Ευρωπαική Διαταγή Πληρωμής- Διασυνοριακές Υποθέσεις-Ισχύς της-Προυποθέσεις

              ΔΙΑΤΑΓΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ-ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΔΙΑΤΑΓΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ
      Αγαπητοί αναγνώστες, πολλοί από εσάς που είστε άνθρωποι των συναλλαγών θα έχετε ακούσει αρκετές φορές τον όρο Διαταγή πληρωμής (με απλά ελληνικά η διαταγή από κάποιον σε κάποιον άλλο για να πληρώσει). Έτσι για να κατανοήσετε την σημασία του όρου "Ευρωπαική διαταγή πληρωμής" και την σπουδαιότητα της καθιέρωσής του, καλό είναι να σας εξηγήσω αρχικά τί σημαίνει "εκδίδεται διαταγή πληρωμής' .
Η καθιερωμένη αρχή που ισχύει στα ελληνικά νομικά είναι για να αναγκαστεί κάποιο φυσικό πρόσωπο να πληρώσει (από οποιαδήποτε αιτία) χρηματικό ποσό πρέπει εκδοθεί απόφαση δικαστηρίου μετά προφανώς από άσκηση αγωγής. Αυτό σημαίνει με απλά ελληνικά : Κατάθεση αγωγής, προσδιορισμός της μετά από λίγους έως και πολλούς μήνες μέχρι να συζητηθεί, κοινοποίησή της στον οφειλέτη, ενδεχόμενη αναβολή της υπόθεσης, συζήτηση της υπόθεσης και τελικώς έκδοση απόφασης, η οποία όμως μπορεί σύμφωνα με το σκεπτικό της να μην μπορεί να εκτελεστεί άμεσα μέχρι να ασκηθεί έφεση και τελεσιδικήσει.

ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕ ΔΙΑΤΑΓΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ
 Τώρα η διαταγή πληρωμής είναι σαν ένα είδος απόφασης (φαναστείτε το) το οποίο εκδίδεται άμεσα από το δικαστήριο (σε μερικά δικαστήρια μπορεί να εκδοθεί και αυθημερόν) και είναι άμεσα εκτελεστέα (δηλαδή μετά την κοινοποίηση της διαταγής πληρωμής στον οφειλέτη και το πέρας 3 εργάσιμων ημερών) μπορεί να γίνει άμεσα ανακαστική εκτέλεση σε κάθε κινητή ή ακίνητη περιουσία του οφειλέτη.  

Τώρα θα ρωτήσετε σε ποιές περιπτώσεις εκδίδεται διαταγή πληρωμής και σε ποιές όχι.
 Διαταγή πληρωμής εκδίδεται όταν προκύπτει από δημόσιο ή και από οποιδήποτε ιδιωτικό έγγραφο η απαίτηση που έχει ο δανειστής από τον οφειλέτη και ταυτόχρονα προκύπτει ξεκάθαρα από αυτά τα έγγραφα και η ανάληψη της συγκεκριμένης υποχρεώσεως από τον οφειλέτη. Ο συνηθέστερος τρόπος που αναλαμβάνει υποχρέωση προς κάποια παροχή ο οφειλέτης έναντι του δανειστή του είναι Η ΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΥΠΟΓΡΑΦΗΣ ΤΟΥ. Έτσι λοιπόν όταν π.χ σε κάποια επιταγή ή συναλλαγματική ή γραμμάτιο σε διαταγή ή σε τιμολόγια δελτία αποστολής υπάρχει η υπογραφή του ΕΚΔΟΤΗ, ΤΟΥ ΑΠΟΔΕΚΤΗ, ΤΟΥ ΥΠΟΣΧΕΘΕΝΤΑ και ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΑΒΟΝΤΑ, τότε έχουμε ανάληψη υποχρέωσης από τον οφειλέτη και εκδίδεται διαταγή πληρωμής. Αν δεν υπάρχει υπογραφή του ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΚΔΟΘΕΙ ΤΕΤΟΙΑ.

Τώρα φαναστείτε στα πλαίσια της ενωμένης Ευρώπης και στις διασυνοριακές συναλλαγές να έπρεπε πρωτα να εκδοθεί διαταγή πληρωμής από το δικαστήριο του τόπου του δανειστή και μετά ο δανειστής να έπρεπε να πάει στο κράτος μέλος του τόπου οφειλέτη και να χρειάζεται να διεξάγει και άλλο δικαστήριο για να καταστήσει την δικιά του διαταγή πληρωμής ΕΚΤΕΛΕΣΤΗ και στο άλλο κράτος μέλος. (ξενόγλωσσα δικαστήρια, ξενόγλωσσο δικηγόρο, έξοδα διπλάσια κ.λ.π). Με τη θέσπιση της ευρωπαικής διαταγής πληρωμής αποφεύγονται όλα όσα προανέφερα, αυτού αυτή μπορεί να εκτελεστεί υπό προυποθέσεις σε όλα τα κράτη μέλη της Ε.Ε. 

     Ευρωπαική Διαταγή Πληρωμής. Πραγματικά επιτέλους εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη μέλη, εκτός από τη χώρα της Δανίας. Η διαδικασία της ευρωπαικής διαταγής πληρωμής, η οποία θεσμοθετήθηκε με τον κανονισμό 1896/2006 του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, εφαρμόζεται σε όλες τις αστικές και εμπορικές υποθέσεις διασυνοριακού χαρακτήρα. Για να κατανοήσετε τον όρο "διασυνοριακού χαρακτήρα" διασυνοριακή υπόθεση είναι εκείνη κατά την οποία τουλάχιστον ένας από τους διαδίκους έχει την κατοικία του ή την συνήθη διαμονή του σε κράτος μέλος διαφορετικό από το κράτος μέλος στο οποίο βρίσκεται το δικαστήριο που επιλήφθηκε της συγκεκριμένης υποθέσεως, δυνάμει της οποίας θα εκδοθεί διαταγή πληρωμής.

Υποθέσεις που εξαιρούνται από την εφαρμογή της ευρωπαικής διαταγής πληρωμής.

α/Δεν μπορεί να εκδοθεί και να βασιστεί η ευρωπαική διαταγή πληρωμής σε απαιτήσεις απο φορολογικές, τελωνειακές ή διοικητικές υποθέσεις ή όταν οι υποθέσεις αυτές αφορούν τις πράξεις ή παραλείψεις (ευθύνη του κράτους μέλους) κατά την άσκηση κρατικής εξουσίας. 

β/ σε περιουσιακές διαφορές από γαμικές σχέσεις,

γ/ στις πτωχεύσεις, στις διαδιακασίες που αφορούν εκκαθάριση αφερέγγυων εταιριών ή άλλων νομικών προσώπων, στους πτωχευτικούς συμβιβασμούς και σε άλλες ανάλογες διαδικασίες,

δ/ στην κοινωνική ασφάλιση,

ε/ στις αξιώσεις που απορρέουν από εξωσυμβατικές ενοχές, εκτός και αν αποτελούν αντικείμενο συμφωνίας μεταξύ των μερών. 

Σύμφωνα με τον ανωτέρω κανονισμό (1896/2006) προβλέπεται συγκεκριμένο έντυπο το οποίο θα συμπληρώνεται από τον δανειστή με τα απαραίτητα στοιχεία της απαίτησής του. Το σημαντικότερο όλων όμως είναι πως θα πρέπει να πρόκειται για εκκαθαρισμένες και απαιτητές απαιτήσεις την ημέρα που θα πραγματοποιείται η αίτηση για την έκδοση της ευρωπαικής διαταγής πληρωμής (δηλαδή σε απλά ελληνικά δεν μπορώ να ζητήσω την έκδοσή της, όταν ναι μεν αδιαμφισβήτητα έχω απαίτηση γεγενημένη κατά φυσικού ή νομικού προσώπου αλλά αυτή δεν έχει καταστεί ληξιπρόθεσμη, δηλαδή π.χ έχω δανείσει χρήματα αλλά με πίστωση χρόνου και όταν πάω να υποβάλλω αίτηση για έκδοση διαταγής πληρωμής δεν έχει παρέλθει όλος ο χρόνος της πίστωσης.

Διαδικασία έκδοσης ευρωπαικής διαταγής πληρωμής.

Α/ Συμπλήρωση τυποποιημένου εντύπου για την υποβολή αίτησης για έκδοση ευρωπαικής διαταγής πληρωμής. Τώρα ποιανού κράτους μέλους το δικαστήριο θα είναι αρμόδιο κατά περίπτωση, αυτό καθορίζεται από κανόνες κοινοτικού δικαίου και ιδιαίτερα από το κανονισμό της Ε.Ε 44/2001. 
Β/ Το δικαστήριο στο οποίο υποβάλλεται η αίτηση ευρωπαικής διαταγής πληρωμής οφείλει το συντομότερο δυνατό να εξετάσει, αν όντως πρόκειται για υπόθεση διασυνοριακού χαρακτήρα, αν είναι αρμόδιο εαυτό καθώς και αν είναι βάσιμη η αξίωση για την οποία ζητείται η έκδοση της διαταγής.
Σε περίπτωση τώρα που η αίτηση δεν περιλαμβάνει τα απαραίτητα στοχεία, εκτός και  η απαίτηση του δανειστή είναι προφανώς αβάσιμη, το δικαστήριο παρέχει τη δυνατότητα στο δανειστή να διορθώσει ή να συμπληρώσει την αίτηση. Γι' αυτό το σκοπό υπάρχει επιπροσθέτως επιπλέον έντυπο. 
Τώρα υπάρχει η περίπτωση κατά την οποία το δικαστήριο μπορεί να προτείνει τροποποιημένη την αίτηση στον αιτούντα, διότι αυτή δεν πληρούσε όλες τις προυποθέσεις έκδοσής της και γι' αυτό το σκοπό υπάρχει ένα τυποιημένο τρίτο έγγραφο και μετά από ορισμένη ταχθείσα από το δικαστήριο προθεσμία ο αιτών την έκδοση της διαταγής καλείται να δεχτεί ή να αρνηθεί την τυποποιημένη πρόταση για το ποσό που αυτή τη φορά ορίζει το δικαστήριο. Διαβιβάζει την απόφασή του με την επιστροφή του εντύπου. 
Αν ο δανειστής δεχτεί την τροποιημένη πρόταση του δικαστηρίου, στη συνέχεια αυτό εκδίδει την ευρωπαική διαταγή πληρωμής. Για το ποσό για το οποίο δεν υπάρχει η έγκριση του δικαστηρίου, αυτό θα κριθεί σύμφωνα με τις διατάξεις του εθνικού δικαίου.  Τώρα αν ο αιτών δεν απαντήσει εντός της ταχθείσας προθεσμίας, τότε το δικαστήριο απορρίπτει την αίτηση για έκδοση ευρωπαικής διαταγής πληρωμής. Στη συνέχεια το δικαστήριο ενημερώνει με άλλο ειδικό έντυπο για τους λόγους απόρριψης της αίτησης προς έκδοση ευρωπαικής διαταγής πληρωμής. 

Ένδικα μέσα κατά της απορριπτικής απόφασης-Έφεση, Αναίρεση Επιτρέπεται;
Δυστυχής η απορριπτική απόφαση του δικαστηρίου για έκδοση ευρωπαικής διαταγής πληρωμής δεν υπόκειται σε έφεση και σε αναίρεση. Ωστόσο τίποτα δεν εμποδίζει τον αιτούντα να προσπαθήσει να ικανοποιήσει την αξίωσή του μέσω νέας αίτησης, δεν εφαρμόζεται δηλαδή κάποιο δεδικασμένο.

Χρονικά όρια έκδοσης της ευρωπαικής διαταγής πληρωμής.

Όταν πληρούνται όλες οι προυποθέσεις για την έκδοση της ευρωπαικής διαταγής πληρωμής, το δικαστήριο μέσα σε προθεσμίας 30 ημερών από την κατάθεση της αίτησης οφείλει να την εκδώσει. Αυτό όμως που είναι πολύ σημαντικό είναι πως καταργείται ο εκτελεστήριος τύπος, δηλαδή η ευρωπαική διαταγή πληρωμής αναγωρίζεται και εκτελείται στα υπόλοιπα κράτη μέλη, χωρίς να απαιτείται να αναγνωριστεί με απόφαση ημεδαπού (για κάθε κράτους) δικαστηρίου η ΕΚΤΕΛΕΣΤΟΤΗΤΑ της και χωρίς να είναι δυνατή η αμφισβήτησή της. 

Ποιοί κανόνες εφαρμόζονται στην εκτέλεσή της

Οι διαδικασίες εκτέλεσης της ευρωπαικής διαταγής πληρωμής διέπονται από το εθνικό δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο ζητείται η εκτέλεση της ευρωπαικής διαταγής πληρωμής. 

Επίδοση ή κοινοποίηση της ευρωπαικής διαταγής
Η ευρωπαική διαταγή πληρωμής επιδίδεται ή κοινοποιείται στον καθού σύμφωνα με τους κανόνες του εθνικού δικαιίου του κράτους μέλους στο οποίο πρέπει να πραγματοποιείται η κοινοποίηση. Ο κανονισμός όμως, με βάση τον οποίο έγραψα το παρόν άρθρο προβλέπει κάποιους ελάχιστους κανόνες που πρέπει να τηρηθούν σχετικά με την επίδοση με αποδεικτικό παραλαβής ή χωρίς αποδεικτικό παραλαβής από τον καθού:
ι/ προσωπική επίδοση ή κοινοποίηση που βεβαιώνεται με αποδεικτικό παραλαβής, το οποίο περιλαμβάνει την ημερομηνία παραλαβής και υπογράφεται από τον καθού,
ιι/ προσωπική επίδοση ή κοινοποίηση, που βεβαιώνεται από το αρμόδιο πρόσωπο που διενήργησε την επίδοση ή την κοινοποίηση (Δικαστικό επιμελητή δηλαδή) και το οποίο αναφέρει ότι ο καθού παρέλαβε το έγγραφο ή αρνήθηκε να το παραλάβει χωρίς νόμιμη αιτία, καθώς και την ημερομηνία επίδοσης ή κοινοποίησης,
ιv/ με ταχυδρομική επίδοση ή με τηλεμοιοτυπία ή με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο που βεβαιώνεται με αποδεικτικό παραλαβής, το οποίο περιλαμβάνει την ημερομηνία παραλαβής, υπογράφεται δε και επιστρέφεται από τον καθού.


Χωρίς αποδεικτικό παραλαβής
α/ προσωπική επίδοση ή κοινοποίηση στην προσωπική διεύθυνση του καθού, σε πρόσωπα που συγκατοικούν μαζί του ή εργάζονται μαζί του, 
β/αν ο καθού είναι αυτοαπασχολούμενος ή νομικό πρόσωπο, προσωπική επίδοση ή κοινοποίηση στον επαγγελματικ΄χώρο του καθού, σε πρόσωπα που απασχολούνται απο αυτόν
γ/ τοποθέτηση της διαταγής σε χρηματοκιβώτιο του καθού,
δ/ κατάθεση της ευρωπαικής διαταγής σε ταχυδρομικό γραφείο ή σε αρμόδια δημόσια αρχή και τοποθέτηση γραπτής ειδοποίησης της εν λόγω κατάθεσης στο γραμματοκιβώτιο του καθού που να διασαφηνίζει το χαρακτήρα του εγγράφου ως δικογράφου, 
ε/ ταχυδρομική επίδοση ή επίδοση με ηλεκτρονικά μέσα που πιστοποιούνται από αυτόματη επιβεβαιώση παραλαβής, εφόσον ο καθού έχει δεχτεί αυτή τη μέθοδο επίδοσης ή κοινοποίησης εκ των προτέρων.


Πρέπει να σημειώσω όμως ότι η διεύθυνση του φυσικού ή νομικού προσώπου εναντίον του οποίου εξεδόθει η ευρωπαική διαταγή πληρωμής πρέπει να είναι βέβαια για να διενεργηθεί σωστά η επίδοση ή η κοινοποίηση της τελευταίας.


ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΔΙΑΤΑΓΗΣ ΠΛΗΡΩΜΗΣ
Το πρόσωπο εναντίον του οποίου έχει εκδοθεί η ευρωπαική διαταγή πληρωμής, έχει το δικαίωμα να υποβάλλει αντιρρήσεις κατά αυτής και ενώπιον του δικαστηρίου που την εξέδωσε μέσα σε προθεσμία 30 ημερών, η οποία προθεσμία ξεκινάει να μετράει από την ημέρα που κοινοποιήθηκε ή επιδόθηκε η ευρωπαική διαταγή πληρωμής.

ΠΩΣ ΥΠΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ-ΣΕ ΠΟΙΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
Για να υποβάλλει τις αντιρρήσεις του ο οφειλέτης κατά της εκδόσεως της ευρωπαικής διαταγής πληρωμής συμπληρώνει ένα ειδικό έντυπο που είναι προσαρτημένο πίσω από την τελευταία σελίδα της ευρωπαικής διαταγής πληρωμής που του επιδόθηκε. Το σημαντικό όμως είναι ότι ο υποβάλων τις αντιρρήσεις δεν είναι υποχρεωμένος να προβάλλει τους λόγους των αντιρρήσεών του παρά μόνο ότι αμφισβητεί ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ την αξίωση του δανειστή του.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Από τη στιγμή λοιπόν που ο οφειλέτης υποβάλει τις αντιρρήσεις του κατά της ευρωπαικής διαταγής πληρωμής, η διαδικασία όλη συνεχίζεται ενώπιον των δικαστηρίων του κράτους μέλους που την εξέδωσε και η οποία διαδικασία θα στηρίζεται στους κανόνες της πολιτικής δικονομίας της χώρας αυτής. 
Τί συμβαίνει αν περάσει άπρακτη η προθεσμία των 30 ημερών
Αν περάσει άπρακτη η προθεσμία των 30 ημερών χωρίς ο ο οφειλέτης να έχει ασκήσει τις λεγόμενες αντιρρήσεις, τότε μπορεί να γίνει επανεξέταση της ευρωπαικής διαταγής πληρωμής ενώπιον του δικαστηρίου που την εξέδωσε με τις ακόλουθες προυποθέσεις :
ι/ η διαταγή πληρωμής να κοινοποιήθηκε ή να επιδόθηκε χωρίς αποδεικτικό παραλαβής εκ μέρους του καθού και οφειλέτη και η επίδοση ή κοινοποίηση να μην ήταν έγκυρη με συνέπεια να μην μπόρεσε ο οφειλέτης να προετοιμάσει την υπεράσπισή του
ιι/ ο οφειλέτης να μην μπόρεσε να ασκήσεις τις προαναφερόμενες αντιρρήσεις για λόγους ανωτέρας βίας ή εκτάκτων περιστάσεων,
ιιι/ η έκδοση της ευρωπαικής διαταγής πληρωμής να ήταν προδήλως εσφαλμένη

ΈΤΣΙ ΕΝ ΤΕΛΕΙ αν το δικαστήριο απορρίψει την αίτηση του οφειλέτης για επανεξέταση της ευρωπαικής διαταγής πληρωμής αυτή παραμένει σε ισχύ, ενώ αν την την κάνει δεκτή αυτή καθίσταται αυτοδικαίως άκυρη.

ΠΟΤΕ ΑΝΑΚΥΠΤΕΙ Η ΕΝΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟΥ:
Σε κάποιες περιπτώσεις η εκτέλεση της ευρωπαικής διαταγής πληρωμής απορρίπτεται, κατόπιν αιτήσεως του καθού, απο το αρμόδιο δικαστήριο του κράτους μέλους όπου πρόκειται να γίνει η εκτέλεση, αν η ευρωπαική διαταγή πληρωμής είναι ασυμβίβαστη με προγενέστερη απόφαση ή διαταγή που είχε εκδοθεί προηγουμένως σε κράτος μέλος ή σε τρίτη χώρα. ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΙΣΧΥΣΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΜΕ ΟΙ ΝΟΜΙΚΟΙ Η ΕΝΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟΥ είναι προπάντως να πρόκειται για την ίδια υπόθεση, να έχει εκδοθεί μεταξύ των ίδιων διαδίκων και να αναγνωρίζεται στο κράτος μέλος της εκτέλεσης. 

Ασφάλιση της απαίτησής μας-Ασφαλιστικά μέτρα-Επικείμενος κίνδυνος

Εξ αφορμής του άρθρου που διάβασα για δέσμευση των περιουσιακών στοιχείων  ενός φυσικού προσώπου που είχε κατηγορηθεί για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση από τη μονάδα  ΄Β της αρχής για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης των εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες και τη Χρηματοδότηση της τρομοκρατίας, θα σας αναλύσω τον τρόπο που ο καθένας από εσάς ο οποίος διατηρεί απαίτηση κατά φυσικών ή νομικών προσώπων μπορεί με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων να δευσμεύσει προσωρινά κινητά ή ακίνητα ή απαιτήσεις του οφειλέτη του εναντίον άλλων προσώπων μέχρις ότου εκδοθεί απόφαση δυνάμενη να εκτελεστεί εναντίον κάθε περιουσιακού στοιχείου του οφειλέτη του.
Προσημείωση Υποθήκης
           Η δέσμευση των περουσιακών στοιχείων του οφειλέτη μπορεί να πάρει τις εξής μορφές : α/ Προσημείωση υποθήκης ακίνητων περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη (οτιδήποτε ακίνητο μπορεί να υπαχθεί σε καθεστώς προσημείωσης υποθήκης, προσοχή όμως μόνο τα ακίνητα (οικόπεδα, διαμερίσματα, χωράφια) μπορούν να προσημειωθούν και όχι κινητά περιουσιακά στοιχεία τα οποία εκ του νόμου δεν μπορούν να προσημειωθούν.
Το ασφαλιστικό μέτρο της προσημείωσης υποθήκης αγαπητοί αναγνώστες έχει την εξής έννοια. Αν υποθέσουμε ότι έχετε απαίτηση κατά κάποιου φυσικού ή νομικού προσώπου από μία σύμβαση αγοραπωλησίας ή ας πούμε από μία σύμβαση έργου, κατά την κατάρτιση των οποίων συμβάσεων το τίμημα της πώλησης ή το εργολαβικό αντάλλαγμα πιστώθηκε, και ας υποθέσουμε επιπροσθέτως ότι, κατά τη χρονική διάρκεια της πίστωσης ο οφειλέτης σας,, ναι μεν μπορεί και ενδέχεται να έχει κάποια ακίνητη περιουσία στην κυριότητά του αλλά, είτε μεν από κακοβουλία δεν σας πληρώνει (με το΄έτσι θέλω δηλαδή) είτε δε έχει περιέλθει σε τέτοια οικονομική κατάσταση αφερεγγυότητας (δεν διαθέτει ρευστότητα δηλαδή ή τον έχουν ρίξει με τη σειρά του άλλοι δικοί του οφειλέτης), τότε σας δίνεται η δυνατότητα, προσημειώνοντας την ακίνητη περιουσία του με το ασφαλιστικό μέτρο της προσημείωσης υποθήκης να αποκτήσετε σαφές προβάδισμα όταν εξοπλιστείτε με εκτελεστό τίτλο (απόφαση δικαστηρίου δηλαδή) και προχωρήσετε σε αναγκαστική εκτέλεση εναντίον του. Στην περίπτωση αυτή θα είστε οι πρώτοι που θα πάρετε χρήματα απο τη διανομή του πλειστηριάσματος (πλειστηρίασμα είναι το τίμημα που πληρώνει ο πλειοδότης σε πλειστηριασμούς όταν "χτυπάει" υπό πλειστηριασμό ακίνητο και κατοκυρώνεται στο όνομά του). 
Αυτό έχει άμεση σχέση με το εξής : Όταν ένα ακίνητο βγαίνει σε πλειστηριασμό και κατοκυρώνεται στο υπέρ κάποιου που το χτύπησε (αυτός λέγεται πλειοδότης) τότε ο υπάλληλος του πλειστηριασμού (αυτός είναι κάποιος συμβολαιογράφος) έχοντας στα χέρια του το πλειστηρίασμα προβαίνει στην διανομή του συντάσσοντας σχετικό πίνακα. Πρώτα πληρώνονται αυτοί που έχουν κάποια προνόμια απο το νόμο και σύμφωνα με τον κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. Έχοντας λοιπόν εσείς προσημειώσει πρώτοι την ακίνητη περιουσία του οφειλέτη σας, έχετε το προνόμιο να είστε οι πρώτοι που θα εισπράξετε χρήματα από το πλειστηριάσμα και αφού πρώτα εισπράξετε εσείς τα χρήματα με τα οποία θα ικανοποιείται πλήρως η απαίτησή σας μετά από εσάς θα εισπράξουν χρήματα άλλοι δανειστές του οφειλέτης σας που δεν θα έχουν εξασφαλίσει την απαίτησή τους με σχετικό ίδιο προνόμιο, αλλά ίσως έχουν στα χέρια τους εναντίον του ένα απλό εκτελεστό τίτλο.
Συντηρητική κατάσχεση κινητών ή ακινήτων





Άμεση Ανάγκη- Προσωρινή Διαταγή Δικαστή-προυποθέσεις χορήγησής της 

Αποκτήματα συζύγων μετά το ΓΑΜΟ- Διεκδικήσεις εκατέρωθεν-Προυποθέσεις

       Επειδή, στο παρόν blog μου, οι περισσότερες δημοσιεύσεις μου έχουν να κάνουν με θέματα οικογενειακού δικαίου, θα σας παραθέσω αμέσως παρακάτω ένα θέμα εξέχουσας σημασίας που συνδέεται άμεσα με τον επικείμενο χωρισμό δύο συζύγων και την έκδοση διαζυγίου. Είναι αυτό που λέμε στην νομική γλώσσα "Αξίωση του συζύγου για συμμετοχή στα αποκτήματα του άλλου συζύγου" που ρυθμίζεται από το άρθρο 1400 ΑΚ. Συγκεκριμένα το άρθρο 1400ΑΚ ορίζει τα εξής : 

"Αν ο γάμος λυθεί η ακυρωθεί και η περιουσία του ενός συζύγου έχει, αφού τελέσθηκε ο γάμος, αυξηθεί, ο άλλος σύζυγος, εφόσον συνέβαλε με οποιοδήποτε τρόπο στην αύξηση αυτή, δικαιούται να απαιτήσει την απόδοση του μέρους της αύξησης, το οποίο προέρχεται από τη δική του συμβολή. Τεκμαίρεται ότι η συμβολή αυτή ανέρχεται στο ένα τρίτο της αύξησης, εκτός αν αποδειχθεί μεγαλύτερη ή μικρότερη ή καμία συμβολή. Η προηγούμενη παράγραφος εφαρμόζεται αναλογικά και στην περίπτωση διάστασης των συζύγων που διάρκεσε περισσότερο από τρία χρόνια. Στην αύξηση της περιουσίας των συζύγων δεν υπολογίζεται ότι αυτοί απέκτησαν απο δωρεά, κληρονομιά ή κληροδοσία ή με διάθεση των αποκτημάτων από αυτές τις αιτίες". 

ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΑΞΙΩΣΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΤΑ ΑΠΟΚΤΗΜΑΤΑ
Για να μιλάμε όμως για δικαίωμα φυσικού προσώπου να αξιώσει τη συμμετοχή του στα αποκτήματα του άλλου συζύγου πρέπει να συμβούν τα εξής, ως κάτωθι, δηλαδή :

ι/ Λύση ή ακύρωση του γάμου, ιι/ αύξηση της περιουσίας του υπόχρεου συζύγου κατά τη διάρκεια της έγγαμης συμβίωσης, ιιι/ συμβολή του δικαιούχου συζύγου στην επαύξηση της περιουσίας του υπόχρεου συζύγου, iv/μη παρέλευση της διετούς αποσβεστικής προθεσμίας άσκησης του εν λόγω δικαιώματος. 

Α/ Εξαίρεση. Καταρχάς στην διάταξη που μόλις προανέφερα του άρθρου 1400 ΑΚ δεν εμπίπτουν οι σχέσεις δύο ετερόφιλων ατόμων που συζούν χωρίς να έχουν τελέσει γάμο, δηλαδή ζουν  σύμφωνα με αυτό που έχει θεσπίσει ο νόμος 3719/2008 σε ελεύθερη εκτός γάμου συμβίωση (σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης). Για παράδειγμα δύο άνθρωποι που συζούν έστω και για πολλά χρόνια χωρίς να έχουν παντρευτεί και η περιουσία του ενός εκ των δύο αυξήθηκε έστω και με τη συμβολή του άλλου, δεν μπορεί ο άλλος να αξιώσει τη συμμετοχή του ούτε με την λεγόμενη αξίωση συμμετοχής στα αποκτήματα ούτε και με αγωγή αδικαιολογήτου πλουτισμού. Αυτό συμβαίνει, αφενός μεν , για την αξίωση συμμετοχής στα αποκτήματα γιατί, ο νομοθέτης απαιτεί να έχει τελεστεί γάμος, ο οποίος και συνεπάγεται πολλές έννομες συνέπειες, αφετέρου δε για τον αδικαιολόγητο πλουτισμό, γιατί στην εξώγαμη συμβίωση η σιωπηρώς ενυπάρχουσα συμφωνία για την αμοιβαία, μέσα στα πλαίσιο της δημιουργούμενης σχέσης εμπιστοσύνης παροχή υπηρεσιών ή περιουσιακή επίδοση μεταξύ των συμβιούντων αποτελεί αιτία διατηρήσεως των εντεύθεν περιουσιακών ωφελειών του ενός και του άλλου που αποκλείει την αξίωση λόγω αδικαιλογήτου πλουτιμού.  Έτσι για παράδειγμα απορρίφθηκε αγωγή  (δεν στηριζόταν στον νόμο) γυναίκας η οποία συζούσε με κάποιον επί 18 έτη και κατά τη διάρκεια της ελεύθερης συμβιώσεώς τους, η περιουσία του ανδρός αυξήθηκε κατά 6.500,000 ευρώ. Στην αύξηση αυτή ισχυρίστηκε η γυναίκα ότι συνέβαλε κατά 50% και ζήτησε τα χρήματα αυτά από τους εξ αδιαθέτου κληρονόμους του ανδρός κατά το λόγο της κληνομικής τους μερίδας, δηλαδή αν αυτός είχε σύζυγο και τρία παιδιά, ζήτησε το 1/4 από τον καθένα τους στα 3.250,000 ευρώ που ισχυρίστηκε η γυναίκα ότι δικαιούται. Έλα όμως που ο νομοθέτης δεν θέλησε να συμπεριλάβει τέτοιου είδους περιπτώσεις και να ρυθμίσει με ανάλογη εφαρμογή νόμου (δηλαδή την αξίωση συμμετοχής στα αποκτήματα) αλλά θέλησε αυτή (ελεύθερη συμβίωση) να μείνει αρρύθμστη. Τουτέστι με απλά ελληνικά : "Κυρία μου ή κυριέ μου, αν ήθελες να διεκδικήσεις χρήματα ας παντρευόσουν, γιατί αφού θέλατε και οι δύο να συζείτε απλώς θα θέλατε ελευθέρως και να ρυθμίσετε τις χρηματικές παροχές σας στα πλαίσια της ελευθεριότητας και αμοιβαίας εμπιστοσύνης, ηθελημένα δηλαδή και δεν μπορείτε να διεκδικήσετε κάτι παραπάνω, γιατί μόνο η τέλεση του γάμου εμπεριέχει και κάποιες έννομες συνέπειες αναγκαστικού δικαίου, που δεν μπορούν άλλως να ρυθμιστούν.¨ Αυτο ορίζεται με τελευταία απόφαση του Αρείου Πάγου και συγκεκριμένα την 206/2011 Α1΄ Πολιτικό Τμήμα.

Β/ Χρόνος Γένεσης και άσκησης του δικαιώματος συμμετοχής στα αποκτήματα.
Για να ασκήσει οποιοσδήποτε απο τους δύο συζύγους την αγωγή συμμετοχής στα αποκτήματα πρέπει να συμβαίνουν τα εξής πράγματα. Πρώτον ή να έχει εκδοθεί απόφαση δικαστηρίου που να κηρύσσει λυμένο το γάμο (απόφαση διαζυγίου δηλαδή), η οποία απόφαση πρέπει να έχει καταστεί και αμετάκλητη (αμετάκλητη είναι η απόφαση εναντίο της οποίας δεν μπορεί να ασκηθεί ούτε και αναίρεση ενώπιον του Αρείου Πάγου) ή δεύτερον οι σύζυγοι να έχουν συμπληρώσει ένα χρονικό διάστημα που βρίσκονται σε διάσταση το οποίο ο νόμος προσδιορίσει σε τρία (3) χρόνια, να έχουν δηλαδή συμπληρωμένα τρία χρόνια διάστασης. Από τη στιγμή που συμβεί ένα από τα δύο αυτά πράγματα, τότε αυτόματα γεννιέται το δικαίωμα καθενός από τους συζύγους να ασκήσει αγωγή συμμετοχής στα αποκτήματα.
Μέσα σε πόσο χρονικό διάστημα πρέπει να ασκήσει την αγωγή ο σύζυγος;;
Ο σύζυγος στην περίπτωση που έχει εκδοθεί αμετάκλητη απόφαση δικαστηρίου για το διαζύγιο έχει ένα χρονικό περιθώριο (αποσβεστική προθεσμία καλείται στην νομική γλώσσα) δύο ετών (το κάθε έτος λογίζεται ως 365 ημερολογιακές ημέρες) για να ασκήσει την αγωγή συμμετοχής στα αποκτήματα. Προσοχή. Αν δεν ασκήσει την αγωγή του αυτή μέσα σ' αυτά τα δύο χρόνια τότε το δικαίωμά του αυτό παραγράφεται και κατά τα κοινώς λεγόμενα δεν μπορεί να κάνει οτιδήποτε άλλο, παρά μόνο σε κάποιες εξαιρετικές περιπτώσεις.
Τώρα στην περίπτωση που οι σύζυγοι βρίσκονται απλά σε διάσταση, δηλαδή συμπληρέθηκε ας πούμε η τριετής διάστασή τους και εξακολουθούν να βρίσκονται σε διάσταση χωρίς να προχωρούν στην έκδοση διαζυγίου, τότε για την περίπτωση αυτή ισχύουν τα εξής : α/ έχει υποστηριχτεί η άποψη ότι και εδώ η αγωγή συμμετοχής στα αποκτήματα πρέπει να ασκηθεί μέσα σε χρονικό διάστημα δύο ετών από τη στιγμή που συμπληρώνεται η τριετής διάσταση των συζύγων. Και β/ υπάρχει και η κυρίαρχη νομική άποψη που έχει υποστηριχτεί από την πλειοψηφία της θεωρίας και της νομολογίας ότι για όσο χρονικό διάστημα εξακολουθεί να υπάρχει η διάσταση των συζύγων μετά την συμπλήρωση της τριετίας από την έναρξή της, το δικαίωμα του συζύγου να ασκήσει την αγωγή συμμετοχής στα αποκτήματα δεν παραγράφεται με το δικαιολογητικό λόγο ότι αφού δεν έχει λυθεί ακόμα ο γάμος δεν έχουν γεννηθεί ακόμη και οι συνέπειες της λύσης του. 

Πότε ο δικαιούχος σύζυγος δεν χρειάζεται να αποδείξει κάτι-Μαχητό τεκμήριο για το 1/3 της αύξησης.
Όπως θα προσέξατε και παραπάνω στην παράθεση του άρθρου 1400 ΑΚ λέει η διάταξη σε κάποιο σημείο : "Τεκμαίρεται ότι η συμβολή ανέρχεται στο 1/3 της αύξησης εκτός και αν αποδειχθεί μικρότερη, μεγαλύτερη ή καθόλου συμβολή. Αυτό σημαίνει τα εξής, και για να το κατανοήσετε πρέπει να σας το εξηγήσω μέσα από ένα ιστορικό :
Καταρχάς η ουσιαστική βάση της αγωγής συμμετοχής στα αποκτήματα είναι πως μετά το γάμο δύο συζύγων που είχαν μία ΑΛΦΑ περιουσιακή κατάσταση κατά την χρονολογία τελέσεως του γάμου τους, π.χ ας υποθέσουμε πως ο καθένας είχε μία περιουσία που αγγίζει τις 20.000 ευρώ, συνέβη κατά τη διάρκεια της έγγαμης συμβίωσής τους ένας από αυτούς  ας υποθέσουμε να αποκτήσει περιουσία που αγγίζει το 1.000.000 ευρώ (στο όνομά του πάντα είτε αφορά ακίνητο είτε χρήματα σε λογαριασμό είτε μετοχές κ.λ.π) με τη συμβολή όμως και του άλλου συζύγου. Τότε στην περίπτωση που ο άλλος σύζυγος στραφεί εναντίον του με αγωγή συμμετοχής στα αποκτήματα, έχει δικαίωμα να στηρίξει την αγωγή του σε δύο νομικές βάσεις. Από τη μία μεριά μπορεί δηλαδή να πεί στο δικαστήριο ότι από την περιουσία του 1.000.000 ευρώ, του ανήκει εμένα το 1/3 αυτού, δηλαδή 333.000 και κάτι ψιλά (αυτό που είπα προηγουμένως ότι τεκμαίρεται ότι το 1/3 της αύξησης είναι με δική του συμβολή) χωρίς να χρειαστεί να αποδείξει κάτι άλλο στο δικαστήριο, δηλαδή χωρίς να χρειαστεί να προσκομίσει οποιοδήποτε έγγραφο ή μάρτυρες που να δηλώσουν ότι πράγματι το 1/3 της αύξησης της περιουσίας του άλλου συζύγου προέρχεται από δική του συμβολή. Αυτό το θέσπισε ο νομοθέτης προκειμένω να προστατέψει τον οικονομικά ασθενέστερο σύζυγο. Βέβαια στην περίπτωση αυτή ο σύζυγος του οποίου έχει αυξηθεί η περιουσία δεν υποχρεούται να δεχτεί αυτό που λέει ο νόμος. Συγκεκριμένα του δίνεται τη δυνατότητα να αποδείξει στο δικαστήριο πως η συμβολή του συζύγου που αξιώνει μέρος της αυξηθείσας περιουσίας του είναι μικρότερη από το 1/3 που τεκμαίρεται ότι του ανήκει ή ακόμη πως δεν υπήρξε καμία συμβολή του δικαιούχου συζύγου στην επαύξηση της δικής του περιουσίας.
Απλά εδώ το σημείο που πρέπει να προσεχτεί είναι πως ο δικαιούχος σύζυγος που διεκδικεί το 1/3 που του δίνει ο νόμος από την επαύξησης της περιουσίας του άλλου δεν χρείαζεται να αποδείξει τίποτα στο δικαστήριο, για τον τρόπο ή τρόπους δηλαδή που έχει συμβάλει για να αυξηθεί η περιουσία του άλλου συζύγου και με αυτό τον τρόπο το βάρος της απόδειξης ότι δεν δικαιούται ούτε καν το 1/3 της αύξησης πέφτει στον υπόχρεο για την καταβολή άλλο σύζυγο.

Πότε χρειάζεται να αποδείξει την συμβολή του στα αποκτήματα ο δικαιούχος σύζυγος
Όταν όμως ο σύζυγος που αξιώνει την συμμετοχή στα αποκτήματα του άλλου διατείνεται ότι η συμβολή του στην απόκτηση αυτών είναι μεγαλύτερη από το 1/3 που (χωρίς να χρείαζεται απόδειξη δηλαδή) του δίνει ο νόμος, τότε καλείται αυτός στο δικαστήριο με αποδείξεις να τεκμηριώσει την συμμετοχή στα αποκτήματα του άλλου συζύγου. Αυτός δηλαδή έχει το βάρος της απόδειξης των ισχυρισμών του δηλαδή και ο αντίδικος σύζυγός του μπορεί να αποκρούσει τους ισχυρισμούς του ανταποδεικτικά. Όμως και στην περίπτωση αυτή ο δικαιούχος σύζυγος κατά κάποιο τρόπο πάλι ευνοημένος είναι από την άποψη ό,τι, αν δεν καταφέρει να αποδείξει ότι συμβολή του στην απόκτηση των αποκτημάτων από τον άλλο σύζυγο είναι μεγαλύτερη του 1/3 που τον καλύπτει ο νόμος, ο τελευταίος (νόμος) υποχρεώνει τους δικαστές να ερευνήσουν την βάση του μαχητού τεκμήριο του 1/3 που δικαιούται ο δικαιούχος σύζυγος χωρίς να χρειάζεται να το αποδείξει δηλαδή, π.χ αν ο δικαιούχος σύζυγος κάνει αγωγή για συμμετοχή στα αποκτήματα στον αντίδικό του σύζυγο του οποίου η περιουσία αυξήθηκε ας υποθέσουμε στα 600.000 ευρώ και χρησιμοποιήσει ως βάση της αγωγής του ότι δικαούται τα μισά, δηλαδή τα 300.000 ευρώ, τότε αν δεν καταφέρει με αποδείξεις να πείσει το δικαστήριο ότι όντως το 50% της αύξησης της περιουσίας του αντιδίκου συζύγου του προέρχεται από δική του συμβολή, το δικαστήριο δεν θα απορρίψει ολοκληρωτικά την αγωγή μου, αλλά θα αποφανθεί αν αυτός δικαιούαι το υ 1/3 της αύξησης, δηλαδή τα 200.000 ευρώ και μόνο αν ο αντίδικος σύζυγός  ανταποδείξει στο δικαστήριο ότι δεν δικαιούται ούτε αυτά, γιατί με κανένα τρόπο δεν συνεισέφερε στην επαύξηση της περιουσίας που αποκτήθηκε μετά το γάμο, ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΥΤΗ ΘΑ ΑΠΟΡΡΙΦΘΕΙ Η ΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΩΣ ΟΥΣΙΑ ΑΒΑΣΙΜΗ.

Στέρηση διατροφής λόγω θανάτωσης υπόχρεου προσώπου.

Αγαπητοί  αναγνώστες, όπως ορίζει το άρθρο 928 εδαφ.β΄ του ΑΚ "σε περίπτωση θανάτωσης προσώπου ο υπόχρεος οφείλει να αποζημιώσει εκείνον που κατά νόμον έχει δικαίωμα να απαιτεί απο το θύμα διατροφή ή παροχή υπηρεσιών. "

       Αυτό έχει άμεση συνάρτηση με αυτά που ορίζουν οι διατάξεις 1389 και 1390 ΑΚ, σύμφωνα με τις οποίες "οι σύζυγοι έχουν υποχρέωση να συνεισφέρουν από κοινού, ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις τους, για την αντιμετώπιση των αναγκών της οικογένειας.  Έτσι όπως έχω αναφέρει στην ανάρτηση μου για τον υπολογισμό του ύψους της διατροφής, ο καθένας από τις συζύγους υποχρεούται να συνεισφέρει για την αντιμετώπιση των οικογενειακών αναγκών (οικογενειακές ανάγκες θεωρούνται α) η αμοιβαία υποχρέωση των συζύγων για διατροφή τους, β) η κοινή υποχρέωση των συζύγων για διατροφή των τέκνων τους και γ) η εν γένει υποχρέωσή τους στην λειτουργία του κοινού οίκου. Τώρα, Στην υποχρέωση συνεισφοράς που έχει ανάλογα με τις δυνάμεις του ο κάθε σύζυγος, αντιστοιχεί αμοιβαίο εκ του νόμου δικαίωμα του άλλου συζύγου να αξιώνει την συνεισφορά των δυνάμεων αυτών και των υπηρεσιών του. 

Για να ενσωματώσαμε τις ανωτέρω διατάξεις σε ένα παράδειγμα σας λέω το εξής : Αν και δυστυχώς που συμβαίνει κάποιες φορές σκοτώνεται ένας σύζυγος σε ατύχημα ας πούμε, ο άλλος σύζυγος καθώς και τα τέκνα του δικαιούνται να απαιτήσουν από τον υπεύθυνο για το ατύχημα αποζημίωση για στέρηση διατροφής την οποία διατροφή δικαιούνται σύμφωνα με το νόμο ο σύζυγος και το τέκνο όπως προανέφερα.

ΠΟΣΟ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗΣ;

Το ποσό αποζημίωσης φυσικά και θα εξαρτηθεί από τις οικονομικές δυνάμεις που είχε ο μακαρίτης σε συσχετισμό με τις οικονομικές δυνάμεις του άλλου συζύγου από τον οποίο συσχετισμό θα προκύψει και το ποσοστό της συνεισφοράς που είχε ο μακαρίτης όταν ζούσε για την αντιμετώπιση των αναγκών της οικογένειας (αμοιβαία υποχρέωση για διατροφής τους, διατροφή των τέκνων, συνεισφορά στη λειτουργία του οίκου). 

Επιτόκιο-Τοκογλυφία-Ανώτερο τραπεζικό επιτόκιο

Πέρνοντας αφορμή από το επιτόκιο με βάση το οποίο τον τελευταίο χρόνο έχει δανεισθεί η χώρα μας από τις διεθνείς αγορές (ΔΝΤ, Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα) αλλά και με βάση σημερινό δημοσίευμα εφημερίδες ότι η Ιταλία αναγκάστηκε με ομόλογα που λήγουν το 2023 να δανεισθεί χρήματα από τις αγορές με επιτόκιο λίγο κάτι παραπάνω από 7,00% τη στιγμή που το προηγούμενο δάνεισμά της τοκίζονταν με επιτόκιο λίγο κάτι παραπάνω από 2,00%, θέλω να σας παραθέσω αμέσως παρακάτω τα εξής ενδιαφέροντα, δηλαδή : Πότε μιλάμε στην ελληνική νομική γλώσσα και αναφέρουμε τον όρο "Τοκογλυφία", ποιό είναι το ανώτερο "επιτόκιο" για όλες τις συνναλλαγές στην εγχώρια ελληνική επικράτεια καθώς και ποιό μπορεί να είναι το ανώτερο (δικαιοπρακτικός και υπερημερίας) τραπεζικό επιτόκιο. Άραγε έχει καταστρατηγηθεί η νομοθεσία του ελληνικού κράτους από τις τράπεζες που εδρεύουν στην ελληνική επικράτεια και μπορούν πλέον οι πολίτες να προστατεύονται και με ποιό τρόπο από την περί ης ο λόγος ΚΑΤΑΣΤΡΑΤΗΓΗΣΗ; 
Βέβαια για να σας παραθέσω αγαπητοί αναγνώστες όλα όσα, ως άνω, αναφέρθηκα πρέπει να σας εξηγήσω για την έννοια και τους διαχωρισμούς του όρου "ΤΟΚΟΣ', δηλαδή :

ΔΙΚΑΙΟΠΡΑΚΤΙΚΟΣ ΤΟΚΟΣ-ΤΟΚΟΣ ΥΠΕΡΗΜΕΡΙΑΣ- ΠΟΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΟΡΟΦΗ ΤΟΥΣ
Δικαιοπρακατικός είναι ο τόκος που λογίζεται και συμφωνείται ανάμεσα στον δανειστή και τον οφειλέτη σε ενδεχόμενη σύμβαση δανείου μεταξύ τους. Προσοχή όμως. Είναι ο τόκος που πρέπει να προστεθεί στο κεφάλαιο του δανείου και να αποδοθεί στον δανειστή την ημερομηνία που αυτός έχει συμφωνήσει με τον οφειλέτη για την επιστροφή του δανείου. Αν δηλαδή εγώ συμφωνήσω με κάποιον να του δανείσω π.χ στην 1.01.2012 ένα ποσό της τάξης των 3.000 ευρώ με τη συμφωνία να μου επιστρέψει το ποσό αυτό στις 1.06.2012 εντόκως με επιτόκιο ετήσιο της τάξης του 8%, αυτός είναι ο λεγόμενος δικαιοπρακτικός τόκος, που συμφωνήθηκε δηλαδή να ισχύσει στην δικαιοπραξία που ανέφερα. Δηλαδή θα ζητήσω στις 1.06.2012 από τον οφειλέτη μου να μου επιστρέψει το κεφάλαιο των 3.000 ευρώ με τόκο όμως ετήσιο της τάξης του 8%.
Τώρα υπερημερίας είναι ο τόκος που ισχύει άσχετα με οποιαδήποτε ή όχι συμφωνία των μερών σε περίπτωση καθυστέρησης επιστροφής του δανείου. Δηλαδή στο παραπάνω παράδειγμά μας αν υποθέσουμε πως ο οφειλέτης μου δεν μου επιστρέψει ολόκληρο ή μέρος του κεφαλαίου των 3.000 ευρώ στις 1.06.2012, τότε από τις 2.06.2012 το εναπομείναν ή ολόκληρο μέρος του κεφαλαίου που μου οφείλει ο δανειστής μου θα τοκίζεται από τις 2.06.2012 με το λεγόμενο επιτόκιο υπερημερίας, που αν δεν συμφωνηθεί ποιό θα είναι το ύψος αυτού του επιτοκίου υπερημερίας, αυτό θα είναι το ανώτερο κατά νόμο επιτρεπόμενο.
ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΕΠΙΤΡΕΠΟΜΕΝΟΣ ΤΟΚΟΣ ΔΙΚΑΙΟΠΡΑΚΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΗΜΕΡΙΑΣ.

Διαζύγιο-Συνέπειες-Διατροφή ασθενέστερου οικονομικά Συζύγου

Η έκδοση ενός διαζυγίου με τελεσίδικη απόφαση έχει ορισμένες συνέπειες. Αφενός μεν τις συνέπειες προσωπικού χαρακτήρα, αφετέρου δε αυτές με περιουσιακό χαρακτήρα.

Συνέπειες προσωπικού χαρακτήρα

α/ Δεν είναι πλέον οι σύζυγοι υποχρεωμένοι να λαμβάνουν κοινές αποφάσεις και να συμβιώνουν όπως επιτάσσουν τα άρθρα 1386 και 1387 ΑΚ,

β/ Δεν αναστέλονται πλέον οι προθεσμίες παραγραφής των αξιώσεων που έχει ο ένας σύζυγος κατά του άλλου (π.χ αξίωση για την συμμετοχή στα αποκτήματα του ενός συζύγου στου άλλου (αποκτήματα) έχει προθεσμία για την άσκησή της δύο χρόνια από τη στιγμή όμως που η απόφαση διαζυγίου καταστεί αμετάκλητη,

γ/Ό,τι δωρεές έχουν γίνει κατά τη διάρκεια του γάμου μπορούν να ανακληθούν σύμφωνα με τις γενικές διατάξεις των άρθρων (505-512 ΑΚ)

Συνέπειες περιουσιακού χαρακτήρα

α/  Παύει το εξ αδιαθέτου κληρονομικό δικαίωμα καθώς και το δικαίωμα της νόμιμης μοίρας που είχε ο ένας σύζυγος κατά του άλλου,

β/ Ο σύζυγος μπορεί να αξιώσει πλέον την συμμετοχή του στα αποκτήματα του άλλου συζύγου (φυσικά για ότι έχει αποκτηθεί από τη στιγμή που έχει τελεστεί ο γάμος),

γ/ Παύει να ισχύει η κοινοκτημοσύνη αν οι σύζυγοι είχαν επιλέξει το σύστημα της κοινοκτημοσύνης

ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΠΡΩΗΝ ΣΥΖΥΓΟΥ-ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΧΟΡΗΓΗΣΕΩΣ

Η αξίωση διατροφής που οφείλεται υπό προυποθέσεις από τον έναν σύζυγο στον άλλο λόγω διαζυγίου ρυθμίζεται από το άρθρο 1442 του Αστικού Κώδικα. Σύμφωνα λοιπόν με αυτό το άρθρο : " Εφόσον ο ένας από τους πρώην συζύγους δεν μπορεί να εξασφαλίσει τη διατροφή του από τα εισοδήματά του ή από την περιουσία του, δικαιούται να ζητήσει διατροφή από τον άλλο : (Προυποθέσεις) : 1. αν κατά την έκδοση του διαζυγίου ή κατά το τέλος των χρονικών περιόδων που προβλέπονται στις επόμενες περιπτώσεις βρίσκεται σε ηλικία ή σε κατάσταση υγείας που δεν επιτρέπει να αναγκαστεί να αρχίσει ή να συνεχίσει την άσκηση κατάλληλου επαγγέλματος, ώστε να εξασφαλίσει από αυτό τη διατροφή του, 2. Αν έχει την επιμέλεια ανηλίκου τέκνου και γι' αυτό το λόγο εμποδίζεται στην άσκηση κατάλληλου επαγγέλματος, ώστε να εξασφαλίσει από αυτό τη διατροφή του, 3. Αν δεν βρίσκει σταθερή κατάλληλη εργασία ή χρειάζεται κάποια επαγγελματική εκπαίδευση, και στις δύο όμως περιπτώσεις για ένα διάστημα που δεν μπορεί να ξεπεράσει τα τρία χρόνια από την έκδοση του διαζυγίου, 4. Σε κάθε άλλη περίπτωση, όπου η επιδίκαση διατροφής κατά την έκδοση του διαζυγίου επιβάλλεται από λόγους επιείκειας  (παρακάτω θα εξηγήσω τί εννοεί ο νόμος στην περίπτωση αυτή)."

ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΓΑΜΙΑΙΑ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

ΓΕΝΙΚΗ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ 

Α/ Γενική προυπόθεση η "απορία" του δικαιούχου συζύγου σε συνδυασμό με την ευπορία του υποχρέου.

Τί εννοεί ο νόμος όταν λέει ότι ο πρώην σύζυγος πρέπει να είναι άπορος

Όταν ο νόμος λέει ότι ο δικαιούχος διατροφής σύζυγος πρέπει να είναι άπορος, εννοείότι αυτός αδυνατεί να αυτοδιατραφεί από τα εισοδήματά του ή από την περιουσία του. ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ θεωρούνται αυτά που προέρχονται από την περιουσία του (όπως π.χ τόκοι από τραπεζικές καταθέσεις και μισθώματα από την ενοικίαση ακινήτων του), από τη συμμετοχή του σε εταιρίες (Α.Ε ή Ο.Ε ή Ε.Π.Ε κ.λ.π), από επιδόματα ανεργίας ή και ασθένειας που ενδεχομένως λαμβάνει. Αντιθέτως δεν μπορεί να υπολογιστεί στα εισοδήματα του δικαιούχου συζύγου ότι ενδεχομένως μπορεί να του δίνει κάποιος με τον οποίο αυτός συζεί. Αν όμως επίτηδες ο δικαιούχος πρώην σύζυγος δεν προχωρά σε γάμο με το πρόσωπο με το οποίο συζεί (ας πούμε ένα παράδειγμα ότι ενδεχομένως και έχει κάνει και παιδί μαζί του) μόνο και μόνο για να μην του κοπεί η διατροφή από τον πρώην σύζυγο, τότε ο υπόχρεος μπορεί να αποκρούσει αυτή την υποχρέωσή του ως καταχρηστική.

Πότε είναι άπορος υπό προυποθέσεις-Πιθανότητα επιστροφής των χρημάτων που έλαβε στο μέλλον
α/ Υπάρχει πιθανότητα ο δικαιούχος διατροφής ασθενέστερος σύζυγος να έχει λαμβάνειν κάποια χρήματα, που ο όμως η διαδικασία για να τα λάβει ή η αξίωση που έχει να μην μπορεί να ικανοποιηθεί αφενός μεν σύντομα, αφετέρου δε με χαμηλό κόστος. Π.Χ ένας σύζυγος να διατηρεί αξίωση από μισθώματα εναντίον κάποιου άλλου, ο οποίος με τη διαδικασία της αναστολής εκτέλεσης να μπορεί να τον καθυστερήσει στην είσπραξη των μισθωμάτων μέχρι και δύο χρόνια. Τότε στην περίπτωση αυτή υπάρχει απορία του δικαιούχου συζύγου, όταν όμως μπορέσει και εισπράξει τις αξιώσεις του, αυτός θα πρέπει να επιστρέψει στον υπόχρεο σύζυγο τα χρηματικά ποσά που του κατέβαλε ως διατροφή σύμφωνα με τις διατάξεις του αδικαιολογήτο πλουτισμού (για αιτία που έληξε δηλαδή άρθρο 904ΑΚ).

β/ Αν ο δικαιούχος διατροφής άπορος σύζυγος λογίζεται ότι σαν περιουσία έχει μόνο την αξίωση του στα αποκτήματα του υπόχρεου προς καταβολή διατροφής πρώην συζύγου του, τότε θα θεωρείται ότι είναι άπορος μέχρι να εκδοθεί τελεσίδικη απόφαση και ικανοποιεί την αξίωσή του στα αποκτήματα. Στην περίπτωση αυτή συμψηφίζεται ότι χρηματικό ποσό του έχει καταβληθεί ως διατροφή με αυτό που του οφείλεται ως συμμετοχή του στα αποκτήματα του άλλου συζύγου. Αν όμως δεν δικαιωθεί στην δίκη που μπορεί να ανοιχθεί για την αξίωση συμμετοχής στα αποκτήματα, ο υπόχρεος σύζυγος δεν δικαιούται να ζητήσει πίσω την επιστροφή των χρημάτων που θα έχει μέχρι και τότε καταβάλει.


Πότε μπορούμε να πούμε ότι ο σύζυγος δεν είναι άπορος
α/ Ο δικαιούχος σύζυγος δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να ισχυριστεί ότι είναι άπορος όταν έχει κάποια απρόσοδη (απρόσοδος είναι αυτός που δεν σου αποφέρει εισοδήματα, π.χ ένα εξοχικό, ένα διαμέρισμα ανοίκιαστο) ακίνητη ή κινητή περιουσία, την οποία μπορεί να ρευστοποιήσει προκειμένω να καλύψει τις διατροφικές του ανάγκες για το χρονικό διάστημα που κάνουμε λόγο. Υπάρχουν βέβαια περιπτώσεις που ο δικαιούχος διατροφής σύζυγος έχει κάποια περιουσία, η οποία όμως δεν μπορεί να ρευστοποιηθεί ή να ρευστοποιηθεί με αντάξιο οικονομικό αντάλλαγμα (όχι να πωληθεί δηλαδή αντί πινακίου φακής και αυτό σε κάθε περίπτωση θα το κρίνει το δικαστήριο), έτσι σ' αυτές τις περιπτώσεις ο δικαιούχος θα δικαιούται πλήρους ή εν τέλει συμπληρωματικής διατροφής.
β/ Όταν έχει μεγάλη ακίνητη περιουσία. Αντίθετα αν έχει μικρή ακίνητη περιουσία (π.χ μικρή εξοχική κατοικία ή ένα μικρό λίγων κυβικών αυτοκίνητο) τότε θεωρείται άπορος, γιατί το δικαστήριο δεν θα τον υποχρεώσει να εκποιήσει αυτή την περιουσία του


ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ

 -Η διατροφή αυτή όπως και όλες γενικά προκαταβάλλεται κάθε μήνα σε χρήμα, μπορεί βέβαια να καταβληθεί και εφάπαξ (μία φορά δηλαδή) μόνο εφόσον συμφωνούν σε αυτό γραπτώς οι σύζυγοι, ή το αποφασίσει το δικαστήριο εφόσον όμως συντρέχουν και κάποιοι λόγοι, 

 -Η αξίωση αυτή γεννιέται με τις ίδιες προυποθέσεις στους άνδρες και στις γυναίκες μόνον όταν δικαιολογείται από κοινωνικής φύσεως λόγους έτσι ώστε ο πρώην σύζυγος να μην μείνει αβοήθητος στην κάλυψη των προσωπικών του αναγκών έτσι όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί μετά την λύση του γάμου

ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ

Ότι αναφέρω αμέσως πιο πάνω, δηλαδή ακριβώς ότι λέει το άρθρο 1442 ΑΚ.

γ/

ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΤΑΓΑΜΙΑΙΑΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΣΥΖΥΓΩΝ

Πρέπει όσοι σύζυγοι αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα διατροφής να γνωρίζουν ότι διαφέρουν οι προυποθέσεις για διατροφή μετά το διαζύγιο από τις προυποθέσεις για διατροφή κατά τη διάσταση των συζύγων αλλά και από τις προυποθέσεις για την συνεισφορά καθενός από τους συζύγους στις οικογενειακές ανάγκες όπως επιτάσσει το άρθρο 1389 του Αστικού Κώδικα. Έτσι αν έχει εκδοθεί μία απόφαση που υποχρεώνει τον ένα σύζυγο λ.χ να καταβάλει ένα ποσό ως μηνίαια διατροφή στον ΕΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙ σύζυγό του και κατά το μεσοδιάστημα εκδοθεί αμετάκλητη απόφαση διαζυγίου (αμετάκλητη είναι η απόφαση του δικαστηρίου εναντίον της οποίας δεν μπορεί να ασκηθεί ούτε έφεση ούτε και αναίρεση ενώπιον του Αρείου Πάγου) , τότε η προηγούμενη απόφαση θα παύσει αυτοδικαίως να ισχύει και τότε ο πρώην πλέον και ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΠΡΩΗΝ σύζυγος έχει διαφορετική αξίωση (για μεταγαμιαία πλέον) διατροφή και κατά ταύτα πρέπει να ασκήσει νέα αγωγή.

Διαζύγιο-Κατ' αντιδικία-Συναινετικό

Νομίζω πως το θέμα της έκδοσης διαζυγίου είναι ένα πολύ διαδεδομένο θέμα, αφού από την έκβαση μίας τέτοιας υπόθεσης εξαρτώνται και κάποιες άλλες, όπως διατροφή συζύγου, διατροφή τέκνων, τύχη της περιουσίας του ζευγαριού που αποκτήθηκε μετά την τέλεση του γάμου. Μάλιστα είναι το πρώτο θέμα που θα ρωτήσει η πλειοψηφία των ατόμων μόλις γνωρίσουν ένα δικηγόρο (ερώτημα) είναι : Βγαίνουν αρκετά διαζύγια ; Δυστυχώς, παρόλο που αυτό το γεγονός πρέπει εμάς τους δικηγόρους να μας κάνει ευτυχισμένους, η έκδοση διαζυγίων έχει συνεχώς ανοδική τάση. Πάντως έχω ακούσει επανειλημμένα από πολλές κυρίως γυναίκες το εξής ερώτημα και επάνω σ' αυτό θα δώσω και αυτό ισχύει την εξής απάντηση : 

ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΣΥΓΥΓΙΚΗΣ ΣΤΕΓΗΣ;;

Ερώτημα : Αν ο ένας από τους δύο συζύγους φύγει από το σπίτι (στην νομική γλώσσα οικογενειακή στέγη) τότε αυτό θα θεωρηθεί ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΣΥΓΥΓΙΚΗΣ ΣΤΕΓΗΣ και άρα το διαζύγιο θα βγει εις βάρος αυτού που σηκώθηκε και έφυγε; 

Φυσικά και όχι και αυτό συμβαίνει γιατί ο νόμος έχει συνδέσει την διακοπή της έγγαμης συμβίωσης με αυτό που έχει ονομάσει εύλογη αιτία (δικαιολογημένος λόγος). Δηλαδή για να σας δώσω και ένα παράδειγμα, αν η σύζυγος αντιμετωπίζει από τον σύζυγό της μία απαράδεκτη συμπεριφορά για μεγάλο χρονικό διάστημα όπως ύβρεις, βιαιότητα, μη σεβασμό, μειωτική συμπεριφορά μπροστά σε τρίτους κ.λπ. τότε αν αυτή εγκαταλείψει τη συζυγική στέγη δικαιολογημένα φυσικά, αυτό στην νομική γλώσσα θα αποτυπωθεί ως εγκατάλειψη συζυγικής στέγης από εύλογη αιτία που αφορά το πρόσωπό της (όσο και αν σας φαίνεται παράξενη η διατύπωση) και ως εκ τούτου υπαίτιος της διάσπασης της έγγαμης συμβίωσης θα θεωρηθεί ο σύζυγός της. Με αυτά λοιπόν τα δεδομένα και εφόσον υπάρχουν και κάποιες άλλες προυποθέσεις η σύζυγος εφόσον δεν μπορεί να εργαστεί και εφόσον συντρέχουν και κάποια άλλα στοιχεία θα δικαιούται διατροφής από τον εν διαστάσει σύζυγό της.

ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΩΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ-ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ- ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ!!!
α/ Όταν μόνη αιτία της απομάκρυνσης του συζύγου από την οικογενειακή στέγη είναι η διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης,
β/ Όταν κάποιος από τους συζύγους εμποδίστηκε αναίτια να εισέλθει στην οικογενειακή στέγη,
γ/ Όταν ο σύζυγος διαμένει στην ίδια οικία, συμπεριφέρεται σαν να εγκατάλειψε τον άλλο π.χ ζει και κοιμάται σε χωριστό δωμάτιο, δεν μιλιούνται ποτέ, απέχει από γεύματα
δ/ Όταν ο σύζυγος μετά από μακρόχρονη νοσηλεία, αντί να επιστρέψει στην συζυγική οικία, εγκαστάθηκε στην οικία των γονέων της ή των αδελφών του.-

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ
α/ Όταν ο ένας σύζυγος δεν μπορεί να ανέχεται την παρουσία ορισμένων προσώπων στην οικία του με συνέπεια την μετοίκησή του σε άλλη οικία,
β/ Όταν ο σύζυγος φεύγει από το σπίτι προκειμένω να γλιτώσει από κάποιους δανειστές του,
γ/ Όταν γενικώς η εγκατάλειψη οφείλεται σε συμπεριφορά του άλλου συζύγου, η οποία συμπεριφορά αποτελεί παράλειψη τήρησης των καθηκόντων που απορρέουν από ένα γάμο,
δ/ Όταν ο σύζυγος ευρισκόμενος σε μακρινή χώρα αδυνατεί να εξεύρει τους πόρους για να επιστρέψει στην συζυγική οικία,
ε/Όταν ο σύζυγος φεύγει από την οικογειακή στέγη λόγω της διαπράξεως μοιχείας από τον άλλο σύζυγο,
στ/ Όταν έχει ασκηθεί ποινική διώξη κατά του συζύγου και αυτός εγκαταλείπει την συζυγική στέγη προκειμένω να μην συλληφθεί,
ζ/ Όταν ο σύζυγος ευρισκόμενος σε δυσχερή οικονομική κατάσταση φεύγει για αναζήτηση εργασίας μακριά και από εκεί στέλνει χρηματικά εμβάσματα στον σύζυγό του για να συντηρείται,
η/ Όταν ο σύζυγος αποφεύγει να συνευρίσκεται σεξουαλικά με τον άλλο σύζυγο, διότι αυτό αποτελεί λόγω ισχυρού κλονισμού της έγγαμης συμβίωσης και δεν συνιστά εγκατάλειψη.

ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΚΑΤ' ΑΝΤΙΔΙΚΙΑ- ΙΣΧΥΡΟΣ ΚΛΟΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΓΓΑΜΗΣ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ

Διαζύγιο κατ' αντιδικία είναι το διαζύγιο που εκδίδεται κατά κύριο λόγο όταν για αυτό δεν συμφωνούν ή διαφωνεί ένας από τους δύο συζύγους. Τις περισσότερες φορές επειδή ταυτόχρονα με την έκδοση του διαζυγίου ανακύπτουν και πολλά άλλα άρρηκτα με αυτή ζητήματα (όπως διατροφή στην σύζυγο, διατροφή παιδιών) για τα οποία σπανίως καταλήγουν σε συμφωνία οι εν διαστάσει σύζυγοι, οδηγούμαστε στην έκδοση διαζυγίου μετά από αντιδικία.

ΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ
Τα κλονιστικά γεγονότα ενός γάμου μπορεί είτε να οφείλονται σε υπαιτιότητα ενός ή και των δύο συζύγων είτε να είναι ανυπαίτια, δηλαδή να μην φταίει κανείς γι' αυτά. Αν όμως το κλονιστικό γεγονός αφορά μόνο τον σύζυγο που ζητά το διαζύγιο, τότε δεν μπορεί να ζητήσει αυτός την έκδοσή του, άσχετα με το αν αποδείξει στο δικαστήριο ότι η έγγαμη συμβίωση έχει κλονισθεί ισχυρά. Επίσης υπάρχουν περιπτώσεις που το κλονιστικό γεγονός που επικαλείται ο σύζυγος που ζητά το διαζύγιο  και αφορά τον άλλο σύζυγο να είναι μηδαμινό και το επικαλείται προσχηματικά, ενώ για τον κλονισμό να ευθύνεται μόνο αυτός που ζητά το διαζύγιο, οπότε και σ' αυτή τη περίπτωση ο σύζυγος που ζητά το διαζύγιο μπορεί να αποκρουσθεί στο δικαστήριο για την καταχρηστική συμπεριφορά του και έτσι το δικαστήριο να απορρίψει την αγωγή του ως ουσία αβάσιμη.   

ΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ-ΠΟΙΑ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ
ΥΠΑΙΤΙΑ
Κλονιστικά γεγονότα που αντικειμενικά μπορούν να κλονίσουν ένα γάμο και να καταστήσουν αφόρητη την συνέχισή του έχουν κριθεί από τη νομολογία μας τα εξής :
Προσβολές και ύβρεις
Απειλές σοβαρές κατά της συζύγου ή και των τέκνων
Αδιαφορία, η υπεροψία και η περιφρόνηση του άλλου συζύγου
Αδικαιολόγητες απουσίες από τη συζυγική οικία 
Αλλαγή οικίας από τον έναν σύζυγο χωρίς κοινή απόφαση
Η παράβαση της υποχρέωσης για συζυγική εχεμύθεια (κοινώς βγάζουμε στη φόρα τα του οίκου μας)
Η παντελής έλλειψη σεβασμού προς το πρόσωπου του άλλου συζύγου
Η υπόσχεση γάμου σε τρίτο πρόσωπο
Η επιδίωξη οικονομικών κερδών με τρόπο ενάντια στην ηθική
Κάθε ανήθικη και ατιμωτική συμπεριφορά
Επαναλειμμένες καταδίκες για ποινικά αδικήματα
Η αδικαιολόγητη άρνηση για παροχή βοήθειας στο επάγγελμα του συζύγου
 Η αβάσιμη και υπερβολική ζηλοτυπία που εκδηλώνεται με προσβλητικές συμπεριφορές
Η άρνηση συμμετοχής στις οικογενειακές ανάγκες. 

ΑΝΥΠΑΙΤΙΑ
Διαφορά ηλικίας, μορφώσεως
Ψυχικές διαταραχές
¨Ενα γεγονός που υπήρχε πριν από το γάμο αλλά το απέκρυψε ο ένας σύζυγος από τον άλλο και μαθεύτηκε αργότερα (π.χ ασθένεια) 


ΥΠΑΙΤΙΟΤΗΤΑ ΕΝΟΣ Η ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ
Παρόλο που οι περισσότεροι από εσάς πιστεύουν ότι το διαζύγιο βγαίνει εις βάρος του ενός ή του άλλου συζύγου στην πράξη και όπως ισχύει νομικά, η υπαιτιότητα δεν παίζει κανένα ρόλο στο να κηρυχθεί λυμμένος ένας γάμος. Δηλαδή δεν ενδιαφέρει τον δικαζοντα δικαστή ποιος από τους δύο συζύγους είναι υπαίτιος που διασπάστηκε η έγγαμη συμβίωση ή αν ο ένας σύζυγος φταίει περισσότερο από τον άλλο ή αν ο ένας άρχισε να φέρεται αντισυζυγικά αφού πρώτα άρχισε να φέρεται έτσι ο άλλος. Αυτό που ενδιαφέρει το δικάζοντα δικαστή είναι ο αντικειμενικός κλονισμός της έγγαμης συμβίωσης να είναι τέτοιος ώστε βάσιμα η εξακολούθηση του να είναι αφόρητη για τον ένα ή και για τους δύο συζύγους. Συγκεκριμένα το άρθρο του Αστικού κώδ ικα που μιλάει για ισχυρό κλονισμό του γάμου λέεο επακριβώς τα εξής, ό,τι : Καθένας από τους συζύγους μπορεί να ζητήσει το διαζύγιο, όταν οι μεταξύ τους σχέσεις έχουν κλονισθεί τόσο ισχυρά, ώστε βάσιμα η εξακολούθηση της έγγαμης σχέσης να είναι αφόρητη για τον έναν από αυτούς ή και τους δύο (άρθρο 1439 παρ.1 ΑΚ), δηλαδή τον ενδιαφέρει ο αντικειμενικός κλονισμός της έγγαμης συμβίωσης των διαδίκων σε τέτοιο σημείο που έστω για τον ένα από αυτούς είναι δυσβάστακτη η συνέχισή του.

ΥΠΑΙΤΙΟΤΗΤΑ-ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΙ ΡΟΛΟ
H Υπαιτιότητα παίζει ρόλο μόνο σε κάποια μεταγενέστερη αγωγή διατροφής μεταξύ των συζύγων, αφού όπως προβλέπεται από την διάταξη του άρθρου 1441 ΑΚ η διατροφή του συζύγου εναντίον του πρώην συζύγου του μπορεί να περιορισθεί ή ακόμη και να αποκλεισθεί αν ο δικαιούχος διατροφής ήταν και ο υπαίτιος του διαζυγίου. Δηλαδή για να σας δώσω να καταλάβετε αγαπητοί αναγνώστες όταν θα εκδοθεί μία απόφαση διαζυγίου στο τέλος θα λέει : ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ  (Συμπέρασμα) Κηρύσσει λυμένο τον γάμο του τάδε και της τάδε. Πιο πριν η απόφαση του δικαστή, πριν το συμπέρασμα του, θα αναφέρει τα κλονιστικά γεγονότα του γάμου, για τα οποία μπορεί να είναι υπαίτιος ο ένας από τους συζύγους. Αυτή η αιτιολογία του δικαστή ενδεχομένως στο μέλλον να παίξει κάποιο ρόλο αν ανκύψει κάποια δίκη διατροφής μεταξύ των συζύγων και όχι ότι θα εκδοθεί το διαζύγιο σε βάρος του ενός ή του άλλου συζύγου, αυτό είναι νομικώς ορθό.



ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΜΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΣΥΜΦΩΝΗΤΙΚΟ- ΑΚΥΡΕΣ ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ
Ότι προβλέπεται στο νόμο σχετικά με τις διατάξεις για την έκδοση ενός διαζυγίου είναι "αναγκαστικό δίκαιο". Αυτό με άλλα λόγια σημαίνει πως το ζευγάρι δεν μπορεί να συμπεριλάβει π.χ σε ένα ιδιωτικό συμφωνητικό μία πρόσθετη συμφωνία που να ορίζει ότι ένας από τους συζύγους παραιτείται από το δικαίωμά του να ζητήσει μελλοντικά διαζύγιο ή μία συμφωνία που να ορίζει ότι ο γάμος του θα μπορέσει να λυθεί μελλοντικά μόνο με ένα ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΣΥΜΦΩΝΗΤΙΚΟ. Αυτο που μπορεί να προβλεφθεί είναι μόνο κάποιες πρόσθετες συμφωνίες όπως η διατροφή μεταξύ των συζύγων ή η επιμέλεια των παιδιών μπορεί να συμπεριληφθεί σ' αυτό (ιδιωτικό συμφωνητικό). 

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΔΙΑΖΥΓΙΟΥ-ΑΣΚΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΑ
Στην πράξη είναι πολύ σπάνιο κάποιο δικαστήριο να αποφασίσει ότι το δικαίωμα ενός συζύγου να ζητήσει διαζύγιο ασκείται καταχρηστικά. Τί σημαίνει καταχρηστική άσκηση δικαιώματος για διαζύγιο;
Για να θεωρηθεί η άσκηση δικαιώματος για διάζευξη καταχρηστική σημαίνει πως συντρέχουν τέτοια εξαιρετικά γεγονότα τα οποία θα έχουν υπέμετρη σκληρή επίδραση στον άλλο σύζυγο ή τα ανήλικα παιδιά και μάλιστα στην περίπτωση αυτή το συμφέρον για τη διατήρηση του γάμου να είναι κατά πολύ ανώτερο από το συμφέρον του συζύγου για τη λύση του γάμου. Εξαιρετικά γεγονότα είναι αυτά που είναι ιδιαίτερα σκληρά είτε από ηθικής ή από οικονομικής απόψεως για το σύζυγο ή για τα ανήλικα τέκνα.
Ενδεικτικές μόνο οι περιπτώσεις που το δικαίωμα του συζύγου για διαζύγιο κρίθηκε ως καταχρηστικό.
ι. Η εναγόμενη σύζυγος να ασθένησε νευρολογικά εξαιτίας της κατά μεγάλο χρονικό διάστημα ιδιαίτερης σκληρής συμπεριφοράς του συζύγου της, ο οποίος χειροδικούσε σε βάρος της, την έβριζε, την είχε αποκλείσει από τις κοινωνικές συναναστροφές της με σκοπό αυτή να πείσει τον πατέρα της να ενδώσει σε κάποιες οικονομικές απαιτήσεις του (Πολ.ΠρωτΞανθ 44/1985).
ιι. Ο σύζυγος είχε πριν την σύναψη του γάμου κάποιο αφροδίδιο νόσημα που το μετέδωσε αργότερα στη σύζυγό του και τώρα το επικαλείται ότι το κόλλησε από αυτή για να στηρίξει την αγωγή διαζυγίου του
ιιι. Ο σύζυγος αν και γνώριζε για μεγάλο χρονικό διάστημα τον λόγο του διαζυγίου, αδράνησε για ακόμη μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και δημιουύργησε στον άλλο σύζυγο την πεποίθηση ότι επιθυμεί να συνεχίσει το γάμο του
iv. ο εναγόμενος σύζυγος είναι καρκινοπαθής και αναμένεται να πεθάνει,
v. Έχει αποδειχθεί ότι υπάρχει μεγάλος κίνδυνος για τον εναγόμενο σύζυγο να αυτοκτονήσει.

 Περιπτώσεις για τις οποίες το δικαστήριο αποφάσισε ότι ΔΕΝ υφίσταται καταχρηστική άσκηση δικαιώματος να ζητήσει ο σύζυγος διαζύγιο
α/ Ο σύζυγος που ζητά το διαζύγιο να έχει συνάψει ερωτικές σχέσεις για πολλά έτη με άλλη γυναίκα και να έχει εγκαταλείψει τη συζυγική οικία,
β/ Η ηθική μείωση της συζύγου από την οποία ζητείται το διαζύγιο που είναι μεγάλη σε ηλικία (60 ετών) και η επιδείνωση της ήδη κλονισμένης υγείας της,
γ/ Η ασθένεια της συζύγου από την οποία ζητείται το διαζύγιο, η αδυναμία της να εργαστεί, η έλλειψη εισοδημάτων της, η υπαιτιότητα του συζύγου της για την διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης,
δ/ Η μεγάλη ηλικία της συζύγου από την οποία ζητείται το διαζύγιο






ΔΙΕΘΝΗΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ
Στα ελληνικά πολιτικά δικαστήρια υπάγονται τόσο οι Έλληνες όσο και οι αλλοδαποί, εφόσον υπάρχει αρμοδιότητα αυτών (άρθρο 3 Κ.Πολ.Δ), δηλαδή :
α/ Ο εναγόμενος έχει την κατοικία του ή την συνήθη διαμονή του στην Ελλάδα,
β/ Και οι δύο σύζυγοι είχαν ως κοινή διαμονή τους την Ελλάδα,
γ/ Αν ένας από τους δύο συζύγους είναι Έλληνας , τα ελληνικά δικαστήρια είναι αρμόδια να εκδικάσουν υποθέσεις διαζυγίου με αντιδικία ακόμη και αν αυτός δεν έχει την κατοικία του ή την διαμονή του στην Ελλάδα ή αν ήταν κατά την τέλεση του γάμου του Έλληνας και απέβαλε λόγω του γάμου του την Ελληνική ιαθαγένεια.
δ/ στην περίπτωση που οι σύζυγοι δεν έχουν καμία ιθαγένεια τότε αν μένουν στην Ελλάδα θα ισχύσει το δίκαιο της κατοικίας τους και αν δεν έχουν μόνιμη κατοικία αλλά διαμένουν στην Ελλάδα το δίκαιο της διαμονής τους (τουτέστιν σωστά τα Ελληνικά δικαστήρια)

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΕΘΝΗΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ
Τα ελληνικά δικαστήρια δεν έχουν δικαιοδοσία να εξετάσουν δίκη διαζυγίου αλλά και εν γένει γαμικές διαφορές, όταν και οι δύο σύζυγοι κατά το χρόνο που ασκείται η αγωγή είναι ΑΛΛΟΔΑΠΟΙ και υπό τον όρο ότι το δίκαιο της ιθαγένειάς τους δεν αναγνωρίζει τέτοια δικαιοδοσία στα ελληνικά δικαστήρια. Αν όμως πρόκειται για αγωγή διαζυγίου που κατά το ελληνικό δίκαιο είναι έγκυρος ενώ κατά το δίκαιο της ιθαγένειάς τους ανυπόστατος ή άκυρος, τότε τα ελληνικά δικαστήρια έχουν δικαιοδοσία να δικάσουν μία τέτοια δίκη. 

Πατρότητα-Προσβολή της-Τεκμήριο καταγωγής του τέκνου από γάμο

Η πατρότητα στο πεδίο του ελληνικού δικαίου είναι σχετικά ένα περίπλοκο νομικό ζήτημα. Διάφορα θέματα ανακύπτουν στις περισσότερες φορές όταν ένας γάμος είναι τυπικά έγκυρος, δηλαδή δεν έχει λυθεί με απόφαση δικαστηρίου τη στιγμή όμως είναι ουσιαστικά νεκρός και στο μεσοδιάστημα αυτό καθένας από τους τυπικά και μόνο συζύγους δημιουργεί νέα σχέση από την οποία μπορεί να γεννηθεί παιδί ή παιδιά. Τότε καθένας από εσάς θα αναρωτηθεί : ωραία άμα ο νέος πατέρας αναγνωρίσει το  νεογέννητο παιδί με συμβολαιογραφικό έγγραφο τότε που είναι το πρόβλημα; Η απάντηση εδώ είναι πως δυστυχώς ο έλληνας νομοθέτης δεν δέχεται κανένα συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο αναγνώρισης τέκνου όταν είναι ακόμη τυπικά έγκυρος ο γάμος ενός από τους συζύγους που έφεραν στον κόσμο αυτό το παιδί. 

Μάλιστα είναι ακόμη πιο αυστηρός στις προυποθέσεις που αναγνωρίζει το ποιος θεωρείται ο πατέρας του τέκνου και γι' αυτό έχει προβλέψει στον αστικό κώδικα το εξής :

Το τέκνο θεωρείται ότι έχει πατέρα τον άντρα που είναι παντρεμένος με την μητέρα τη χρονική περίοδο που αυτό γεννήθηκε και είναι τυπικά έγκυρος ο γάμος. Μάλιστα το ίδιο ισχύει ακόμη και αν περάσουν 300 ημέρες από τη στιγμή που λυθεί ο γάμος των γονέων του με αμετάκλητη απόφαση δικαστηρίου *. Δηλαδή για παράδειγμα αν ένας γάμος λυθεί με διαζύγιο και περάσουν ας πούμε 9 μήνες από την λύση του γάμου, τότε και στην περίπτωση αυτή το τέκνο θεωρείται ότι έχει πατέρα τον πρώην σύζυγο πλέον της μητέρας του και όχι τον άντρα με τον οποίο η μητέρα έχοντας αποδεδειγμένα ερωτική σχέση έφερε στον κόσμο το τέκνο της.

Εδώ έρχεται αυτό το λέγεται και έχει ακουστεί σε πολλούς από εσάς : ΑΓΩΓΗ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΠΑΤΡΟΤΗΤΑΣ. Δηλαδή η αγωγή που γίνεται για να ανατραπεί αυτό το τεκμήριο της καταγωγής του τέκνου από τον γάμο των γονέων του, δηλαδή αν γεννήθηκε κατά την διάρκεια του γάμου των γονέων του η 300 ημέρες από την λύση του, τότε θεωρείται ότι έχει πατέρα ούτως η άλλως ΝΟΜΙΚΑ τον σύζυγο ή πρώην σύζυγο της μητέρας του.

Κρίσιμο χρονικό διάστημα για την πατρότητα
Κρίσιμο διάστημα για να διαπιστωθεί ποιος είναι ο πατέρας του παιδιού είναι το διάστημα που διαρκεί από την 300η μέχρι και την 180 ημέρα πριν τον τοκετό, δηλαδή σε μήνες από τον 10ο μήνα μέχρι και τον 6ο μήνα πριν τον τοκετό. Εδώ ο νομοθέτης έλαβε υπόψη ξεκάθαρα αυτό που ισχύει βιολογικά, δηλαδή ότι η εγκυμοσύνη μίας γυναίκας διαρκεί ;έως και 9 μήνες, μπορεί όμως να γεννήσει και πρόωρα, δηλαδή στους 7 μήνες. Έτσι αν μέσα στο χρονικό αυτό διάστημα που ανέφερα, η μητέρα έχει ερωτικές, χωρίς προφυλάξεις σχέσεις, με ένα άντρα και μόνο, χωρίς να έχει καθόλου σχέσεις με τον σύζυγό της για διάφορους χ.ψ λόγους μερικούς από τους οποίους θα αναφέρω παρακάτω, τότε είναι σχετικά εύκολο να αποδειχθεί η αγωγή προσβολή της πατρότητας. Το πρόβλημα έρχεται όταν η μητέρα το κρίσιμο διάστημα της σύλληψης διατηρεί ερωτικές σχέσεις με διάφορους άνδρες και τότε επειδή δεν μπορεί να αποδειχθεί εύκολα, χωρίς την βοήθεια της ιατρικής ποιός είναι ο βιολογικός και πραγματικός πατέρας, έρχεται το δικαστήριο και με απόφασή του διατάζει την διενέργεια ιατρικής πραγματογνωμοσύνης με την γνωστή μέθοδο πλέον του DNA. 

Ποιοι έχουν δικαίωμα να ασκήσουν αγωγή προσβολή πατρότητας.

Δικαίωμα να ασκήσουν αγωγή προσβολή της πατρότητας έχουν οι εξής :

1. Η μητέρα του ανήλικου τέκνου

2. Ο πατέρας του τέκνου, δηλαδή ο άντρας που είναι ή ήταν παντρεμένος με τη μητέρα του τέκνου.

3. Ο άντρας με τον οποίο η μητέρα έχοντας ερωτική σχέση με σαρκική συνάφεια έφερε στον κόσμο αυτό το παιδί.

4. Το ανήλικο τέκνο εκπροσωπούμενο από κάποιο τρίτο που ο νόμος τον ονομάζει "ειδικό επίτροπο ανηλίκου
5. Το ενήλικο τέκνο μέσα σε χρονικό διάστημα ενός έτους από την ενηλικίωσή του.

Χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο πρέπει να ασκηθεί η αγωγή προσβολής πατρότητας
Η αγωγή προσβολή της πατρότητας όπως προβλέπει ο νόμος μπορεί να ασκηθεί από τους ανωτέρω δικαιούχους μεσα σε χρονικά περιθώρια που θέτει ο νόμος.
1. Ο πατέρας.
Ο τυπικά πατέρας του τέκνου μπορεί να ασκήσει την αγωγή προσβολής της πατρότητας μέσα σε προθεσμία ενός (1) έτους από τον τοκετό ή από τη στιγή που έμαθε για την γέννηση του παιδιού αυτού, δηλαδή μπορεί να έλειπε π.χ στο εξωτερικό ή σε μακρινό τόπο και να έμαθε για την γέννηση του παιδιού πολύ αργότερα από τον τοκετό, δηλαδή και σ' αυτή την περίπτωση ισχύει η προθεσμία τους ενός έτους.
2.Η μητέρα 
3. Το ανήλικο
4. Ο βιολογικός πατέρας του ανηλίκου

Πως αποδεικνύεται ότι τυπικά πατέρας του ανήλικου τέκνου δεν είναι και ο πραγματικός (βιολογικός πατέρας του).
Πολλοί από εσάς θα αναρωτηθείτε με ποιο τρόπο θα αποδειχθεί το γεγονός, ότι δηλαδή ο τυπικά πατέρας του ανήλικου δεν είναι και ο βιολογικός του πατέρας. Επάνω σ' αυτό θα αναφέρω τα εξής :
Α/ Είναι μερικές φορές απίθανο το νεογέννητο ανήλικο τέκνο να είναι πράγματι τέκνο του τυπικά πατερα του, δηλαδή του άνδρα που είναι ακόμη παντρεμένος με τη μητέρα αφού π.χ ι. μπορεί αυτός όλο το διάστημα να είναι μετανάστης στο εξωτερικό ή η δουλειά του να τον εξαναγκάζει να απουσιάζει για μεγάλα χρονικά διαστήματα όπως ναυτικός, ιι. να ήταν όλο το κρίσιμο διάστημα της σύλληψης του τέκνου φυλακισμένος, ιιι. να ήταν βιολογικά ανίκανος να βοηθήσει στην σύλληψη του τέκνου.

Μισθώσεις-Σύγχρονα προβλήματα-Λύσεις-Συμβουλές

Εμπορικές Μισθώσεις.-Σημαντικά σημεία των συμβάσεων εμπορικών μισθώσεων.

Αγαπητοί αναγνώστες, αναφορικά με τις εμπορικές μισθώσεις θα πρέπει να γνωρίζεται τα εξής σημαντικά γεγονότα, όπως αυτά έχουν καθοριστεί από τη νομοθεσία (Π.Δ 34/1995 όπως αυτό έχει τροποποιηθεί με τον ν. 2741/1999).

Διάρκεια εμπορικών μισθώσεων.

Όλοι και ιδίως όσοι επαγγελματίες θα έχετε κατά νου να νοικιάσετε κάποιο μαγαζί, θα έχετε αναρωτηθεί με το μυαλό σας πράγματα όπως, για πόσα χρόνια να κάνω συμβόλαιο, αν φτιάξω το μαγαζί και κάνω συμβόλαιο για 4 χρόνια και μετά ο ιδιοκτήτης θέλει να με διώξει και άλλα τέτοια διάφορα. Επ' αυτού ισχύει το εξής :

Η εμπορική μίσθωση ισχύει για δώδεκα (12) χρόνια και αν ακόμη έχει συμφωνηθεί ανάμεσα στον ενοικιαστή (μισθωτή στην νομική γλώσσα) και τον ιδιοκτήτη (εκμισθωτή στη νομική γλώσσα) πως η διάρκεια της θα είναι για μικρότερο χρονικό διάστημα π.χ για πέντε χρόνια. Ε λοιπόν η μίσθωση ακόμη και αν έχει υπογραφεί ιδιωτικό συμφωνητικό που να προβλέπει μικρότερο (από τα 12 χρόνια) χρονικό ορίζοντα, θα είναι ισχυρή για 12 χρόνια ανεξάρτητα το τί θέλανε τα δύο συμβαλλόμενα μέρη και αυτό το προέβλεψε ο νομοθέτης για να προστατέψει τους πιο αδύναμους οικονομικά ενοικιαστές από καταχρηστικές πρακτικές των ιδιοκτητών.  

Λύση της μίσθωσης

Α. Όμως, επειδή στις μισθώσεις γενικά όπως και σε όλες τις συμβάσεις ισχύει η ελευθερία των συμβάσεων, ο νομοθέτης προέβλεψε εδώ και μία άλλη ασφαλιστική δικλείδα που βοηθά τα συμβαλλόμενα να κινούνται ευέλικτα, δηλαδή : Η μίσθωση η οποία παρόλο που έχει συμφωνηθεί για χρονικό διάστημα μικρότερο των 12 ετώ και ισχύει δυνάμει της προαναφερόμενης αναγκαστικού δικαίου διάταξης για 12 έτη, μπορεί να λυθεί με νεότερη συμφωνία των συμβαλλομένων μερών, η οποία θα αποδεικνύεται όμως με έγγραφο βέβαιας χρονολογίας, δηλαδή με έγγραφο η χρονολογία συντάξεως και συνυπογραφής του οποίου θα βεβαιώνεται μόνο από κάποια δημόσια υπηρεσία, φαντάζομαι ΚΕΠ. ¨Ετσι για παράδειγμα αν κάποιος έχει υπογράψει ιδιωτικό συμφωνητικό για να νοικιάσει για ένα μαγαζί και συμφώνησε με τον ιδιοκτήτη του μαγαζιού ότι η διάρκεια της μίσθωσης θα είναι π.χ 4ετίας, πρέπει να γνωρίζει ότι ο νόμος τον προστατεύει σε κάθε περίπτωση και η μίσθωση θα ισχύει υποχρεωτικά για 12 έτη. Τώρα όμως στην περίπτωση που μετά την πάροδο 2 ετών μισθώσεως θέλει ο ενοικιαστής να φύγει μετά από ένα χρόνο, τότε μπορεί με τον ιδιοκτήτη να υπογράψει ένα νέο ιδιωτικό συμφωνητικό με ημερομηνία, η ισχύς της οποίας θα βεβαιώνεται από οποιαδήποτε αρμόδια δημόσια υπηρεσία (να προκύπτει δηλαδή ότι αυτή η ημερομηνία συντάξεως του συμφωνητικού) είναι μεταγενέστερη από την ημερομηνία συντάξεως του αρχικού ιδιωτικού συμφωνητικού), και τότε στην περίπτωση αυτή με την πάροδο της δεύτερης ημεροχρονολογίας λύσεως της μίσθωσης αυτή θα λύνεται αυτόματα και δεν θα είναι πια σε ισχύ.  

Αυτό το προέβλεψε ο νομοθέτης για να μην εμφανίζονται φαινόμενα μεταχρονολόγησης ιδιωτικών συμφωνητικών. Δηλαδή ας υποθέσουμε ότι ένα έξυπνος και πονηρός ιδιοκτήτης σκεφτόταν να νοικιάσει το μαγαζί του μόνο για δύο χρόνια γιατί μετά από αυτό το διάστημα είχε κάτι άλλο κατά νου. Τότε θα μπορούσε αν δεν ίσχυαν τα όσα προανέφερα να υπογράψει δύο ιδιωτικά συμφωνητικά, το ένα που θα πρόβλεπε μίσθωση ας πούμε λ.χ για πέντε χρόνια και το δεύτερο που θα υπογραφόταν την ίδια ημέρα με το πρώτο αλλά θα έχει πάνω του ημερομηνία υπογραφής μετά την πάροδο ας πούμε ενός έτους διάρκειας της μίσθωσης, υποτίθεται δηλαδή ότι θα είχε υπογραφεί μετά από ένα χρόνο και αυτό θα το έκανε για να εκμεταλλευόταν την πρόβλεψη του νόμου, ότι δηλαδή η εμπορική μίσθωση ναι μεν ισχύει για 12 έτη, αλλά με νεότερη έγγραφη συμφωνία μπορεί να ισχύσει και για λιγότερο χρονικό διάστημα . ΈΛΑ ΟΜΩΣ που ο νόμος απαιτεί το νεότερο ιδιωτικό συμφωνητικό πρέπει να είναι έγγραφο ΒΕΒΑΙΑΣ χρονολογίας, με χρονολογία η ισχύς και η εγκυρότητα της οποίας να βεβαιώνεται δηλαδή από κάποια δημόσια υπηρεσία. 

Β. Καταγγελία με πρωτοβουλία ενός από τα συμβαλλόμενα μέρη
 Είτε ο ενοικιαστής είτε και ο ιδιοκτήτης (είπαμε εκμισθωτής κατά τη νομική γλώσσα) μπορούν να προβούν σε καταγγελία της σύμβασης μίσθωσης για έναν από τους λόγους που αναφέρονται και προβλέπονται από τα άρθρα 608 και 609 ΑΚ.


Γ. ΝΕΟΤΕΡΗ ΑΝΤΙΣΥΜΦΩΝΙΑ : ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΑΒΗ ΚΛΕΙΔΙΩΝ ΑΚΙΝΗΤΟΥ (ΜΙΣΘΙΟΥ)
Όλα όσα προανέφερα για νεότερη αντισυμφωνία των συμβαλλομένων μερών (ενοικιαστή και ιδιοκτήτη) προκειμένου να λύσουν την σύμβαση μίσθωσης και να μικρύνουν τον από τον νόμο υποχρεωτικό χρόνο διάρκειάς του

Άρνηση συζύγου στην καταβολή διατροφής- Μερική μόνο καταβολή

Όλα όσα έχω αναφέρει σχετικά με το ποιός είναι υπόχρεος για την καταβολή διατροφής στον ανήλικο ή ενήλικο τέκνο καθώς και το πως υπολογίζεται το ποσό διατροφής που δικαιούται το τέκνο καταλήγουν εν τοις πράγμασι, αν το καλοσκεφτεί κανείς, στο εξής πραγματικό γεγονός :

Όλοι οι υπόχρεοι προς καταβολή διατροφής είναι καλοθελητές και μόλις τους επιδοθεί μία αγωγή σπεύδουν να πληρώσουν το ποσό που ζητήτει ακριβώς ή ακόμη περαιτέρω μόλις εκδοθεί μία απόφαση δικαστηρίου που επιδικάζει ένα χ.ψ ποσό διατροφής όλοι οι υπόχρεοι δυνάμει της αποφάσεως που εκδόθηκε συμμορφώνονται απόλυτα με αυτό που τους επιτάσσεται ;; Ασφαλώς και όχι αγαπητοί αναγνώστες, γι' αυτό άλλωστε και εμείς οι δικηγόροι δεν μένουνε χωρίς δουλειά! Σχετικά όμως με τη σοβαρότητα του ζητήματος ο έλληνας νομοθέτης φρόντισε και πάνω στην ασυνέπεια του υπόχρεου γονέα να καταβάλει την πρέπουσα διατροφή στο τέκνο του έχει προμηθεύσει το ανήλικο όπως εκπροσωπείται από το γονέα του με τα εξής νομικά όπλα :

1.  Όταν εκδοθεί απόφαση δικαστηρίου είτε αυτή είναι απόφαση ασφαλιστικών μέτρων με την οποία επιδικάζεται προσωρινή διατροφή είτε είναι οριστική απόφαση και ο σύζυγος αμελεί να καταβάλει ολόκληρη ή καταβάλει μέρος μόνο αυτής τότε το ανήλικο μπορεί να προβεί με την δικαστηριακή αυτή απόφαση σε αναγκαστική εκτέλεση της ακίνητης περιουσίας του οφειλέτη πατέρα του ή μητέρας του αντίστοιχα (πιο σπάνιο αυτό). Με απλά λόγια είναι αυτό που λέμε στην καθομιλουμένη "βγάζει στο σφυρί" την ακίνητη (σπίτι, οικόπεδο, αγρούς) ή την κινητή περιουσία του (αυτοκίνητο, μηχανάκι) προκειμένω να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις του όπως αυτές απορρέουν από την δικαστηριακή απόφαση.  Αυτή η τακτική έχει το μεγάλο πλεονέκτημα πως επειδή η υποχρέωση διατροφής του γονέα προς το ανήλικο είναι διαρκής, τουλάχιστο μέχρι να ενηλικιωθεί, το ανήλικο μπορεί να προβαίνει συνεχώς σε αναγκαστική εκτέλεση κατά της ακινήτου περιουσίας του γονέα του αν αυτός εξακολουθεί κάθε τρεις και λίγο να μην είναι συνεπής με την υποχρέωση του αυτή πράγμα που σημαίνει πως, για να φανταστεί κανείς αν π.χ κάποιος είναι υποχρεωμένος να καταβάλει μηνιαία διατροφή στο τέκνο του ας πούμε 500 ευρώ μηνιαίως και χρωστάει ένα ποσό 5 μηνών, δηλαδή 2500 ευρώ, τότε αν το ανήλικο μαζί με τη μητέρα του προβεί σε αναγκαστική κατάσχεση σε ακίνητο του πατέρα του για να ικανοποιηθεί η προαναφερόμενη απαίτησή του, τότε με τη μία ο πατέρας θα χρεωθεί πάνω από 1.000 ευρώ τα έξοδα κατασχέσεως που σε ορισμένες φορές μπορούν να φτάσουν και τα 1.500 ευρώ, πράγμα που δεν τον συμφέρει. Κατά δεύτερον ο γονέας νομίζω πως δεν μπορεί να εκποιήσει και την ακίνητη περιουσία του αυτή, ιδίως να τη μεταβιβάσει σε συγγενικά πρόσωπα, αφού μία τέτοια κίνησή του θα θεωρηθεί καταδολιευτική, ότι έγινε δηλαδή προκειμένου να μην μπορεί το ανήλικο να τον εξαναγκάσει με κατασχέσεις και στην περίπτωση που γίνει αυτό το ανήλικο μπορεί να ανατρέψει μία όποια τέτοια μεταβίβαση με αυτό που λέγεται ΑΓΩΓΗ ΔΙΑΡΡΗΞΗΣ ΚΑΤΑΔΟΛΙΕΥΤΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΠΡΑΞΙΑΣ αλλά και μήνυση για καταδολίευση δανειστών που επισύρει βαριές ποινές.

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΚΙΝΗΤΗ Η ΚΙΝΗΤΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ-ΛΥΣΗ

Τώρα στην περίπτωση που ο πατέρας ή η μητέρα αντίστοιχα στερείται οιασδήποτε ακίνητης ή κινητής περιουσίας τότε οι λύσεις για εξαναγκασμό του υπόχρεου σε καταβολή διατροφής είναι οι εξής, δηλαδή :

1. Μπορεί να ασκηθεί από τον δικαιούχο διατροφής μήνυση κατά του υποχρέου για το αδίκημα της μη καταβολής διατροφής, ποινικό αδίκημα που επισύρει βαριές ποινές. Δηλαδή για να καταλάβετε με απλά λόγια αν ασκηθούν τέτοιες μηνύσεις κατά του υπόχρεου τότε αυτός όταν του επιβάλλονται ας πούμε ποινές οκτώ και εννιά μηνών φυλάκισης είναι υποχρεωμένος να πληρώσει αυτές τις ποινές στην πολιτεία. Για να καταλάβετε το ποσό των χρημάτων που θα καταστεί ο υπόχρεος να πληρώσει σας αναφέρω το εξής : 9 μήνες φυλάκιση είναι 270 ημέρες, οι οποίες μετατρέπονται από το δικαστήριο προς 10 ευρώ την ημέρα, δηλαδή 2.700 ευρώ. Το ποσό αυτό στο δημόσιο ταμείο προσαυξάνεται 90% και τελικά θα κληθεί ο υπόχρεος να πληρώσει στην πολιτεία ένα ποσό κοντά στα 5.000 ευρώ. Κανένας δεν αντέχει στην εποχή που ζούμε να πληρώνει τέτοια ποσά, πολύ περισσότερο όμως δεν τον συμφέρει να μην πληρώνει την κανονική διατροφή σε χρήμα στον ανήλικο αφού με τον τρόπο αυτό γλιτώνει και σε χρήμα όταν κάνεις τους αριθμητικούς υπολογισμούς σου.

2. Σε περίπτωση που ο υπόχρεος προς καταβολή διατροφής έχει εργασία τότε μπορεί το ανήλικο να κατασχέσει Εις χείρας του τρίτου (στα χέρια δηλαδή του εργοδότη του υποχρέου) μέχρι το μισό του ΜΙΣΘΟΥ του υποχρέου. Δηλαδή αν υποθέσουμε ότι ο υπόχρεος προς καταβολή διατροφής δουλεύει σε μία εταιρία από την οποία λαμβάνει μισθό μηνιαίο μισθό 1.200 ευρώ. Τότε αν το ανήλικο δυνάμει αποφάσεως δικαστηρίου δικαιούται διατροφής ας πούμε 500 ευρώ, θα μπορεί να κατασχέσει στα χέρια του εργοδότη με ένα έγγραφο που λέγεται "Κατασχετήριο στα χέρια τρίτου" το ποσό των 500 το μήνα (είναι μικρότερο από το μισό που επιτρέπει ο νόμος αφού 1.200 ευρώ ο μισθός : 2 = 600 ευρώ που θα μπορούσε να κατασχέσει ο ανήλικος) και έτσι τελικά ο υπόχρεος για την καταβολή διατροφής μετά την επιβολή της, όπως την ανέφερα, κατάσχεσης εις χείρας τρίτου θα λαμβάνει για όσο χρόνο διαρκεί η απόφαση του δικαστηρίου από τον εργοδότη του μηνιαίως το ποσό των ευρώ 700, αφού 1.200 ευρώ - τα 500 ευρώ που θα καταβάλλονται λόγω της κατάσχεσης στον ανήλικο = 700 ευρώ.

Διατροφή Ανηλίκου- Ενηλίκου τέκνου- Διαφορές

Η διαφορά του ενήλικο από το ανήλικο τέκνο είναι ότι το τελευταίο και αν ακόμη έχει περιουσία που δεν του αποφέρει κανένα εισόδημα, δεν έχει καμία υποχρέωση να τη ρευστοποιήσει και να την αξιοποιήσει για να καλύψει τις ανάγκες του.

Ενήλικο τέκνο-Προυποθέσεις δικαιώματος διατροφής

           Καταρχάς η έννοια "Ενήλικος" σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο επεξηγείται ως εξής: το φυσικό πρόσωπο που έχει συμπληρώσει τα 18 έτη της ηλικίας του. Ο συμπληρώσας ή η συμπληρώσασα τα 18 έτη της ηλικίας τους έχουν ακόμη το δικαίωμα να αξιώσουν διατροφή κατά των υπόχρεων από το νόμο γονέων εφόσον όμως συντρέχουν ορισμένες προυποθέσεις τις οποίες αμέσως θα αναφέρω, δηλαδή:

1. Ότι δεν έχουν εισοδήματα ή τυχόν κάποια άλλη περιουσία.

2.  Αν τυχόν έχουν περιουσία ότι δεν μπορούν να τη ρευστοποιήσουν με κάποιο άξιο αντάλλαγμα παρά μόνο "αντί πινακίου φακής" όπως έχω ακούσει να λένε τελευταία σχετικά με την εκποίηση της περιουσίας των πολιτών της ελληνικής επικράτειας προκειμένω να ξεφύγουν από τα χαράτσια της ΕΦΟΡΙΑΣ μέσω φυσικά των λογαριασμών της ΔΕΗ.

3. Ότι αδυνατεί ο ενήλικος να αυτοδιατραφεί και να βρεί κάποια εργασία κατάλληλη για την ηλικία του είτε γιατί πάσχει από κάποιου είδους ασθένεια (ψυχικής ή σωματικής φύσεως) είτε λόγου χάρη και μιλάμε για την πιο συχνά συναντούμενη περίπτωση όπου ο ανήλικος είναι αφοσιωμένος στις σπουδές του. Εδώ παίζει μεγάλο ρόλο και η φύση και η δυσκολία της πανεπιστημιακής σχολής, αφού φαντάζομαι πως ένας φοιτητής της Ιατρικής σχολής με μαθήματα υποχρεωτικά όπως και υποχρεωτική παρακολούθηση μαθημάτων στις κλινικές δικαιούται μεγαλύτερης διατροφής από ένα φοιτητή των ΙΕΚ ή των ΤΕΙ όπου και ο βαθμός δυσκολίας των μαθημάτων είναι κατά πολύ χαμηλότερος. Προς θεού δεν ασκείται καμία είδους κριτική στους φοιτητές ΤΕΙ, ότι αναφέρεται είναι αυτό που θα μπορούσε να ειπωθεί από οποιοδήποτε μέσο, συνετό με μέσης οξυδέρκειας εγκέφαλο άνθρωπο.

Ενδέχεται αν ο ενήλικος είναι καλός φοιτητής και παρουσιάσει μία αξιόλογη πορεία στις σπουδές να υποχρεωθούν οι γονείς του να του παρέχουν, σε συνάρτηση βέβαια και με τις οικονομικές τους δυνατότητες, διατροφή και για τη λήψη διδακτορικού διπλώματος ή και δεύτερου πτυχίου απο Πανεπιστήμια της Ελλάδος ή της αλλοδαπής.

Εξώγαμο Τέκνο-Δικαίωμα Διατροφής

            Το εξώγαμο τέκνο, δηλαδή με άλλα λόγια το τέκνο που γεννήθηκε χωρίς γάμο (θρησκευτικό ή πολιτικό) των γονέων του δικαιούται διατροφής από τους γονείς του όπως άλλωστε ο νόμος το καθορίζει. Όμως ενώ η συγγένεια του τέκνου με τη μητέρα του είναι αυταπόδεικτη, δηλαδή αποδεικνύεται από μόνο το γεγονός της γέννησης του από αυτή, η συγγένεια του ανήλικου τέκνου με τον πατέρα του είναι ένα πιο πολύπλοκο ζήτημα. Αυτό το αναφέρω γιατί, για να ασκήσει το ανήλικο εξώγαμο τέκνο αγωγή διατροφής κατά του πατέρα του, θα πρέπει ή αυτός να το έχει αναγνωρίσει με συμβολαιογραφικό έγγραφο ή να υπάρχει αμετάκλητη απόφαση δικαστηρίου που να αναγνωρίζει ΠΟΙΟΣ είναι ο πατέρας του τέκνου. Για τους χωρίς νομικές γνώσεις αναγνώστες, αμετάκλητη είναι η απόφαση του δικαστηρίου εναντίον της οποίας δεν μπορεί να ασκηθεί ούτε αναίρεση ενώπιον του Αρείου Πάγου. Π.Χ αν εκδοθεί απόφαση που αναγνωρίζει κάποιον ως πατέρα του ανήλικου τέκνου, αυτή η απόφαση μόλις εκδοθεί πρέπει να επιδοθεί με δικαστικό επιμελητή στον πατέρα και αφού περάσει προθεσμία ενός μηνός από την επίδοση χωρίς  υποθετικά να έχει ασκηθεί έφεση από τον πατέρα, πρέπει να περάσει ακόμη ένας μήνας χωρίς να ασκηθεί αναίρεση και τότε λέμε ότι η απόφαση είναι αμετάκλητη. Σε διαφορετική περίπτωση αν ασκηθεί έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης από τον πατέρα, τότε στην περίπτωση αυτή πρέπει να εκδοθεί απόφαση από το δικαστήριου του δευτέρου βαθμού που είναι το Εφετείο και μετά την έκδοση αυτής της απόφασης και την επίδοση της όπως προανέφερα και την μη άσκηση υποθετικά ανάιρεσης να πούμε ότι η απόφαση είναι αμετάκλητη.

          Έτσι στην περίπτωση αν το ανήλικο τέκνο εκπροσωπούμενο από τη μητέρα του ασκήσει αγωγή κατά του βιολογικού του πατέρα ο οποίος όμως δεν έχει αναγνωρίσει το εξώγαμο τέκνο του με έναν από τους τρόπους που ο νόμος καθορίζει (συμβολαιογραφικό έγγραφο ή δικαστική απόφαση αμετάκλητη), τότε το δικαστήριο θα αναβάλει (αναστείλει ορθότερα) τη συζήτηση της αγωγής διατροφής κατά του βιολογικού πατέρα δίδοντας και τάσσοντας παράλληλα μία προθεσμία στο ανήλικο εξώγαμο τέκνο προκειμένου να καταθέσει κατά του βιολογικού πατέρα του αγωγή ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΟΤΗΤΑΣ.

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΣΕ ΤΕΚΝΟ ΓΕΝΝΗΜΕΝΟ ΧΩΡΙΣ ΓΑΜΟ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ
Είναι μερικές φορές πιθανό και αν ακόμη δεν έχει ασκηθεί απο το ανήλικο ,χωρίς γάμο των γονέων του, τέκνο αγωγή αναγνωριστική της πατρότητας κατά του βιολογικού του πατέρα, να επιδιώξει το ίδιο με αίτηση ασφαλιστικών μέτρων εναντίον του πατέρα του να τον υποχρέωσει να του πληρώνει προσωρινά ένα εύλογο ποσό ως δατροφή, η οποία όμως σε καμία των περιπτώσεων δεν θα είναι του ύψους της διατροφής που θα μπορούσε να του επιδικάσει το δικαστήριο από τον βιολογικό του πατέρα, δηλαδή θα είναι μία διατροφή σε χρήμα που θα του παρέχει μόνο τα απολύτως απαραίτητα για την διαβίωσή του. Όπως όμως και προείπα αυτό μπορεί να γίνει υπό ορισμένες προυποθέσεις και συγκεκριμένα τις ως κάτωθι, δηλαδή :
1. Να είναι πάρα πολύ πιθανό ο φερόμενος ως πατέρας του ανήλικου τέκνου να είναι όντως ο βιολογικός του πατέρας. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν λ.χ η άγαμη μητέρα διατηρούσε μόνιμο ερωτικό δεσμό μακρόχρονης διάρκειας με ένα μόνο άνδρα. Δηλαδή να αποκλείεται να είχε ερωτικές σχέσεις και με οποιονδήποτε άλλο, γιατί στην περίπτωση αυτή το δικαστήριο πιθανότατα να αρνηθεί να υποχρεώσει τον πιθανό πατέρα να καταβάλει προσωρινή διατροφή στο γεννημένο χωρίς γάμο των γονέων του τέκνο. 
2. Το τέκνο πρέπει να είναι άπορο, να στερείται δηλαδή οποιασδήποτε περιουσίας και εισοδημάτων- πόρων, όπως άπορη πρέπει να είναι και η μητέρα. Αν αντιθέτως αυτή έχει κάποια εισοδήματα τότε αυτή είναι και η μόνη υπόχρεα να διατρέφει το ανήλικο παιδί της. -

Οικογενειακό Δίκαιο-Διατροφή - Υπολογισμός της

Καταρχάς ξεκινώντας αυτό το σημαντικό κεφάλαιο πρέπει να αναφέρω το εξής : Πρωτίστως δικαίωμα διατροφής έχει κάθε ανήλικο τέκνο κατά των υπόχρεων απο το νόμο γονέων του εφόσον βεβαίως και υπο την προυπόθεση ότι το ίδιο δεν έχει κάποια περιουσία ή εισοδήματα απο δωρεές, μισθώματα κ.λπ. και σε ορισμένες εξαιρετικές περιπτώσεις εφόσον αυτό δεν μπορεί να βρει κάποια εργασία ανάλογη με την ηλικία και τις ικανότητες του και εφόσον και αν φυσικά το επιτρέπει η γενική και επαγγελματική του εκπαίδευση. Σημειωθείτω πως όπως προείπα η εξαιρετική περίπτωση για την υποχρέωση του ανηλίκου να εργαστεί για να εξασφαλίσει τη διατροφή του ξεκινάει από την ηλικία των 15 ετών. (τα δύο τελευταία είναι σπάνια). Φυσικά και στην δίκη διατροφής το ανήλικο, και εφόσον δεν έχει κριθεί με απόφαση δικαστηρίου ποιος γονέας θα ασκεί την επιμέλεια αυτού, εκπροσωπείται απο το γονέα με τον οποίο συζεί κάτω απο την ίδια στέγη, αφού ο νόμος ερμηνεύει το φαινόμενο αυτό ως ένα είδος προσωρινής επιμέλειας. 

Υπόχρεοι εκ του νόμου προς παροχή διατροφής στο ανήλικο- Οι γονείς του

Το ανήλικο δικαιούται να ζητήσει τέτοιο ύψος διατροφής ανάλογα με τις ανάγκες του όπως αυτές προκύπτουν απο τις συνθήκες της ζωής του με σημαντικό στοιχείο επίσης τις ανάγκες εκπαίδευσής του. Δηλαδή με άλλα λόγια άλλη διατροφή θα ζητήσει ένα ανήλικο που είναι ικανός μαθητής με πολύ καλούς βαθμούς και που έχει ανάγκη από φροντιστήρια και άλλη διατροφή ένα ανήλικο που φοιτεί στο τεχνικό σχολείο και δεν θέλει το ίδιο να σπουδάσει όπως και άλλη διατροφή ένα τέκνο που κατοικεί στην Αθήνα και άλλη ένα τέκνο που κατοικεί σε μία μικρή κωμόπολη ή ένα μεγάλο χωριό.

Τί εννούμε όταν λέμε ανάγκες διατροφής τέκνου

Εννοούμε έξοδα για τροφή, στέγαση (στέγη, φωτισμό, θέρμανση), ένδυση, νοσήλεια, φάρμακα, ψυχαγωγία, ανάγκες επαγγελματικής εκπαίδευσης (ξένες γλώσσες, μαθήματα μουσικής, ζωγραφικής) αθλητικές δραστηριότητες όπως συμμετοχή του ανηλίκου σε αθλητικές ακαδημίες ποδοσφαίρου, μπάσκετ, κολύμπι), επίσης δαπάνες για επισκέψεις του ανηλίκου σε πολιτιστικούς χώρους όπως μουσεία, εκθέσεις κ.λ.π, δαπάνες για τις διακοπές του ανηλίκου.

Φυσικά και στην δίκη διατροφής το ανήλικο, και εφόσον δεν έχει κριθεί με απόφαση δικαστηρίου ποιος γονέας θα ασκεί την επιμέλεια αυτού, εκπροσωπείται απο το γονέα με τον οποίο συζεί κάτω απο την ίδια στέγη, αφού ο νόμος ερμηνεύει το φαινόμενο αυτό ως ένα είδος προσωρινής επιμέλειας. Το ανήλικο τέκνο που γεννήθηκε χωρίς γάμο των γονέων εκπροσωπείται πάντοτε απο τη μητέρα του.

Πως υπολογίζεται το ύψος της διατροφής που πρέπει να πληρώνει ο υπόχρεος γονέας
Το τέκνο δικαιούται τέτοιο ποσό διατροφής όπως αυτό προκύπτει από τις ανάγκες του που αναφέρθηκαν παραπάνω σε συνδυασμό με τις οικονομικές δυνάμεις των γονέων του, δηλαδή σε συνδυασμό με τα χρήματα που κερδίζει ο πατέρας του ή η μητέρα του ανάλογα από την εργασία τους ή άπο άλλες πηγές όπως ενοίκια, τόκους καταθέσεων κ.λ.π. Έτσι για να υπολογίζουμε τί διατροφή κατά μήνα δικαιούται να ζητήσει το ανήλικο κάνουμε τον εξής υπολογισμό. Προσθέτουμε τα χρήματα που κερδίζει ο κάθε γονέας από τη δουλειά του αν κερδίζει φυσικά και βγάζουμε ένα σύνολο. Δηλαδή για παράδειγμα ας υποθέσουμε ότι η μητέρα κερδίζει 700 ευρώ μηνιαίως και ο πατέρας κερδίζει 1.800 ευρώ μηνιαίως που μας κάνουν σύνολο 700 +1. 800 = 2.500 ευρώ. Και ας υποθέσουμε ότι το ανήλικο τέκνο έχει μηνιαίες ανάγκες (φροντιστήρια, διατροφή, ψυχαγωγία κ.λ.π) που φτάνουν τα 600 ευρώ. Τότε το ποσό που πρέπει να συνεισφέρει ο κάθε γονέας για να συμπληρωθεί το ποσό αυτό των 600 ευρώ υπολογίζεται αν διαιρέσουμε τις οικονομικές δυνάμεις (τα χρήματα που κερδίζει μηνιαία) του κάθε γονέα με το σύνολο των χρημάτων που κερδίζουν και οι δύο μαζί. Δηλαδή στο παράδειγμά μας για να βρούμε τί ποσό πρέπει να καταβάλει ο πατέρας για να συμπληρωθεί το ποσό των 600 ευρώ διαιρούμε το σύνολο των χρημάτων που κερδίζει μηνιαίως, δηλαδή 1800 ευρώ ΔΙΑ του συνόλου των χρημάτων που κερδίζουν και οι δύο γονείς μαζί, δηλαδή στο παράδειγμά μας ΔΙΑ 2.500 ευρώ (1800 ευρώ Χ 100 ΔΙΑ 2.500  (1800 ο πατέρας + 700 η μητέρα) = 72. Δηλαδή ο πατέρας πρέπει να συνεισφέρει 72% τοις εκατό για να συμπληρωθεί το ποσό των 600 ευρώ που απαιτείται για την διατροφή του ανηλίκου. Δηλαδή 600 ευρώ Χ 72% = 432 ευρώ. Δηλαδή ο πατέρας πρέπει σύμφωνα με το νόμο να καταβάλει μηνιαίως το ποσό των 432 ευρώ στο ανήλικο τέκνο του και η μητέρα του υπόλοιπο που είναι 600 ευρώ - 432 ευρώ = 168 ευρώ. Τώρα στην περίπτωση που αναφέρω που το ανήλικο παιδί μένει με την μητέρα του, αυτή φυσικά και δεν του δίνει τα 168 ευρώ αλλά ο νόμος στην περίπτωση αυτή αποτιμάει σε χρήμα τις υπηρεσίες που προσφέρει η μητέρα στο παιδί (φροντίδα, επιμέλεια) και έτσι λογίζεται ότι συμπληρώνεται το ποσό των 600 ευρώ που απαιτείται για διατραφεί ένα ανήλικο παιδί όπως αυτό στο παράδειγμά μας.

Σημαντικές πληροφορίες για τους γονείς που προβαίνουν σε αγωγές διατροφής για λογαριασμό των ανηλίκων τέκνων τους.

1. Στις οικονομικές δυνάμεις καθενός από τους γονείς του ανηλίκου λαμβάνεται υπόψη όχι μόνο τα χρήματα που κερδίζει από την εργασία του, αλλά και κάποια ακίνητη περιουσία που ενδέχεται να "έχει στο όνομά του" που ναι μεν μπορεί να είναι απρόσοδη, αλλά ο νομοθέτης λέει ότι αρκεί αυτή η περιουσία να μπορεί να ρευστοποιηθεί, δηλαδή να πουληθεί, να εκμισθωθεί κ.λ.π.-
2. Στην οικονομική κατάσταση του κάθε γονεά (προκειμένου να υπολογιστεί το ποσό που υποχρεούται να πληρώνει για διατροφή του ανηλίκου) λαμβάνεται υπόψη όχι απαραίτητα αυτά που ο κάθε γονέας κερδίζει αλλά και αυτά τα χρήματα που θα μπορούσε κάλλιστα να κερδίσει σύμφωνα με τις αντικειμενικές και οικογενειακές συνθήκες σε συνδυασμό με τις προσωπικές του δυνατότητες και προσόντα. Δηλαδή φυσικά και ο κάθε δικαστής με δυσκολία θα πιστέψει κάποιο πατέρα δικηγόρο με 25 χρόνια δικηγορίας ότι αποκερδαίνει σύμφωνα με τη φορολογική του δήλωση δέκα χιλιάδες ευρώ (10.000) το χρόνο, όπως και κάποια  35χρονη πτυχιούχο ΑΕΙ μητέρα με παιδί 15 ετών και με διαμέρισμα ανοίκιαστο της κυριότητάς της ότι αδυνατεί να εξεύρει οποιαδήποτε εργασία και πρέπει να επιλαμβάνεται συνεχώς της επιμέλειας του 15χρονου παιδιού της. Εδώ το δικαστήριο θα λάβει υπόψη τις δυνατότητές της σύμφωνα με το πτυχίο της, ότι δηλαδή θα μπορούσε λ.χ να βρει κάποια εργασία από την οποία να κερδίζει 500 ευρώ μηνιαίως και ότι φυσικά θα μπορούσε να βρει ανάλογα με τις συνθήκες της αγοράς ενοικιαστή για το ξενοίκιαστο διαμέρισμά της από το οποίο θα λαμβάνει 200 ευρώ π.χ το μήνα. Δηλαδή ότι η μητέρα αυτή θα μπορούσε κάλλιστα να έχει μηνιαία εισοδήματα της τάξης των 700 ευρώ και όχι ότι αυτή είναι άπορη και δεν έχει καθόλου μηνιαία έσοδα. Σε αυτόν τον τρόπο σκέψης θα πρέπει να μπει ο κάθε δικαστής προκειμένου να αποφευγούν παρελκυστικές τακτικές (που γίνονται εσκεμμένα) μερικών ασυνείδητων γονέων να εμφανίζουν μικρότερα του πραγματικού εισοδήματα και κάποιων "άεργων" που στηρίζονται αποκλειστικά στην φιλοτιμία του εν διαστάσει συζύγου τους.-
3. Στις περισσότερες δίκες που πραγματοποιούνται για την καταβολή διατροφής σε ανήλικα τέκνα, για να μην πω σε όλες, εμφανίζεται ο υπόχρεος προς καταβολή διατροφής γονέας να παρουσιάζει στο μεσοδιάστημα έχει συνάψει ένα, δύο ακόμη και τρία δάνεια (στεγαστικό , καταναλωτικά κ.λ.π) τα οποία και είναι υποχρεωμένος να πληρώνει με μηνιαίες καταβολές, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα αυτός τελικά να λαμβάνει ,π.χ αν είναι μισθωτός, αντί για 1.500 ευρώ μηνιαίως, μετά από τις κρατήσεις για την αποπληρωμή των δανείων το ποσό των 600 ευρώ. Εδώ έρχεται η παρεμβολή του νομοθέτη την οποία ακολουθούν όλα δικαστήρια, σύμφωνα με την οποία, δεν αφαιρείται από τον υπολογισμό του εισόδηματος του υποχρέου γονέα το κεφάλαιο του δανείου που είναι υποχρεωμένος αυτός να πληρώνει αλλά μόνο οι ενσωματωμένοι στην μηνιαία δόση τόκοι, και το κεφάλαιο του δανείου που αυτός πληρώνει λαμβάνεται υπόψη ως επιπλέον βιοτική του ανάγκη. Δηλαδή στο παράδειγμά μας αν αυτός πληρώνει για τα τρία δάνεια μηνιαία δόση 900 ευρώ από τα οποία τα 700 ευρώ αποτελούν κεφάλαιο του δανείου και τα 200 ευρώ τους τόκους, του δανείου, τότε ο δικάζων δικαστής θα υπολογίζει ως μηνιαίο εισόδημα του υπόχρεου γονέα το ποσό των 1.300 ευρώ (δηλαδή 1.500 που λαμβάνει ως μηνιαίο μισθό - 200 ευρώ οι τόκοι των δανείων = 1.300) και δεν θα αφαιρέσει απο τον υπολογισμό του μηνιαίου εισόδηματος του και το κεφάλαιο των δανείων (δηλαδή τα 700 ευρώ στο παράδειγμά μας) που ο υπόχρεος καταβάλει κάθε μήνα στους δανειστές του, δηλαδή τις Τράπεζες. Δεν θα ΠΕΙ με άλλα λόγια ο δικαστής ότι ο υπόχρεος προς καταβολή διατροφής στα ανήλικα τέκνα γονέας  τελικά μετά τις καταβολές των δόσεων των δανείων λογίζεται ότι του μένουν μόνο 600 ευρώ από το οποίο ποσό πρέπει να υπολογιστεί η συνεισφορά του στην καταβολή της διατροφής των ανήλικων, αλλά ότι του μένουν 1.300 ευρώ, αφού μόνο τους τόκους που μηνιαίως λογίζεται ότι πληρώνει ο γονέας στα δάνεια θα υπολογίσει.-
4. Όταν ο δικαστής καλείται να υπολογίσει τις οικονομικές δυνάμεις του κάθε γονέα προκειμένου να αποφασίσει για το ποσό που πρέπει να καταβάλει ο καθένας απο αυτούς  ως διατροφή στα τέκνα τους, πάντοτε υπολογίζει σε χρήμα και την προσωπική εργασία της μητέρας ή αντίστοιχα του πατέρα αν αυτός έχει την επιμέλεια των παιδιών, στο σπίτι και την απασχόλησή τους με την περιποίηση και την φροντίδα των παιδιών. Δηλαδή αν υποθέσουμε ότι η μητέρα λαμβάνει μισθό 700 ευρώ και μετά από υπολογισμούς του δικαστή αυτή πρέπει να συνεισφέρει με 250 ευρώ στην διατροφή των ανηλίκων τέκνων της και τα υπόλοιπα πρέπει να τα συνεισφέρει ο πατέρας, από τα 250 ευρώ θα αφαιρέσει π.χ 150 ευρώ που υπολογίζει με την προσωπική του κρίση ο δικαστής ότι αποτιμάται η φροντίδα της μητέρας στα παιδιά της και άρα τελικώς η προσφορά σε ρευστό χρήμα της μητέρας θα ανέρχεται τελικά στο ποσό των 100 ευρώ μηνιαίως, αφού 250 ευρώ - 150 ευρώ η αποτίμηση των φροντίδων της = 100 ευρώ.-
5. Επειδή η αποτίμηση σε χρήμα των ιδιαίτερων φροντίδων του γονέα που έχει την επιμέλεια του τέκνου είναι δυσχερής, αφού έχει παρατηρηθεί πολλές φορές τα δικαστήρια να υπολογίζουν αστάθμιτα την τελευταία (αποτίμηση), καλό θα ήταν να λαμβάνεται υπόψη κατά την αποτίμηση των ιδιαίτερων φροντίδων τα ποσά που θα μπορούσε να "βάλει στην άκρη" ο γονέας εκείνος που έχει την επιμέλεια, αν δεν είχε την φροντίδα των ανηλίκων. Στην διατροφή συνυπολογίζεται και η οικία. 
6. Αν ο ένας από τους δύο συζύγους έχει υποχρεωθεί με δικαστική απόφαση να πληρώνει διατροφή στον άλλο σύζυγο, τότε στην δίκη για την καταβολή διατροφής για τα ανήλικα τέκνα δεν μπορεί να επικαλεστεί ότι στο εισόδημα της συζύγου του πρέπει να υπολογιστεί και αυτό που τις καταβάλει αυτός για διατροφή της, αφού ο νόμος λογίζει ότι τα χρήματα αυτά τα καταβάλει ο σύζυγος για την κάλυψη των άμεσων αναγκών της δικαιούχου και δεν θεωρούνται εισόδημα.
7. Ο Υπόχρεος προς καταβολή διατροφής γονεάς δεν μπορεί να προβάλει στο δικαστήριο τον ισχυρισμό ότι αν καταβάλει την αιτηθείσα διατροφή μπορεί να διακινδυνέψει η δική του διατροφή, γιατί ο γονέας έχει υποχρέωση απο το νόμο να διατρέφει το ανήλικο τέκνο του ακόμη και όταν κινδυνεύει και η δική του διατροφή.
8. Είναι άκυρη οποιαδήποτε παραίτηση ανηλίκου για διατροφή στο μέλλον  τόσο ως προς το χρονικό διάστημα που θα πρέπει να καταβάλλεται όσο και ως προς το ύψος της. Είναι αδιάφορο αν αυτή η παραίτηση είναι ρητή ή σιωπηρή, αν γίνεται με αντάλλαγμα ή όχι. Μόνο παραίτηση από τις δόσεις διατροφής για το παρελθόν είναι ισχυρή.

Μετάφραση στην κινέζικη γλώσσα μετά από ερώτημα κινέζων πελατών που διαμένουν μόνιμα στην Ελλάδα.

计算家庭法 - 饮食 - 第一次启动这个重要的一章，应该提到这一点：一是每种食物权有未成年子女，如果父母当然，同样没有任何财产或捐赠收入，租金等法律责任在某些特殊情况下，无法找到与他们的年龄和能力相称的工作，他们自然让普通和专业教育。 simeiotheito正如我刚才所说，在特殊情况下的未成年人的义务工作提供食品，从15岁开始。 （最后两个是罕见的）。轻微的饲养试验过程中，尚未发现由法院将行使代表由家长照顾父母，与他们共同生活在一个屋檐下，因为法律解释这种现象作为一种暂时保管。
法律上有义务提供未成年人的父母吃饭少年有权要求这样的高度，对营养需求而定，因为它们产生的一个重要因素，从他的生活情况，还需要培训。换句话说，另一个饮食需要未成年人是有能力的学生，具有非常好的成绩，并在需要的学费和其他未成年人参加技工学校，并要研究吃另外一个孩子居住在同一饲养雅典和其他孩子生活在小城镇或大村庄之一。
当我们说一个孩子需要食物是什么意思平均成本为食物，住房（住房，照明，取暖），服装，住院，药品，娱乐，培训需求（外语，音乐课，美术），文体活动，如轻微的体育院校参与足球，篮球，游泳）孩子参观文化​​场馆，如博物馆，展览馆等，为未成年人的假期费用的成本。轻微的饲养试验过程中，尚未发现由法院将行使代表由家长照顾父母，与他们共同生活在一个屋檐下，因为法律解释这种现象作为一种暂时保管。未成年子女，非婚生子女已表示，由他的母亲。

如何计算应支付赡养费的数额由债务人父孩子有权从上述需求相结合结合，用赚来的钱由他的父亲或母亲的经济力量，他的父母，视工作，或从其他来源所得金额等营养由于租金，利息存款，等等。因此，要计算每月的食品有权要求未成年人做以下计算。如果赢了当然，取出一个整体，每个家长的钱从他的工作赢得添加。因此，假设，例如，母亲赚取每月700欧元，父亲收入1,800欧元一个月，我们做一个总的700。 800 = 2500欧元。并假设孩子每月需要600欧元（学校，餐饮，娱乐等）。每个家长的贡献，以完成金额为600欧元的金额，然后计算每个家长的经济力量（每月赚你的钱）除以所有的钱，他们的收入和两个在一起。因此，在我们的例子中找到多少应该由父亲支付，以弥补600欧元的总和除以所有的钱，你赚每月，即1800万美元的一笔钱，你都挣到手的父母一起，在这个例子中，即我们的直径2,500欧元（约合1800欧元×100除以2500（1800 + 700的父亲母亲）= 72，所以父亲必须贡献72％，以补充所需的600万喂孩子的话。 600万美元×72％= 432欧元父亲应依法缴纳一笔每月432欧元的未成年子女和母亲的平衡是600欧元 - 432欧元= 168欧元，现在，当我提未成年子女家住，他的母​​亲，这当然不会在这种情况下，支付168欧元，但法律服务，提供母亲的孩子（照料，保管）和600的数量，从而被视为完成apotimaei现金万需要在我们的例子喂食未成年子女。
重要的信息，父母对未成年子女的名义作出营养声称。

   1。经济力量在每一个未成年人的父母认为不仅你从工作中赚取的钱，但一些房地产可能“的名称为”虽然可以aprosodi，但立法会说，这足以这个属性可以实现的，即出售，出租等方式 -
   2。每个家长的经济情况（为了计算未成年人的消费需要支付的金额），考虑并不一定是每个父母的收入，可以很好地赢得了金钱的目标和家庭情况结合个人的能力和资格。这是，当然，和每名法官将很难相信他的父亲25多年apokerdainei律师律师，根据他的报税表一万欧元（10,000）一年15年来儿童1 35岁的大学毕业生的母亲和在公寓anoikiasto所有权，是无法找到任何工作，必须不断地处理与15岁的孩子的监护权。在这里，法院将考虑根据度的潜力，能够l.ch找到工作，从中赚取每月500，当然，可以根据市场情况，租客xenoikiasto公寓，他们将获得每月200欧元，例如。也就是说，母亲很可能有大约700欧元每月收入，这并不是穷人和没有每月收入。在这种思维方式应该得到每个法官为了避免拖延战术（这是故意的）一些不法家长有更小的实际收入和一些“不活跃”完全分居配偶的骄傲。 -
   3。在未成年子女支付赡养费进行试验，如果不是所有的，责任人要同时维护父目前已经签署了两个甚至三个贷款（抵押贷款，消费等）它有义务按月分期支付，从而导致最终把它，例如，如果他每月1500欧元，而不是就业后偿还的贷款金额为600欧元，扣除。这里来，这是所有法院随后立法机关的干扰，根据这些，它计算的，负责母公司的资本贷款收入则有义务支付它删除，但唯一的每月按揭利息嵌入式，和资本贷款被认为是作为一个生活需求的另一种方式支付。因此，在我们的例子中，如果他支付的三笔贷款900亿欧元，其中700万是资本200欧元的贷款和贷款利息，每月剂量，然后法官会计算母公司的本金，每月收入€1,300（即1500月薪 - 200欧元的贷款利息= 1300），并不会被删除，从每月的收入和流动资金贷款计算（即700万美元）在我们的例子中，债务人支付所有个月的贷款，即银行。不会说，换言之，法官，责任人，维护未成年子女的父母支付贷款分期支付后，终于当作仍然只有600欧元，金额计算应支付儿童营养的贡献，但是这€1,300只被视为父将计算贷款支付月息离开。 -
   4。当法官应该考虑每个家长的经济力量来决定要由他们每个人支付子女的食物量，始终依靠金钱和个人工作的父亲或母亲，如果他有子女监护，护理和育儿的家庭和他们的工作。也就是说，假设母亲收到了700欧元的工资，经计算后，法官必须在未成年子女的饮食和休息250欧元的贡献应付出的父亲，从250欧元至150欧元，如删除计算个人的判断，法官重视照顾她的孩子的母亲，和母亲，从而最终的现金收购要约，最终将达到每月100欧元，250万 - 150万护理估值= 100欧元。 -
   5。因为在特殊照顾的父母与孩子的抚养权钱的估值是困难的，它已被观察到在法庭上多次计算最后astathmita（测量），将被视为估值时特别注意金额可以“放下”父有监护权的人，如果他有未成年人的照顾。包括饮食和房子。
   6。如果夫妻双方一个是由法院命令要求配偶另一方支付赡养费，然后为其未成年子女支付赡养费的审判不能声称必须计算和妻子的收入，他为支付饮食，因为法律认为由丈夫支付的款项，以满足受援国的迫切需要，不被视为收入。
   7。维护家长负责的人不能提高在法庭上声称，如果你支付所要求的饮食可能会危及自己的饮食，因为父母是法律义务养活孩子，甚至当危险和自己饮食。
   8。放弃任何一个在未来双方在支付期间和其高度的未成年人的饮食无效。这是无关紧要的这种豁免是否是明示或暗示的，是返回与否。只有放弃过去的维持剂量是强大的。