεται με τη μία οποιαδήποτε προσπάθεια μεταπώλησης του ακινήτου.
     Σημειωθείτω, πως πέραν της λογιστικής ζημίας που προαναφέρθη, μείζονος σημασίας είναι το γεγονός πως το αν η ζημία είναι σήμερα λογιστική και αύριο είναι πραγματική, όλα αυτά είναι γεγονότα που δεν αντικατοπτρίζουν τις δικαιολογημένες προσδοκίες των πελατών που απευθύνθηκαν σε τραπεζικές εταιρίες για την χορήγηση στεγαστικών δανείων. Στην λαικίζουσα δηλαδή δεν είχαν πρόθεση να επενδύσουν στο χρηματιστήριο, αλλά να αγοράσουν ακίνητο και να στεγάσουν την οικογένειά τους.

β. Στην ανακοπή σημαίνει ότι προσπαθείς είτε να ακυρώσεις τον τίτλο (την διαταγή πληρωμής δηλαδή) για τυπικό λόγο (π.χ δεν προσκόμισε η Τράπεζα για έκδοση της διαταγής πληρωμής) όλα τα έγγραφα που απαιτούνταν για να πράξει κάτι τέτοιο, είτε βάλεις κατ' αυτής για όλους ουσιαστικούς λόγους, όπως ας πούμε κάποιο άκυρο ως καταχρηστικό όρο της σύμβασης εξαιτίας του οποίου το δάνειο έφτασε σήμερα εκεί που έφτασε. 


γ. Στην ανακοπή αν θέλεις να πετύχεις κάτι πιο ουσιαστικό πρέπει να προσπαθήσεις να ακυρώσεις συνολικά την διαταγή πληρωμής, διότι η μερική ακύρωση η οποία έχει ως συνέπεια την μερική ακυρότητα του επιτασσόμενου κινδυλίου, σημαίνει πως προχωρά η διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης και αντί να οφείλεις συνολικά το Χ. ποσό οφείλεις το λιγότερο χ ποσό. Όχι όμως ότι ένα τέτοιο αποτέλεσμα είναι αμελητέο, διότι αν ακυρωθεί π.χ το ποσό που προκύπτει από την διαφορά της συναλλαγματικής ισοτιμίας, είναι σαν να κερδίζεις την αγωγή. 

δ. Αυτό που στην ανακοπή (π.χ ακυρότητα κάποιων όρων της σύμβασης) αποτελεί προκριματικής φύσεως ζήτημα για το δικαστήριο, δηλαδή το δικαστήριο θα εξετάσει πρώτα αυτό το ζήτημα και μετά θα φτάσει στην τελική κρίση του περί ακυρότητας ή όχι ολικής ή μερικής της διαταγής πληρωμής, αποτελεί το κύριο ζήτημα της αναγνωριστικής αγωγής, ζήτημα δηλαδή που κυρίως ενδιαφέρει το δικαστήριο στην περίπτωση αυτή για να καλήξει στην πλήρες αιτιολογημένη δικαστική κρίση. 

ε. Τα επιχειρήματα και στην μία και στην άλλη περίπτωση είναι τα ίδια, προς το παρόν δεν μπορώ να αποκαλύψω πως έχω οριοθετήσει τα των πελατών μου, έχω πάντως καταλήξει σε τελικά συμπεράσματα, περιμένοντας προς τα παρόν τις πρώτες αποφάσεις ασφαλιστικών μέτρων για να δω πως θα σκεφτούν και οι Φυσικοί μας Δικαστές. 


Με χαρά επίσης σας ανακοινώνω πως έχει εκδοθεί και η πρώτη ΘΕΤΙΚΗ δικαστική απόφαση (ασφαλιστικών μέτρων) με την οποία ανεστάλει η εκτέλεση διαταγής πληρωμής η οποίας εξεδόθει δυνάμει στεγαστικού δανείου σε ελβετικό φράγκο και μέσα στον μήνα Νοέμβριο 2013 θα εκδοθεί και η πρώτη οριστική απόφαση για το ίδιο θέμα.

Αντώνης Πράτας