Διαζύγιο-Κατ' αντιδικία-Συναινετικό

Νομίζω πως το θέμα της έκδοσης διαζυγίου είναι ένα πολύ διαδεδομένο θέμα, αφού από την έκβαση μίας τέτοιας υπόθεσης εξαρτώνται και κάποιες άλλες, όπως διατροφή συζύγου, διατροφή τέκνων, τύχη της περιουσίας του ζευγαριού που αποκτήθηκε μετά την τέλεση του γάμου. Μάλιστα είναι το πρώτο θέμα που θα ρωτήσει η πλειοψηφία των ατόμων μόλις γνωρίσουν ένα δικηγόρο (ερώτημα) είναι : Βγαίνουν αρκετά διαζύγια ; Δυστυχώς, παρόλο που αυτό το γεγονός πρέπει εμάς τους δικηγόρους να μας κάνει ευτυχισμένους, η έκδοση διαζυγίων έχει συνεχώς ανοδική τάση. Πάντως έχω ακούσει επανειλημμένα από πολλές κυρίως γυναίκες το εξής ερώτημα και επάνω σ' αυτό θα δώσω και αυτό ισχύει την εξής απάντηση : 

ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΣΥΓΥΓΙΚΗΣ ΣΤΕΓΗΣ;;

Ερώτημα : Αν ο ένας από τους δύο συζύγους φύγει από το σπίτι (στην νομική γλώσσα οικογενειακή στέγη) τότε αυτό θα θεωρηθεί ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΣΥΓΥΓΙΚΗΣ ΣΤΕΓΗΣ και άρα το διαζύγιο θα βγει εις βάρος αυτού που σηκώθηκε και έφυγε; 

Φυσικά και όχι και αυτό συμβαίνει γιατί ο νόμος έχει συνδέσει την διακοπή της έγγαμης συμβίωσης με αυτό που έχει ονομάσει εύλογη αιτία (δικαιολογημένος λόγος). Δηλαδή για να σας δώσω και ένα παράδειγμα, αν η σύζυγος αντιμετωπίζει από τον σύζυγό της μία απαράδεκτη συμπεριφορά για μεγάλο χρονικό διάστημα όπως ύβρεις, βιαιότητα, μη σεβασμό, μειωτική συμπεριφορά μπροστά σε τρίτους κ.λπ. τότε αν αυτή εγκαταλείψει τη συζυγική στέγη δικαιολογημένα φυσικά, αυτό στην νομική γλώσσα θα αποτυπωθεί ως εγκατάλειψη συζυγικής στέγης από εύλογη αιτία που αφορά το πρόσωπό της (όσο και αν σας φαίνεται παράξενη η διατύπωση) και ως εκ τούτου υπαίτιος της διάσπασης της έγγαμης συμβίωσης θα θεωρηθεί ο σύζυγός της. Με αυτά λοιπόν τα δεδομένα και εφόσον υπάρχουν και κάποιες άλλες προυποθέσεις η σύζυγος εφόσον δεν μπορεί να εργαστεί και εφόσον συντρέχουν και κάποια άλλα στοιχεία θα δικαιούται διατροφής από τον εν διαστάσει σύζυγό της.

ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΩΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ-ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ- ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ!!!
α/ Όταν μόνη αιτία της απομάκρυνσης του συζύγου από την οικογενειακή στέγη είναι η διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης,
β/ Όταν κάποιος από τους συζύγους εμποδίστηκε αναίτια να εισέλθει στην οικογενειακή στέγη,
γ/ Όταν ο σύζυγος διαμένει στην ίδια οικία, συμπεριφέρεται σαν να εγκατάλειψε τον άλλο π.χ ζει και κοιμάται σε χωριστό δωμάτιο, δεν μιλιούνται ποτέ, απέχει από γεύματα
δ/ Όταν ο σύζυγος μετά από μακρόχρονη νοσηλεία, αντί να επιστρέψει στην συζυγική οικία, εγκαστάθηκε στην οικία των γονέων της ή των αδελφών του.-

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ
α/ Όταν ο ένας σύζυγος δεν μπορεί να ανέχεται την παρουσία ορισμένων προσώπων στην οικία του με συνέπεια την μετοίκησή του σε άλλη οικία,
β/ Όταν ο σύζυγος φεύγει από το σπίτι προκειμένω να γλιτώσει από κάποιους δανειστές του,
γ/ Όταν γενικώς η εγκατάλειψη οφείλεται σε συμπεριφορά του άλλου συζύγου, η οποία συμπεριφορά αποτελεί παράλειψη τήρησης των καθηκόντων που απορρέουν από ένα γάμο,
δ/ Όταν ο σύζυγος ευρισκόμενος σε μακρινή χώρα αδυνατεί να εξεύρει τους πόρους για να επιστρέψει στην συζυγική οικία,
ε/Όταν ο σύζυγος φεύγει από την οικογειακή στέγη λόγω της διαπράξεως μοιχείας από τον άλλο σύζυγο,
στ/ Όταν έχει ασκηθεί ποινική διώξη κατά του συζύγου και αυτός εγκαταλείπει την συζυγική στέγη προκειμένω να μην συλληφθεί,
ζ/ Όταν ο σύζυγος ευρισκόμενος σε δυσχερή οικονομική κατάσταση φεύγει για αναζήτηση εργασίας μακριά και από εκεί στέλνει χρηματικά εμβάσματα στον σύζυγό του για να συντηρείται,
η/ Όταν ο σύζυγος αποφεύγει να συνευρίσκεται σεξουαλικά με τον άλλο σύζυγο, διότι αυτό αποτελεί λόγω ισχυρού κλονισμού της έγγαμης συμβίωσης και δεν συνιστά εγκατάλειψη.

ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΚΑΤ' ΑΝΤΙΔΙΚΙΑ- ΙΣΧΥΡΟΣ ΚΛΟΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΓΓΑΜΗΣ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ

Διαζύγιο κατ' αντιδικία είναι το διαζύγιο που εκδίδεται κατά κύριο λόγο όταν για αυτό δεν συμφωνούν ή διαφωνεί ένας από τους δύο συζύγους. Τις περισσότερες φορές επειδή ταυτόχρονα με την έκδοση του διαζυγίου ανακύπτουν και πολλά άλλα άρρηκτα με αυτή ζητήματα (όπως διατροφή στην σύζυγο, διατροφή παιδιών) για τα οποία σπανίως καταλήγουν σε συμφωνία οι εν διαστάσει σύζυγοι, οδηγούμαστε στην έκδοση διαζυγίου μετά από αντιδικία.

ΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ
Τα κλονιστικά γεγονότα ενός γάμου μπορεί είτε να οφείλονται σε υπαιτιότητα ενός ή και των δύο συζύγων είτε να είναι ανυπαίτια, δηλαδή να μην φταίει κανείς γι' αυτά. Αν όμως το κλονιστικό γεγονός αφορά μόνο τον σύζυγο που ζητά το διαζύγιο, τότε δεν μπορεί να ζητήσει αυτός την έκδοσή του, άσχετα με το αν αποδείξει στο δικαστήριο ότι η έγγαμη συμβίωση έχει κλονισθεί ισχυρά. Επίσης υπάρχουν περιπτώσεις που το κλονιστικό γεγονός που επικαλείται ο σύζυγος που ζητά το διαζύγιο  και αφορά τον άλλο σύζυγο να είναι μηδαμινό και το επικαλείται προσχηματικά, ενώ για τον κλονισμό να ευθύνεται μόνο αυτός που ζητά το διαζύγιο, οπότε και σ' αυτή τη περίπτωση ο σύζυγος που ζητά το διαζύγιο μπορεί να αποκρουσθεί στο δικαστήριο για την καταχρηστική συμπεριφορά του και έτσι το δικαστήριο να απορρίψει την αγωγή του ως ουσία αβάσιμη.   

ΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ-ΠΟΙΑ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ
ΥΠΑΙΤΙΑ
Κλονιστικά γεγονότα που αντικειμενικά μπορούν να κλονίσουν ένα γάμο και να καταστήσουν αφόρητη την συνέχισή του έχουν κριθεί από τη νομολογία μας τα εξής :
Προσβολές και ύβρεις
Απειλές σοβαρές κατά της συζύγου ή και των τέκνων
Αδιαφορία, η υπεροψία και η περιφρόνηση του άλλου συζύγου
Αδικαιολόγητες απουσίες από τη συζυγική οικία 
Αλλαγή οικίας από τον έναν σύζυγο χωρίς κοινή απόφαση
Η παράβαση της υποχρέωσης για συζυγική εχεμύθεια (κοινώς βγάζουμε στη φόρα τα του οίκου μας)
Η παντελής έλλειψη σεβασμού προς το πρόσωπου του άλλου συζύγου
Η υπόσχεση γάμου σε τρίτο πρόσωπο
Η επιδίωξη οικονομικών κερδών με τρόπο ενάντια στην ηθική
Κάθε ανήθικη και ατιμωτική συμπεριφορά
Επαναλειμμένες καταδίκες για ποινικά αδικήματα
Η αδικαιολόγητη άρνηση για παροχή βοήθειας στο επάγγελμα του συζύγου
 Η αβάσιμη και υπερβολική ζηλοτυπία που εκδηλώνεται με προσβλητικές συμπεριφορές
Η άρνηση συμμετοχής στις οικογενειακές ανάγκες. 

ΑΝΥΠΑΙΤΙΑ
Διαφορά ηλικίας, μορφώσεως
Ψυχικές διαταραχές
¨Ενα γεγονός που υπήρχε πριν από το γάμο αλλά το απέκρυψε ο ένας σύζυγος από τον άλλο και μαθεύτηκε αργότερα (π.χ ασθένεια) 


ΥΠΑΙΤΙΟΤΗΤΑ ΕΝΟΣ Η ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ
Παρόλο που οι περισσότεροι από εσάς πιστεύουν ότι το διαζύγιο βγαίνει εις βάρος του ενός ή του άλλου συζύγου στην πράξη και όπως ισχύει νομικά, η υπαιτιότητα δεν παίζει κανένα ρόλο στο να κηρυχθεί λυμμένος ένας γάμος. Δηλαδή δεν ενδιαφέρει τον δικαζοντα δικαστή ποιος από τους δύο συζύγους είναι υπαίτιος που διασπάστηκε η έγγαμη συμβίωση ή αν ο ένας σύζυγος φταίει περισσότερο από τον άλλο ή αν ο ένας άρχισε να φέρεται αντισυζυγικά αφού πρώτα άρχισε να φέρεται έτσι ο άλλος. Αυτό που ενδιαφέρει το δικάζοντα δικαστή είναι ο αντικειμενικός κλονισμός της έγγαμης συμβίωσης να είναι τέτοιος ώστε βάσιμα η εξακολούθηση του να είναι αφόρητη για τον ένα ή και για τους δύο συζύγους. Συγκεκριμένα το άρθρο του Αστικού κώδ ικα που μιλάει για ισχυρό κλονισμό του γάμου λέεο επακριβώς τα εξής, ό,τι : Καθένας από τους συζύγους μπορεί να ζητήσει το διαζύγιο, όταν οι μεταξύ τους σχέσεις έχουν κλονισθεί τόσο ισχυρά, ώστε βάσιμα η εξακολούθηση της έγγαμης σχέσης να είναι αφόρητη για τον έναν από αυτούς ή και τους δύο (άρθρο 1439 παρ.1 ΑΚ), δηλαδή τον ενδιαφέρει ο αντικειμενικός κλονισμός της έγγαμης συμβίωσης των διαδίκων σε τέτοιο σημείο που έστω για τον ένα από αυτούς είναι δυσβάστακτη η συνέχισή του.

ΥΠΑΙΤΙΟΤΗΤΑ-ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΙ ΡΟΛΟ
H Υπαιτιότητα παίζει ρόλο μόνο σε κάποια μεταγενέστερη αγωγή διατροφής μεταξύ των συζύγων, αφού όπως προβλέπεται από την διάταξη του άρθρου 1441 ΑΚ η διατροφή του συζύγου εναντίον του πρώην συζύγου του μπορεί να περιορισθεί ή ακόμη και να αποκλεισθεί αν ο δικαιούχος διατροφής ήταν και ο υπαίτιος του διαζυγίου. Δηλαδή για να σας δώσω να καταλάβετε αγαπητοί αναγνώστες όταν θα εκδοθεί μία απόφαση διαζυγίου στο τέλος θα λέει : ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ  (Συμπέρασμα) Κηρύσσει λυμένο τον γάμο του τάδε και της τάδε. Πιο πριν η απόφαση του δικαστή, πριν το συμπέρασμα του, θα αναφέρει τα κλονιστικά γεγονότα του γάμου, για τα οποία μπορεί να είναι υπαίτιος ο ένας από τους συζύγους. Αυτή η αιτιολογία του δικαστή ενδεχομένως στο μέλλον να παίξει κάποιο ρόλο αν ανκύψει κάποια δίκη διατροφής μεταξύ των συζύγων και όχι ότι θα εκδοθεί το διαζύγιο σε βάρος του ενός ή του άλλου συζύγου, αυτό είναι νομικώς ορθό.



ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΜΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΣΥΜΦΩΝΗΤΙΚΟ- ΑΚΥΡΕΣ ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ
Ότι προβλέπεται στο νόμο σχετικά με τις διατάξεις για την έκδοση ενός διαζυγίου είναι "αναγκαστικό δίκαιο". Αυτό με άλλα λόγια σημαίνει πως το ζευγάρι δεν μπορεί να συμπεριλάβει π.χ σε ένα ιδιωτικό συμφωνητικό μία πρόσθετη συμφωνία που να ορίζει ότι ένας από τους συζύγους παραιτείται από το δικαίωμά του να ζητήσει μελλοντικά διαζύγιο ή μία συμφωνία που να ορίζει ότι ο γάμος του θα μπορέσει να λυθεί μελλοντικά μόνο με ένα ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΣΥΜΦΩΝΗΤΙΚΟ. Αυτο που μπορεί να προβλεφθεί είναι μόνο κάποιες πρόσθετες συμφωνίες όπως η διατροφή μεταξύ των συζύγων ή η επιμέλεια των παιδιών μπορεί να συμπεριληφθεί σ' αυτό (ιδιωτικό συμφωνητικό). 

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΔΙΑΖΥΓΙΟΥ-ΑΣΚΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΑ
Στην πράξη είναι πολύ σπάνιο κάποιο δικαστήριο να αποφασίσει ότι το δικαίωμα ενός συζύγου να ζητήσει διαζύγιο ασκείται καταχρηστικά. Τί σημαίνει καταχρηστική άσκηση δικαιώματος για διαζύγιο;
Για να θεωρηθεί η άσκηση δικαιώματος για διάζευξη καταχρηστική σημαίνει πως συντρέχουν τέτοια εξαιρετικά γεγονότα τα οποία θα έχουν υπέμετρη σκληρή επίδραση στον άλλο σύζυγο ή τα ανήλικα παιδιά και μάλιστα στην περίπτωση αυτή το συμφέρον για τη διατήρηση του γάμου να είναι κατά πολύ ανώτερο από το συμφέρον του συζύγου για τη λύση του γάμου. Εξαιρετικά γεγονότα είναι αυτά που είναι ιδιαίτερα σκληρά είτε από ηθικής ή από οικονομικής απόψεως για το σύζυγο ή για τα ανήλικα τέκνα.
Ενδεικτικές μόνο οι περιπτώσεις που το δικαίωμα του συζύγου για διαζύγιο κρίθηκε ως καταχρηστικό.
ι. Η εναγόμενη σύζυγος να ασθένησε νευρολογικά εξαιτίας της κατά μεγάλο χρονικό διάστημα ιδιαίτερης σκληρής συμπεριφοράς του συζύγου της, ο οποίος χειροδικούσε σε βάρος της, την έβριζε, την είχε αποκλείσει από τις κοινωνικές συναναστροφές της με σκοπό αυτή να πείσει τον πατέρα της να ενδώσει σε κάποιες οικονομικές απαιτήσεις του (Πολ.ΠρωτΞανθ 44/1985).
ιι. Ο σύζυγος είχε πριν την σύναψη του γάμου κάποιο αφροδίδιο νόσημα που το μετέδωσε αργότερα στη σύζυγό του και τώρα το επικαλείται ότι το κόλλησε από αυτή για να στηρίξει την αγωγή διαζυγίου του
ιιι. Ο σύζυγος αν και γνώριζε για μεγάλο χρονικό διάστημα τον λόγο του διαζυγίου, αδράνησε για ακόμη μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και δημιουύργησε στον άλλο σύζυγο την πεποίθηση ότι επιθυμεί να συνεχίσει το γάμο του
iv. ο εναγόμενος σύζυγος είναι καρκινοπαθής και αναμένεται να πεθάνει,
v. Έχει αποδειχθεί ότι υπάρχει μεγάλος κίνδυνος για τον εναγόμενο σύζυγο να αυτοκτονήσει.

 Περιπτώσεις για τις οποίες το δικαστήριο αποφάσισε ότι ΔΕΝ υφίσταται καταχρηστική άσκηση δικαιώματος να ζητήσει ο σύζυγος διαζύγιο
α/ Ο σύζυγος που ζητά το διαζύγιο να έχει συνάψει ερωτικές σχέσεις για πολλά έτη με άλλη γυναίκα και να έχει εγκαταλείψει τη συζυγική οικία,
β/ Η ηθική μείωση της συζύγου από την οποία ζητείται το διαζύγιο που είναι μεγάλη σε ηλικία (60 ετών) και η επιδείνωση της ήδη κλονισμένης υγείας της,
γ/ Η ασθένεια της συζύγου από την οποία ζητείται το διαζύγιο, η αδυναμία της να εργαστεί, η έλλειψη εισοδημάτων της, η υπαιτιότητα του συζύγου της για την διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης,
δ/ Η μεγάλη ηλικία της συζύγου από την οποία ζητείται το διαζύγιο






ΔΙΕΘΝΗΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ
Στα ελληνικά πολιτικά δικαστήρια υπάγονται τόσο οι Έλληνες όσο και οι αλλοδαποί, εφόσον υπάρχει αρμοδιότητα αυτών (άρθρο 3 Κ.Πολ.Δ), δηλαδή :
α/ Ο εναγόμενος έχει την κατοικία του ή την συνήθη διαμονή του στην Ελλάδα,
β/ Και οι δύο σύζυγοι είχαν ως κοινή διαμονή τους την Ελλάδα,
γ/ Αν ένας από τους δύο συζύγους είναι Έλληνας , τα ελληνικά δικαστήρια είναι αρμόδια να εκδικάσουν υποθέσεις διαζυγίου με αντιδικία ακόμη και αν αυτός δεν έχει την κατοικία του ή την διαμονή του στην Ελλάδα ή αν ήταν κατά την τέλεση του γάμου του Έλληνας και απέβαλε λόγω του γάμου του την Ελληνική ιαθαγένεια.
δ/ στην περίπτωση που οι σύζυγοι δεν έχουν καμία ιθαγένεια τότε αν μένουν στην Ελλάδα θα ισχύσει το δίκαιο της κατοικίας τους και αν δεν έχουν μόνιμη κατοικία αλλά διαμένουν στην Ελλάδα το δίκαιο της διαμονής τους (τουτέστιν σωστά τα Ελληνικά δικαστήρια)

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΕΘΝΗΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ
Τα ελληνικά δικαστήρια δεν έχουν δικαιοδοσία να εξετάσουν δίκη διαζυγίου αλλά και εν γένει γαμικές διαφορές, όταν και οι δύο σύζυγοι κατά το χρόνο που ασκείται η αγωγή είναι ΑΛΛΟΔΑΠΟΙ και υπό τον όρο ότι το δίκαιο της ιθαγένειάς τους δεν αναγνωρίζει τέτοια δικαιοδοσία στα ελληνικά δικαστήρια. Αν όμως πρόκειται για αγωγή διαζυγίου που κατά το ελληνικό δίκαιο είναι έγκυρος ενώ κατά το δίκαιο της ιθαγένειάς τους ανυπόστατος ή άκυρος, τότε τα ελληνικά δικαστήρια έχουν δικαιοδοσία να δικάσουν μία τέτοια δίκη. 

Πατρότητα-Προσβολή της-Τεκμήριο καταγωγής του τέκνου από γάμο

Η πατρότητα στο πεδίο του ελληνικού δικαίου είναι σχετικά ένα περίπλοκο νομικό ζήτημα. Διάφορα θέματα ανακύπτουν στις περισσότερες φορές όταν ένας γάμος είναι τυπικά έγκυρος, δηλαδή δεν έχει λυθεί με απόφαση δικαστηρίου τη στιγμή όμως είναι ουσιαστικά νεκρός και στο μεσοδιάστημα αυτό καθένας από τους τυπικά και μόνο συζύγους δημιουργεί νέα σχέση από την οποία μπορεί να γεννηθεί παιδί ή παιδιά. Τότε καθένας από εσάς θα αναρωτηθεί : ωραία άμα ο νέος πατέρας αναγνωρίσει το  νεογέννητο παιδί με συμβολαιογραφικό έγγραφο τότε που είναι το πρόβλημα; Η απάντηση εδώ είναι πως δυστυχώς ο έλληνας νομοθέτης δεν δέχεται κανένα συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο αναγνώρισης τέκνου όταν είναι ακόμη τυπικά έγκυρος ο γάμος ενός από τους συζύγους που έφεραν στον κόσμο αυτό το παιδί. 

Μάλιστα είναι ακόμη πιο αυστηρός στις προυποθέσεις που αναγνωρίζει το ποιος θεωρείται ο πατέρας του τέκνου και γι' αυτό έχει προβλέψει στον αστικό κώδικα το εξής :

Το τέκνο θεωρείται ότι έχει πατέρα τον άντρα που είναι παντρεμένος με την μητέρα τη χρονική περίοδο που αυτό γεννήθηκε και είναι τυπικά έγκυρος ο γάμος. Μάλιστα το ίδιο ισχύει ακόμη και αν περάσουν 300 ημέρες από τη στιγμή που λυθεί ο γάμος των γονέων του με αμετάκλητη απόφαση δικαστηρίου *. Δηλαδή για παράδειγμα αν ένας γάμος λυθεί με διαζύγιο και περάσουν ας πούμε 9 μήνες από την λύση του γάμου, τότε και στην περίπτωση αυτή το τέκνο θεωρείται ότι έχει πατέρα τον πρώην σύζυγο πλέον της μητέρας του και όχι τον άντρα με τον οποίο η μητέρα έχοντας αποδεδειγμένα ερωτική σχέση έφερε στον κόσμο το τέκνο της.

Εδώ έρχεται αυτό το λέγεται και έχει ακουστεί σε πολλούς από εσάς : ΑΓΩΓΗ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΠΑΤΡΟΤΗΤΑΣ. Δηλαδή η αγωγή που γίνεται για να ανατραπεί αυτό το τεκμήριο της καταγωγής του τέκνου από τον γάμο των γονέων του, δηλαδή αν γεννήθηκε κατά την διάρκεια του γάμου των γονέων του η 300 ημέρες από την λύση του, τότε θεωρείται ότι έχει πατέρα ούτως η άλλως ΝΟΜΙΚΑ τον σύζυγο ή πρώην σύζυγο της μητέρας του.

Κρίσιμο χρονικό διάστημα για την πατρότητα
Κρίσιμο διάστημα για να διαπιστωθεί ποιος είναι ο πατέρας του παιδιού είναι το διάστημα που διαρκεί από την 300η μέχρι και την 180 ημέρα πριν τον τοκετό, δηλαδή σε μήνες από τον 10ο μήνα μέχρι και τον 6ο μήνα πριν τον τοκετό. Εδώ ο νομοθέτης έλαβε υπόψη ξεκάθαρα αυτό που ισχύει βιολογικά, δηλαδή ότι η εγκυμοσύνη μίας γυναίκας διαρκεί ;έως και 9 μήνες, μπορεί όμως να γεννήσει και πρόωρα, δηλαδή στους 7 μήνες. Έτσι αν μέσα στο χρονικό αυτό διάστημα που ανέφερα, η μητέρα έχει ερωτικές, χωρίς προφυλάξεις σχέσεις, με ένα άντρα και μόνο, χωρίς να έχει καθόλου σχέσεις με τον σύζυγό της για διάφορους χ.ψ λόγους μερικούς από τους οποίους θα αναφέρω παρακάτω, τότε είναι σχετικά εύκολο να αποδειχθεί η αγωγή προσβολή της πατρότητας. Το πρόβλημα έρχεται όταν η μητέρα το κρίσιμο διάστημα της σύλληψης διατηρεί ερωτικές σχέσεις με διάφορους άνδρες και τότε επειδή δεν μπορεί να αποδειχθεί εύκολα, χωρίς την βοήθεια της ιατρικής ποιός είναι ο βιολογικός και πραγματικός πατέρας, έρχεται το δικαστήριο και με απόφασή του διατάζει την διενέργεια ιατρικής πραγματογνωμοσύνης με την γνωστή μέθοδο πλέον του DNA. 

Ποιοι έχουν δικαίωμα να ασκήσουν αγωγή προσβολή πατρότητας.

Δικαίωμα να ασκήσουν αγωγή προσβολή της πατρότητας έχουν οι εξής :

1. Η μητέρα του ανήλικου τέκνου

2. Ο πατέρας του τέκνου, δηλαδή ο άντρας που είναι ή ήταν παντρεμένος με τη μητέρα του τέκνου.

3. Ο άντρας με τον οποίο η μητέρα έχοντας ερωτική σχέση με σαρκική συνάφεια έφερε στον κόσμο αυτό το παιδί.

4. Το ανήλικο τέκνο εκπροσωπούμενο από κάποιο τρίτο που ο νόμος τον ονομάζει "ειδικό επίτροπο ανηλίκου
5. Το ενήλικο τέκνο μέσα σε χρονικό διάστημα ενός έτους από την ενηλικίωσή του.

Χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο πρέπει να ασκηθεί η αγωγή προσβολής πατρότητας
Η αγωγή προσβολή της πατρότητας όπως προβλέπει ο νόμος μπορεί να ασκηθεί από τους ανωτέρω δικαιούχους μεσα σε χρονικά περιθώρια που θέτει ο νόμος.
1. Ο πατέρας.
Ο τυπικά πατέρας του τέκνου μπορεί να ασκήσει την αγωγή προσβολής της πατρότητας μέσα σε προθεσμία ενός (1) έτους από τον τοκετό ή από τη στιγή που έμαθε για την γέννηση του παιδιού αυτού, δηλαδή μπορεί να έλειπε π.χ στο εξωτερικό ή σε μακρινό τόπο και να έμαθε για την γέννηση του παιδιού πολύ αργότερα από τον τοκετό, δηλαδή και σ' αυτή την περίπτωση ισχύει η προθεσμία τους ενός έτους.
2.Η μητέρα 
3. Το ανήλικο
4. Ο βιολογικός πατέρας του ανηλίκου

Πως αποδεικνύεται ότι τυπικά πατέρας του ανήλικου τέκνου δεν είναι και ο πραγματικός (βιολογικός πατέρας του).
Πολλοί από εσάς θα αναρωτηθείτε με ποιο τρόπο θα αποδειχθεί το γεγονός, ότι δηλαδή ο τυπικά πατέρας του ανήλικου δεν είναι και ο βιολογικός του πατέρας. Επάνω σ' αυτό θα αναφέρω τα εξής :
Α/ Είναι μερικές φορές απίθανο το νεογέννητο ανήλικο τέκνο να είναι πράγματι τέκνο του τυπικά πατερα του, δηλαδή του άνδρα που είναι ακόμη παντρεμένος με τη μητέρα αφού π.χ ι. μπορεί αυτός όλο το διάστημα να είναι μετανάστης στο εξωτερικό ή η δουλειά του να τον εξαναγκάζει να απουσιάζει για μεγάλα χρονικά διαστήματα όπως ναυτικός, ιι. να ήταν όλο το κρίσιμο διάστημα της σύλληψης του τέκνου φυλακισμένος, ιιι. να ήταν βιολογικά ανίκανος να βοηθήσει στην σύλληψη του τέκνου.

Μισθώσεις-Σύγχρονα προβλήματα-Λύσεις-Συμβουλές

Εμπορικές Μισθώσεις.-Σημαντικά σημεία των συμβάσεων εμπορικών μισθώσεων.

Αγαπητοί αναγνώστες, αναφορικά με τις εμπορικές μισθώσεις θα πρέπει να γνωρίζεται τα εξής σημαντικά γεγονότα, όπως αυτά έχουν καθοριστεί από τη νομοθεσία (Π.Δ 34/1995 όπως αυτό έχει τροποποιηθεί με τον ν. 2741/1999).

Διάρκεια εμπορικών μισθώσεων.

Όλοι και ιδίως όσοι επαγγελματίες θα έχετε κατά νου να νοικιάσετε κάποιο μαγαζί, θα έχετε αναρωτηθεί με το μυαλό σας πράγματα όπως, για πόσα χρόνια να κάνω συμβόλαιο, αν φτιάξω το μαγαζί και κάνω συμβόλαιο για 4 χρόνια και μετά ο ιδιοκτήτης θέλει να με διώξει και άλλα τέτοια διάφορα. Επ' αυτού ισχύει το εξής :

Η εμπορική μίσθωση ισχύει για δώδεκα (12) χρόνια και αν ακόμη έχει συμφωνηθεί ανάμεσα στον ενοικιαστή (μισθωτή στην νομική γλώσσα) και τον ιδιοκτήτη (εκμισθωτή στη νομική γλώσσα) πως η διάρκεια της θα είναι για μικρότερο χρονικό διάστημα π.χ για πέντε χρόνια. Ε λοιπόν η μίσθωση ακόμη και αν έχει υπογραφεί ιδιωτικό συμφωνητικό που να προβλέπει μικρότερο (από τα 12 χρόνια) χρονικό ορίζοντα, θα είναι ισχυρή για 12 χρόνια ανεξάρτητα το τί θέλανε τα δύο συμβαλλόμενα μέρη και αυτό το προέβλεψε ο νομοθέτης για να προστατέψει τους πιο αδύναμους οικονομικά ενοικιαστές από καταχρηστικές πρακτικές των ιδιοκτητών.  

Λύση της μίσθωσης

Α. Όμως, επειδή στις μισθώσεις γενικά όπως και σε όλες τις συμβάσεις ισχύει η ελευθερία των συμβάσεων, ο νομοθέτης προέβλεψε εδώ και μία άλλη ασφαλιστική δικλείδα που βοηθά τα συμβαλλόμενα να κινούνται ευέλικτα, δηλαδή : Η μίσθωση η οποία παρόλο που έχει συμφωνηθεί για χρονικό διάστημα μικρότερο των 12 ετώ και ισχύει δυνάμει της προαναφερόμενης αναγκαστικού δικαίου διάταξης για 12 έτη, μπορεί να λυθεί με νεότερη συμφωνία των συμβαλλομένων μερών, η οποία θα αποδεικνύεται όμως με έγγραφο βέβαιας χρονολογίας, δηλαδή με έγγραφο η χρονολογία συντάξεως και συνυπογραφής του οποίου θα βεβαιώνεται μόνο από κάποια δημόσια υπηρεσία, φαντάζομαι ΚΕΠ. ¨Ετσι για παράδειγμα αν κάποιος έχει υπογράψει ιδιωτικό συμφωνητικό για να νοικιάσει για ένα μαγαζί και συμφώνησε με τον ιδιοκτήτη του μαγαζιού ότι η διάρκεια της μίσθωσης θα είναι π.χ 4ετίας, πρέπει να γνωρίζει ότι ο νόμος τον προστατεύει σε κάθε περίπτωση και η μίσθωση θα ισχύει υποχρεωτικά για 12 έτη. Τώρα όμως στην περίπτωση που μετά την πάροδο 2 ετών μισθώσεως θέλει ο ενοικιαστής να φύγει μετά από ένα χρόνο, τότε μπορεί με τον ιδιοκτήτη να υπογράψει ένα νέο ιδιωτικό συμφωνητικό με ημερομηνία, η ισχύς της οποίας θα βεβαιώνεται από οποιαδήποτε αρμόδια δημόσια υπηρεσία (να προκύπτει δηλαδή ότι αυτή η ημερομηνία συντάξεως του συμφωνητικού) είναι μεταγενέστερη από την ημερομηνία συντάξεως του αρχικού ιδιωτικού συμφωνητικού), και τότε στην περίπτωση αυτή με την πάροδο της δεύτερης ημεροχρονολογίας λύσεως της μίσθωσης αυτή θα λύνεται αυτόματα και δεν θα είναι πια σε ισχύ.  

Αυτό το προέβλεψε ο νομοθέτης για να μην εμφανίζονται φαινόμενα μεταχρονολόγησης ιδιωτικών συμφωνητικών. Δηλαδή ας υποθέσουμε ότι ένα έξυπνος και πονηρός ιδιοκτήτης σκεφτόταν να νοικιάσει το μαγαζί του μόνο για δύο χρόνια γιατί μετά από αυτό το διάστημα είχε κάτι άλλο κατά νου. Τότε θα μπορούσε αν δεν ίσχυαν τα όσα προανέφερα να υπογράψει δύο ιδιωτικά συμφωνητικά, το ένα που θα πρόβλεπε μίσθωση ας πούμε λ.χ για πέντε χρόνια και το δεύτερο που θα υπογραφόταν την ίδια ημέρα με το πρώτο αλλά θα έχει πάνω του ημερομηνία υπογραφής μετά την πάροδο ας πούμε ενός έτους διάρκειας της μίσθωσης, υποτίθεται δηλαδή ότι θα είχε υπογραφεί μετά από ένα χρόνο και αυτό θα το έκανε για να εκμεταλλευόταν την πρόβλεψη του νόμου, ότι δηλαδή η εμπορική μίσθωση ναι μεν ισχύει για 12 έτη, αλλά με νεότερη έγγραφη συμφωνία μπορεί να ισχύσει και για λιγότερο χρονικό διάστημα . ΈΛΑ ΟΜΩΣ που ο νόμος απαιτεί το νεότερο ιδιωτικό συμφωνητικό πρέπει να είναι έγγραφο ΒΕΒΑΙΑΣ χρονολογίας, με χρονολογία η ισχύς και η εγκυρότητα της οποίας να βεβαιώνεται δηλαδή από κάποια δημόσια υπηρεσία. 

Β. Καταγγελία με πρωτοβουλία ενός από τα συμβαλλόμενα μέρη
 Είτε ο ενοικιαστής είτε και ο ιδιοκτήτης (είπαμε εκμισθωτής κατά τη νομική γλώσσα) μπορούν να προβούν σε καταγγελία της σύμβασης μίσθωσης για έναν από τους λόγους που αναφέρονται και προβλέπονται από τα άρθρα 608 και 609 ΑΚ.


Γ. ΝΕΟΤΕΡΗ ΑΝΤΙΣΥΜΦΩΝΙΑ : ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΑΒΗ ΚΛΕΙΔΙΩΝ ΑΚΙΝΗΤΟΥ (ΜΙΣΘΙΟΥ)
Όλα όσα προανέφερα για νεότερη αντισυμφωνία των συμβαλλομένων μερών (ενοικιαστή και ιδιοκτήτη) προκειμένου να λύσουν την σύμβαση μίσθωσης και να μικρύνουν τον από τον νόμο υποχρεωτικό χρόνο διάρκειάς του

Άρνηση συζύγου στην καταβολή διατροφής- Μερική μόνο καταβολή

Όλα όσα έχω αναφέρει σχετικά με το ποιός είναι υπόχρεος για την καταβολή διατροφής στον ανήλικο ή ενήλικο τέκνο καθώς και το πως υπολογίζεται το ποσό διατροφής που δικαιούται το τέκνο καταλήγουν εν τοις πράγμασι, αν το καλοσκεφτεί κανείς, στο εξής πραγματικό γεγονός :

Όλοι οι υπόχρεοι προς καταβολή διατροφής είναι καλοθελητές και μόλις τους επιδοθεί μία αγωγή σπεύδουν να πληρώσουν το ποσό που ζητήτει ακριβώς ή ακόμη περαιτέρω μόλις εκδοθεί μία απόφαση δικαστηρίου που επιδικάζει ένα χ.ψ ποσό διατροφής όλοι οι υπόχρεοι δυνάμει της αποφάσεως που εκδόθηκε συμμορφώνονται απόλυτα με αυτό που τους επιτάσσεται ;; Ασφαλώς και όχι αγαπητοί αναγνώστες, γι' αυτό άλλωστε και εμείς οι δικηγόροι δεν μένουνε χωρίς δουλειά! Σχετικά όμως με τη σοβαρότητα του ζητήματος ο έλληνας νομοθέτης φρόντισε και πάνω στην ασυνέπεια του υπόχρεου γονέα να καταβάλει την πρέπουσα διατροφή στο τέκνο του έχει προμηθεύσει το ανήλικο όπως εκπροσωπείται από το γονέα του με τα εξής νομικά όπλα :

1.  Όταν εκδοθεί απόφαση δικαστηρίου είτε αυτή είναι απόφαση ασφαλιστικών μέτρων με την οποία επιδικάζεται προσωρινή διατροφή είτε είναι οριστική απόφαση και ο σύζυγος αμελεί να καταβάλει ολόκληρη ή καταβάλει μέρος μόνο αυτής τότε το ανήλικο μπορεί να προβεί με την δικαστηριακή αυτή απόφαση σε αναγκαστική εκτέλεση της ακίνητης περιουσίας του οφειλέτη πατέρα του ή μητέρας του αντίστοιχα (πιο σπάνιο αυτό). Με απλά λόγια είναι αυτό που λέμε στην καθομιλουμένη "βγάζει στο σφυρί" την ακίνητη (σπίτι, οικόπεδο, αγρούς) ή την κινητή περιουσία του (αυτοκίνητο, μηχανάκι) προκειμένω να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις του όπως αυτές απορρέουν από την δικαστηριακή απόφαση.  Αυτή η τακτική έχει το μεγάλο πλεονέκτημα πως επειδή η υποχρέωση διατροφής του γονέα προς το ανήλικο είναι διαρκής, τουλάχιστο μέχρι να ενηλικιωθεί, το ανήλικο μπορεί να προβαίνει συνεχώς σε αναγκαστική εκτέλεση κατά της ακινήτου περιουσίας του γονέα του αν αυτός εξακολουθεί κάθε τρεις και λίγο να μην είναι συνεπής με την υποχρέωση του αυτή πράγμα που σημαίνει πως, για να φανταστεί κανείς αν π.χ κάποιος είναι υποχρεωμένος να καταβάλει μηνιαία διατροφή στο τέκνο του ας πούμε 500 ευρώ μηνιαίως και χρωστάει ένα ποσό 5 μηνών, δηλαδή 2500 ευρώ, τότε αν το ανήλικο μαζί με τη μητέρα του προβεί σε αναγκαστική κατάσχεση σε ακίνητο του πατέρα του για να ικανοποιηθεί η προαναφερόμενη απαίτησή του, τότε με τη μία ο πατέρας θα χρεωθεί πάνω από 1.000 ευρώ τα έξοδα κατασχέσεως που σε ορισμένες φορές μπορούν να φτάσουν και τα 1.500 ευρώ, πράγμα που δεν τον συμφέρει. Κατά δεύτερον ο γονέας νομίζω πως δεν μπορεί να εκποιήσει και την ακίνητη περιουσία του αυτή, ιδίως να τη μεταβιβάσει σε συγγενικά πρόσωπα, αφού μία τέτοια κίνησή του θα θεωρηθεί καταδολιευτική, ότι έγινε δηλαδή προκειμένου να μην μπορεί το ανήλικο να τον εξαναγκάσει με κατασχέσεις και στην περίπτωση που γίνει αυτό το ανήλικο μπορεί να ανατρέψει μία όποια τέτοια μεταβίβαση με αυτό που λέγεται ΑΓΩΓΗ ΔΙΑΡΡΗΞΗΣ ΚΑΤΑΔΟΛΙΕΥΤΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΠΡΑΞΙΑΣ αλλά και μήνυση για καταδολίευση δανειστών που επισύρει βαριές ποινές.

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΚΙΝΗΤΗ Η ΚΙΝΗΤΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ-ΛΥΣΗ

Τώρα στην περίπτωση που ο πατέρας ή η μητέρα αντίστοιχα στερείται οιασδήποτε ακίνητης ή κινητής περιουσίας τότε οι λύσεις για εξαναγκασμό του υπόχρεου σε καταβολή διατροφής είναι οι εξής, δηλαδή :

1. Μπορεί να ασκηθεί από τον δικαιούχο διατροφής μήνυση κατά του υποχρέου για το αδίκημα της μη καταβολής διατροφής, ποινικό αδίκημα που επισύρει βαριές ποινές. Δηλαδή για να καταλάβετε με απλά λόγια αν ασκηθούν τέτοιες μηνύσεις κατά του υπόχρεου τότε αυτός όταν του επιβάλλονται ας πούμε ποινές οκτώ και εννιά μηνών φυλάκισης είναι υποχρεωμένος να πληρώσει αυτές τις ποινές στην πολιτεία. Για να καταλάβετε το ποσό των χρημάτων που θα καταστεί ο υπόχρεος να πληρώσει σας αναφέρω το εξής : 9 μήνες φυλάκιση είναι 270 ημέρες, οι οποίες μετατρέπονται από το δικαστήριο προς 10 ευρώ την ημέρα, δηλαδή 2.700 ευρώ. Το ποσό αυτό στο δημόσιο ταμείο προσαυξάνεται 90% και τελικά θα κληθεί ο υπόχρεος να πληρώσει στην πολιτεία ένα ποσό κοντά στα 5.000 ευρώ. Κανένας δεν αντέχει στην εποχή που ζούμε να πληρώνει τέτοια ποσά, πολύ περισσότερο όμως δεν τον συμφέρει να μην πληρώνει την κανονική διατροφή σε χρήμα στον ανήλικο αφού με τον τρόπο αυτό γλιτώνει και σε χρήμα όταν κάνεις τους αριθμητικούς υπολογισμούς σου.

2. Σε περίπτωση που ο υπόχρεος προς καταβολή διατροφής έχει εργασία τότε μπορεί το ανήλικο να κατασχέσει Εις χείρας του τρίτου (στα χέρια δηλαδή του εργοδότη του υποχρέου) μέχρι το μισό του ΜΙΣΘΟΥ του υποχρέου. Δηλαδή αν υποθέσουμε ότι ο υπόχρεος προς καταβολή διατροφής δουλεύει σε μία εταιρία από την οποία λαμβάνει μισθό μηνιαίο μισθό 1.200 ευρώ. Τότε αν το ανήλικο δυνάμει αποφάσεως δικαστηρίου δικαιούται διατροφής ας πούμε 500 ευρώ, θα μπορεί να κατασχέσει στα χέρια του εργοδότη με ένα έγγραφο που λέγεται "Κατασχετήριο στα χέρια τρίτου" το ποσό των 500 το μήνα (είναι μικρότερο από το μισό που επιτρέπει ο νόμος αφού 1.200 ευρώ ο μισθός : 2 = 600 ευρώ που θα μπορούσε να κατασχέσει ο ανήλικος) και έτσι τελικά ο υπόχρεος για την καταβολή διατροφής μετά την επιβολή της, όπως την ανέφερα, κατάσχεσης εις χείρας τρίτου θα λαμβάνει για όσο χρόνο διαρκεί η απόφαση του δικαστηρίου από τον εργοδότη του μηνιαίως το ποσό των ευρώ 700, αφού 1.200 ευρώ - τα 500 ευρώ που θα καταβάλλονται λόγω της κατάσχεσης στον ανήλικο = 700 ευρώ.

Διατροφή Ανηλίκου- Ενηλίκου τέκνου- Διαφορές

Η διαφορά του ενήλικο από το ανήλικο τέκνο είναι ότι το τελευταίο και αν ακόμη έχει περιουσία που δεν του αποφέρει κανένα εισόδημα, δεν έχει καμία υποχρέωση να τη ρευστοποιήσει και να την αξιοποιήσει για να καλύψει τις ανάγκες του.

Ενήλικο τέκνο-Προυποθέσεις δικαιώματος διατροφής

           Καταρχάς η έννοια "Ενήλικος" σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο επεξηγείται ως εξής: το φυσικό πρόσωπο που έχει συμπληρώσει τα 18 έτη της ηλικίας του. Ο συμπληρώσας ή η συμπληρώσασα τα 18 έτη της ηλικίας τους έχουν ακόμη το δικαίωμα να αξιώσουν διατροφή κατά των υπόχρεων από το νόμο γονέων εφόσον όμως συντρέχουν ορισμένες προυποθέσεις τις οποίες αμέσως θα αναφέρω, δηλαδή:

1. Ότι δεν έχουν εισοδήματα ή τυχόν κάποια άλλη περιουσία.

2.  Αν τυχόν έχουν περιουσία ότι δεν μπορούν να τη ρευστοποιήσουν με κάποιο άξιο αντάλλαγμα παρά μόνο "αντί πινακίου φακής" όπως έχω ακούσει να λένε τελευταία σχετικά με την εκποίηση της περιουσίας των πολιτών της ελληνικής επικράτειας προκειμένω να ξεφύγουν από τα χαράτσια της ΕΦΟΡΙΑΣ μέσω φυσικά των λογαριασμών της ΔΕΗ.

3. Ότι αδυνατεί ο ενήλικος να αυτοδιατραφεί και να βρεί κάποια εργασία κατάλληλη για την ηλικία του είτε γιατί πάσχει από κάποιου είδους ασθένεια (ψυχικής ή σωματικής φύσεως) είτε λόγου χάρη και μιλάμε για την πιο συχνά συναντούμενη περίπτωση όπου ο ανήλικος είναι αφοσιωμένος στις σπουδές του. Εδώ παίζει μεγάλο ρόλο και η φύση και η δυσκολία της πανεπιστημιακής σχολής, αφού φαντάζομαι πως ένας φοιτητής της Ιατρικής σχολής με μαθήματα υποχρεωτικά όπως και υποχρεωτική παρακολούθηση μαθημάτων στις κλινικές δικαιούται μεγαλύτερης διατροφής από ένα φοιτητή των ΙΕΚ ή των ΤΕΙ όπου και ο βαθμός δυσκολίας των μαθημάτων είναι κατά πολύ χαμηλότερος. Προς θεού δεν ασκείται καμία είδους κριτική στους φοιτητές ΤΕΙ, ότι αναφέρεται είναι αυτό που θα μπορούσε να ειπωθεί από οποιοδήποτε μέσο, συνετό με μέσης οξυδέρκειας εγκέφαλο άνθρωπο.

Ενδέχεται αν ο ενήλικος είναι καλός φοιτητής και παρουσιάσει μία αξιόλογη πορεία στις σπουδές να υποχρεωθούν οι γονείς του να του παρέχουν, σε συνάρτηση βέβαια και με τις οικονομικές τους δυνατότητες, διατροφή και για τη λήψη διδακτορικού διπλώματος ή και δεύτερου πτυχίου απο Πανεπιστήμια της Ελλάδος ή της αλλοδαπής.

Εξώγαμο Τέκνο-Δικαίωμα Διατροφής

            Το εξώγαμο τέκνο, δηλαδή με άλλα λόγια το τέκνο που γεννήθηκε χωρίς γάμο (θρησκευτικό ή πολιτικό) των γονέων του δικαιούται διατροφής από τους γονείς του όπως άλλωστε ο νόμος το καθορίζει. Όμως ενώ η συγγένεια του τέκνου με τη μητέρα του είναι αυταπόδεικτη, δηλαδή αποδεικνύεται από μόνο το γεγονός της γέννησης του από αυτή, η συγγένεια του ανήλικου τέκνου με τον πατέρα του είναι ένα πιο πολύπλοκο ζήτημα. Αυτό το αναφέρω γιατί, για να ασκήσει το ανήλικο εξώγαμο τέκνο αγωγή διατροφής κατά του πατέρα του, θα πρέπει ή αυτός να το έχει αναγνωρίσει με συμβολαιογραφικό έγγραφο ή να υπάρχει αμετάκλητη απόφαση δικαστηρίου που να αναγνωρίζει ΠΟΙΟΣ είναι ο πατέρας του τέκνου. Για τους χωρίς νομικές γνώσεις αναγνώστες, αμετάκλητη είναι η απόφαση του δικαστηρίου εναντίον της οποίας δεν μπορεί να ασκηθεί ούτε αναίρεση ενώπιον του Αρείου Πάγου. Π.Χ αν εκδοθεί απόφαση που αναγνωρίζει κάποιον ως πατέρα του ανήλικου τέκνου, αυτή η απόφαση μόλις εκδοθεί πρέπει να επιδοθεί με δικαστικό επιμελητή στον πατέρα και αφού περάσει προθεσμία ενός μηνός από την επίδοση χωρίς  υποθετικά να έχει ασκηθεί έφεση από τον πατέρα, πρέπει να περάσει ακόμη ένας μήνας χωρίς να ασκηθεί αναίρεση και τότε λέμε ότι η απόφαση είναι αμετάκλητη. Σε διαφορετική περίπτωση αν ασκηθεί έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης από τον πατέρα, τότε στην περίπτωση αυτή πρέπει να εκδοθεί απόφαση από το δικαστήριου του δευτέρου βαθμού που είναι το Εφετείο και μετά την έκδοση αυτής της απόφασης και την επίδοση της όπως προανέφερα και την μη άσκηση υποθετικά ανάιρεσης να πούμε ότι η απόφαση είναι αμετάκλητη.

          Έτσι στην περίπτωση αν το ανήλικο τέκνο εκπροσωπούμενο από τη μητέρα του ασκήσει αγωγή κατά του βιολογικού του πατέρα ο οποίος όμως δεν έχει αναγνωρίσει το εξώγαμο τέκνο του με έναν από τους τρόπους που ο νόμος καθορίζει (συμβολαιογραφικό έγγραφο ή δικαστική απόφαση αμετάκλητη), τότε το δικαστήριο θα αναβάλει (αναστείλει ορθότερα) τη συζήτηση της αγωγής διατροφής κατά του βιολογικού πατέρα δίδοντας και τάσσοντας παράλληλα μία προθεσμία στο ανήλικο εξώγαμο τέκνο προκειμένου να καταθέσει κατά του βιολογικού πατέρα του αγωγή ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΟΤΗΤΑΣ.

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΣΕ ΤΕΚΝΟ ΓΕΝΝΗΜΕΝΟ ΧΩΡΙΣ ΓΑΜΟ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ
Είναι μερικές φορές πιθανό και αν ακόμη δεν έχει ασκηθεί απο το ανήλικο ,χωρίς γάμο των γονέων του, τέκνο αγωγή αναγνωριστική της πατρότητας κατά του βιολογικού του πατέρα, να επιδιώξει το ίδιο με αίτηση ασφαλιστικών μέτρων εναντίον του πατέρα του να τον υποχρέωσει να του πληρώνει προσωρινά ένα εύλογο ποσό ως δατροφή, η οποία όμως σε καμία των περιπτώσεων δεν θα είναι του ύψους της διατροφής που θα μπορούσε να του επιδικάσει το δικαστήριο από τον βιολογικό του πατέρα, δηλαδή θα είναι μία διατροφή σε χρήμα που θα του παρέχει μόνο τα απολύτως απαραίτητα για την διαβίωσή του. Όπως όμως και προείπα αυτό μπορεί να γίνει υπό ορισμένες προυποθέσεις και συγκεκριμένα τις ως κάτωθι, δηλαδή :
1. Να είναι πάρα πολύ πιθανό ο φερόμενος ως πατέρας του ανήλικου τέκνου να είναι όντως ο βιολογικός του πατέρας. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν λ.χ η άγαμη μητέρα διατηρούσε μόνιμο ερωτικό δεσμό μακρόχρονης διάρκειας με ένα μόνο άνδρα. Δηλαδή να αποκλείεται να είχε ερωτικές σχέσεις και με οποιονδήποτε άλλο, γιατί στην περίπτωση αυτή το δικαστήριο πιθανότατα να αρνηθεί να υποχρεώσει τον πιθανό πατέρα να καταβάλει προσωρινή διατροφή στο γεννημένο χωρίς γάμο των γονέων του τέκνο. 
2. Το τέκνο πρέπει να είναι άπορο, να στερείται δηλαδή οποιασδήποτε περιουσίας και εισοδημάτων- πόρων, όπως άπορη πρέπει να είναι και η μητέρα. Αν αντιθέτως αυτή έχει κάποια εισοδήματα τότε αυτή είναι και η μόνη υπόχρεα να διατρέφει το ανήλικο παιδί της. -

Οικογενειακό Δίκαιο-Διατροφή - Υπολογισμός της

Καταρχάς ξεκινώντας αυτό το σημαντικό κεφάλαιο πρέπει να αναφέρω το εξής : Πρωτίστως δικαίωμα διατροφής έχει κάθε ανήλικο τέκνο κατά των υπόχρεων απο το νόμο γονέων του εφόσον βεβαίως και υπο την προυπόθεση ότι το ίδιο δεν έχει κάποια περιουσία ή εισοδήματα απο δωρεές, μισθώματα κ.λπ. και σε ορισμένες εξαιρετικές περιπτώσεις εφόσον αυτό δεν μπορεί να βρει κάποια εργασία ανάλογη με την ηλικία και τις ικανότητες του και εφόσον και αν φυσικά το επιτρέπει η γενική και επαγγελματική του εκπαίδευση. Σημειωθείτω πως όπως προείπα η εξαιρετική περίπτωση για την υποχρέωση του ανηλίκου να εργαστεί για να εξασφαλίσει τη διατροφή του ξεκινάει από την ηλικία των 15 ετών. (τα δύο τελευταία είναι σπάνια). Φυσικά και στην δίκη διατροφής το ανήλικο, και εφόσον δεν έχει κριθεί με απόφαση δικαστηρίου ποιος γονέας θα ασκεί την επιμέλεια αυτού, εκπροσωπείται απο το γονέα με τον οποίο συζεί κάτω απο την ίδια στέγη, αφού ο νόμος ερμηνεύει το φαινόμενο αυτό ως ένα είδος προσωρινής επιμέλειας. 

Υπόχρεοι εκ του νόμου προς παροχή διατροφής στο ανήλικο- Οι γονείς του

Το ανήλικο δικαιούται να ζητήσει τέτοιο ύψος διατροφής ανάλογα με τις ανάγκες του όπως αυτές προκύπτουν απο τις συνθήκες της ζωής του με σημαντικό στοιχείο επίσης τις ανάγκες εκπαίδευσής του. Δηλαδή με άλλα λόγια άλλη διατροφή θα ζητήσει ένα ανήλικο που είναι ικανός μαθητής με πολύ καλούς βαθμούς και που έχει ανάγκη από φροντιστήρια και άλλη διατροφή ένα ανήλικο που φοιτεί στο τεχνικό σχολείο και δεν θέλει το ίδιο να σπουδάσει όπως και άλλη διατροφή ένα τέκνο που κατοικεί στην Αθήνα και άλλη ένα τέκνο που κατοικεί σε μία μικρή κωμόπολη ή ένα μεγάλο χωριό.

Τί εννούμε όταν λέμε ανάγκες διατροφής τέκνου

Εννοούμε έξοδα για τροφή, στέγαση (στέγη, φωτισμό, θέρμανση), ένδυση, νοσήλεια, φάρμακα, ψυχαγωγία, ανάγκες επαγγελματικής εκπαίδευσης (ξένες γλώσσες, μαθήματα μουσικής, ζωγραφικής) αθλητικές δραστηριότητες όπως συμμετοχή του ανηλίκου σε αθλητικές ακαδημίες ποδοσφαίρου, μπάσκετ, κολύμπι), επίσης δαπάνες για επισκέψεις του ανηλίκου σε πολιτιστικούς χώρους όπως μουσεία, εκθέσεις κ.λ.π, δαπάνες για τις διακοπές του ανηλίκου.

Φυσικά και στην δίκη διατροφής το ανήλικο, και εφόσον δεν έχει κριθεί με απόφαση δικαστηρίου ποιος γονέας θα ασκεί την επιμέλεια αυτού, εκπροσωπείται απο το γονέα με τον οποίο συζεί κάτω απο την ίδια στέγη, αφού ο νόμος ερμηνεύει το φαινόμενο αυτό ως ένα είδος προσωρινής επιμέλειας. Το ανήλικο τέκνο που γεννήθηκε χωρίς γάμο των γονέων εκπροσωπείται πάντοτε απο τη μητέρα του.

Πως υπολογίζεται το ύψος της διατροφής που πρέπει να πληρώνει ο υπόχρεος γονέας
Το τέκνο δικαιούται τέτοιο ποσό διατροφής όπως αυτό προκύπτει από τις ανάγκες του που αναφέρθηκαν παραπάνω σε συνδυασμό με τις οικονομικές δυνάμεις των γονέων του, δηλαδή σε συνδυασμό με τα χρήματα που κερδίζει ο πατέρας του ή η μητέρα του ανάλογα από την εργασία τους ή άπο άλλες πηγές όπως ενοίκια, τόκους καταθέσεων κ.λ.π. Έτσι για να υπολογίζουμε τί διατροφή κατά μήνα δικαιούται να ζητήσει το ανήλικο κάνουμε τον εξής υπολογισμό. Προσθέτουμε τα χρήματα που κερδίζει ο κάθε γονέας από τη δουλειά του αν κερδίζει φυσικά και βγάζουμε ένα σύνολο. Δηλαδή για παράδειγμα ας υποθέσουμε ότι η μητέρα κερδίζει 700 ευρώ μηνιαίως και ο πατέρας κερδίζει 1.800 ευρώ μηνιαίως που μας κάνουν σύνολο 700 +1. 800 = 2.500 ευρώ. Και ας υποθέσουμε ότι το ανήλικο τέκνο έχει μηνιαίες ανάγκες (φροντιστήρια, διατροφή, ψυχαγωγία κ.λ.π) που φτάνουν τα 600 ευρώ. Τότε το ποσό που πρέπει να συνεισφέρει ο κάθε γονέας για να συμπληρωθεί το ποσό αυτό των 600 ευρώ υπολογίζεται αν διαιρέσουμε τις οικονομικές δυνάμεις (τα χρήματα που κερδίζει μηνιαία) του κάθε γονέα με το σύνολο των χρημάτων που κερδίζουν και οι δύο μαζί. Δηλαδή στο παράδειγμά μας για να βρούμε τί ποσό πρέπει να καταβάλει ο πατέρας για να συμπληρωθεί το ποσό των 600 ευρώ διαιρούμε το σύνολο των χρημάτων που κερδίζει μηνιαίως, δηλαδή 1800 ευρώ ΔΙΑ του συνόλου των χρημάτων που κερδίζουν και οι δύο γονείς μαζί, δηλαδή στο παράδειγμά μας ΔΙΑ 2.500 ευρώ (1800 ευρώ Χ 100 ΔΙΑ 2.500  (1800 ο πατέρας + 700 η μητέρα) = 72. Δηλαδή ο πατέρας πρέπει να συνεισφέρει 72% τοις εκατό για να συμπληρωθεί το ποσό των 600 ευρώ που απαιτείται για την διατροφή του ανηλίκου. Δηλαδή 600 ευρώ Χ 72% = 432 ευρώ. Δηλαδή ο πατέρας πρέπει σύμφωνα με το νόμο να καταβάλει μηνιαίως το ποσό των 432 ευρώ στο ανήλικο τέκνο του και η μητέρα του υπόλοιπο που είναι 600 ευρώ - 432 ευρώ = 168 ευρώ. Τώρα στην περίπτωση που αναφέρω που το ανήλικο παιδί μένει με την μητέρα του, αυτή φυσικά και δεν του δίνει τα 168 ευρώ αλλά ο νόμος στην περίπτωση αυτή αποτιμάει σε χρήμα τις υπηρεσίες που προσφέρει η μητέρα στο παιδί (φροντίδα, επιμέλεια) και έτσι λογίζεται ότι συμπληρώνεται το ποσό των 600 ευρώ που απαιτείται για διατραφεί ένα ανήλικο παιδί όπως αυτό στο παράδειγμά μας.

Σημαντικές πληροφορίες για τους γονείς που προβαίνουν σε αγωγές διατροφής για λογαριασμό των ανηλίκων τέκνων τους.

1. Στις οικονομικές δυνάμεις καθενός από τους γονείς του ανηλίκου λαμβάνεται υπόψη όχι μόνο τα χρήματα που κερδίζει από την εργασία του, αλλά και κάποια ακίνητη περιουσία που ενδέχεται να "έχει στο όνομά του" που ναι μεν μπορεί να είναι απρόσοδη, αλλά ο νομοθέτης λέει ότι αρκεί αυτή η περιουσία να μπορεί να ρευστοποιηθεί, δηλαδή να πουληθεί, να εκμισθωθεί κ.λ.π.-
2. Στην οικονομική κατάσταση του κάθε γονεά (προκειμένου να υπολογιστεί το ποσό που υποχρεούται να πληρώνει για διατροφή του ανηλίκου) λαμβάνεται υπόψη όχι απαραίτητα αυτά που ο κάθε γονέας κερδίζει αλλά και αυτά τα χρήματα που θα μπορούσε κάλλιστα να κερδίσει σύμφωνα με τις αντικειμενικές και οικογενειακές συνθήκες σε συνδυασμό με τις προσωπικές του δυνατότητες και προσόντα. Δηλαδή φυσικά και ο κάθε δικαστής με δυσκολία θα πιστέψει κάποιο πατέρα δικηγόρο με 25 χρόνια δικηγορίας ότι αποκερδαίνει σύμφωνα με τη φορολογική του δήλωση δέκα χιλιάδες ευρώ (10.000) το χρόνο, όπως και κάποια  35χρονη πτυχιούχο ΑΕΙ μητέρα με παιδί 15 ετών και με διαμέρισμα ανοίκιαστο της κυριότητάς της ότι αδυνατεί να εξεύρει οποιαδήποτε εργασία και πρέπει να επιλαμβάνεται συνεχώς της επιμέλειας του 15χρονου παιδιού της. Εδώ το δικαστήριο θα λάβει υπόψη τις δυνατότητές της σύμφωνα με το πτυχίο της, ότι δηλαδή θα μπορούσε λ.χ να βρει κάποια εργασία από την οποία να κερδίζει 500 ευρώ μηνιαίως και ότι φυσικά θα μπορούσε να βρει ανάλογα με τις συνθήκες της αγοράς ενοικιαστή για το ξενοίκιαστο διαμέρισμά της από το οποίο θα λαμβάνει 200 ευρώ π.χ το μήνα. Δηλαδή ότι η μητέρα αυτή θα μπορούσε κάλλιστα να έχει μηνιαία εισοδήματα της τάξης των 700 ευρώ και όχι ότι αυτή είναι άπορη και δεν έχει καθόλου μηνιαία έσοδα. Σε αυτόν τον τρόπο σκέψης θα πρέπει να μπει ο κάθε δικαστής προκειμένου να αποφευγούν παρελκυστικές τακτικές (που γίνονται εσκεμμένα) μερικών ασυνείδητων γονέων να εμφανίζουν μικρότερα του πραγματικού εισοδήματα και κάποιων "άεργων" που στηρίζονται αποκλειστικά στην φιλοτιμία του εν διαστάσει συζύγου τους.-
3. Στις περισσότερες δίκες που πραγματοποιούνται για την καταβολή διατροφής σε ανήλικα τέκνα, για να μην πω σε όλες, εμφανίζεται ο υπόχρεος προς καταβολή διατροφής γονέας να παρουσιάζει στο μεσοδιάστημα έχει συνάψει ένα, δύο ακόμη και τρία δάνεια (στεγαστικό , καταναλωτικά κ.λ.π) τα οποία και είναι υποχρεωμένος να πληρώνει με μηνιαίες καταβολές, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα αυτός τελικά να λαμβάνει ,π.χ αν είναι μισθωτός, αντί για 1.500 ευρώ μηνιαίως, μετά από τις κρατήσεις για την αποπληρωμή των δανείων το ποσό των 600 ευρώ. Εδώ έρχεται η παρεμβολή του νομοθέτη την οποία ακολουθούν όλα δικαστήρια, σύμφωνα με την οποία, δεν αφαιρείται από τον υπολογισμό του εισόδηματος του υποχρέου γονέα το κεφάλαιο του δανείου που είναι υποχρεωμένος αυτός να πληρώνει αλλά μόνο οι ενσωματωμένοι στην μηνιαία δόση τόκοι, και το κεφάλαιο του δανείου που αυτός πληρώνει λαμβάνεται υπόψη ως επιπλέον βιοτική του ανάγκη. Δηλαδή στο παράδειγμά μας αν αυτός πληρώνει για τα τρία δάνεια μηνιαία δόση 900 ευρώ από τα οποία τα 700 ευρώ αποτελούν κεφάλαιο του δανείου και τα 200 ευρώ τους τόκους, του δανείου, τότε ο δικάζων δικαστής θα υπολογίζει ως μηνιαίο εισόδημα του υπόχρεου γονέα το ποσό των 1.300 ευρώ (δηλαδή 1.500 που λαμβάνει ως μηνιαίο μισθό - 200 ευρώ οι τόκοι των δανείων = 1.300) και δεν θα αφαιρέσει απο τον υπολογισμό του μηνιαίου εισόδηματος του και το κεφάλαιο των δανείων (δηλαδή τα 700 ευρώ στο παράδειγμά μας) που ο υπόχρεος καταβάλει κάθε μήνα στους δανειστές του, δηλαδή τις Τράπεζες. Δεν θα ΠΕΙ με άλλα λόγια ο δικαστής ότι ο υπόχρεος προς καταβολή διατροφής στα ανήλικα τέκνα γονέας  τελικά μετά τις καταβολές των δόσεων των δανείων λογίζεται ότι του μένουν μόνο 600 ευρώ από το οποίο ποσό πρέπει να υπολογιστεί η συνεισφορά του στην καταβολή της διατροφής των ανήλικων, αλλά ότι του μένουν 1.300 ευρώ, αφού μόνο τους τόκους που μηνιαίως λογίζεται ότι πληρώνει ο γονέας στα δάνεια θα υπολογίσει.-
4. Όταν ο δικαστής καλείται να υπολογίσει τις οικονομικές δυνάμεις του κάθε γονέα προκειμένου να αποφασίσει για το ποσό που πρέπει να καταβάλει ο καθένας απο αυτούς  ως διατροφή στα τέκνα τους, πάντοτε υπολογίζει σε χρήμα και την προσωπική εργασία της μητέρας ή αντίστοιχα του πατέρα αν αυτός έχει την επιμέλεια των παιδιών, στο σπίτι και την απασχόλησή τους με την περιποίηση και την φροντίδα των παιδιών. Δηλαδή αν υποθέσουμε ότι η μητέρα λαμβάνει μισθό 700 ευρώ και μετά από υπολογισμούς του δικαστή αυτή πρέπει να συνεισφέρει με 250 ευρώ στην διατροφή των ανηλίκων τέκνων της και τα υπόλοιπα πρέπει να τα συνεισφέρει ο πατέρας, από τα 250 ευρώ θα αφαιρέσει π.χ 150 ευρώ που υπολογίζει με την προσωπική του κρίση ο δικαστής ότι αποτιμάται η φροντίδα της μητέρας στα παιδιά της και άρα τελικώς η προσφορά σε ρευστό χρήμα της μητέρας θα ανέρχεται τελικά στο ποσό των 100 ευρώ μηνιαίως, αφού 250 ευρώ - 150 ευρώ η αποτίμηση των φροντίδων της = 100 ευρώ.-
5. Επειδή η αποτίμηση σε χρήμα των ιδιαίτερων φροντίδων του γονέα που έχει την επιμέλεια του τέκνου είναι δυσχερής, αφού έχει παρατηρηθεί πολλές φορές τα δικαστήρια να υπολογίζουν αστάθμιτα την τελευταία (αποτίμηση), καλό θα ήταν να λαμβάνεται υπόψη κατά την αποτίμηση των ιδιαίτερων φροντίδων τα ποσά που θα μπορούσε να "βάλει στην άκρη" ο γονέας εκείνος που έχει την επιμέλεια, αν δεν είχε την φροντίδα των ανηλίκων. Στην διατροφή συνυπολογίζεται και η οικία. 
6. Αν ο ένας από τους δύο συζύγους έχει υποχρεωθεί με δικαστική απόφαση να πληρώνει διατροφή στον άλλο σύζυγο, τότε στην δίκη για την καταβολή διατροφής για τα ανήλικα τέκνα δεν μπορεί να επικαλεστεί ότι στο εισόδημα της συζύγου του πρέπει να υπολογιστεί και αυτό που τις καταβάλει αυτός για διατροφή της, αφού ο νόμος λογίζει ότι τα χρήματα αυτά τα καταβάλει ο σύζυγος για την κάλυψη των άμεσων αναγκών της δικαιούχου και δεν θεωρούνται εισόδημα.
7. Ο Υπόχρεος προς καταβολή διατροφής γονεάς δεν μπορεί να προβάλει στο δικαστήριο τον ισχυρισμό ότι αν καταβάλει την αιτηθείσα διατροφή μπορεί να διακινδυνέψει η δική του διατροφή, γιατί ο γονέας έχει υποχρέωση απο το νόμο να διατρέφει το ανήλικο τέκνο του ακόμη και όταν κινδυνεύει και η δική του διατροφή.
8. Είναι άκυρη οποιαδήποτε παραίτηση ανηλίκου για διατροφή στο μέλλον  τόσο ως προς το χρονικό διάστημα που θα πρέπει να καταβάλλεται όσο και ως προς το ύψος της. Είναι αδιάφορο αν αυτή η παραίτηση είναι ρητή ή σιωπηρή, αν γίνεται με αντάλλαγμα ή όχι. Μόνο παραίτηση από τις δόσεις διατροφής για το παρελθόν είναι ισχυρή.

Μετάφραση στην κινέζικη γλώσσα μετά από ερώτημα κινέζων πελατών που διαμένουν μόνιμα στην Ελλάδα.

计算家庭法 - 饮食 - 第一次启动这个重要的一章，应该提到这一点：一是每种食物权有未成年子女，如果父母当然，同样没有任何财产或捐赠收入，租金等法律责任在某些特殊情况下，无法找到与他们的年龄和能力相称的工作，他们自然让普通和专业教育。 simeiotheito正如我刚才所说，在特殊情况下的未成年人的义务工作提供食品，从15岁开始。 （最后两个是罕见的）。轻微的饲养试验过程中，尚未发现由法院将行使代表由家长照顾父母，与他们共同生活在一个屋檐下，因为法律解释这种现象作为一种暂时保管。
法律上有义务提供未成年人的父母吃饭少年有权要求这样的高度，对营养需求而定，因为它们产生的一个重要因素，从他的生活情况，还需要培训。换句话说，另一个饮食需要未成年人是有能力的学生，具有非常好的成绩，并在需要的学费和其他未成年人参加技工学校，并要研究吃另外一个孩子居住在同一饲养雅典和其他孩子生活在小城镇或大村庄之一。
当我们说一个孩子需要食物是什么意思平均成本为食物，住房（住房，照明，取暖），服装，住院，药品，娱乐，培训需求（外语，音乐课，美术），文体活动，如轻微的体育院校参与足球，篮球，游泳）孩子参观文化​​场馆，如博物馆，展览馆等，为未成年人的假期费用的成本。轻微的饲养试验过程中，尚未发现由法院将行使代表由家长照顾父母，与他们共同生活在一个屋檐下，因为法律解释这种现象作为一种暂时保管。未成年子女，非婚生子女已表示，由他的母亲。

如何计算应支付赡养费的数额由债务人父孩子有权从上述需求相结合结合，用赚来的钱由他的父亲或母亲的经济力量，他的父母，视工作，或从其他来源所得金额等营养由于租金，利息存款，等等。因此，要计算每月的食品有权要求未成年人做以下计算。如果赢了当然，取出一个整体，每个家长的钱从他的工作赢得添加。因此，假设，例如，母亲赚取每月700欧元，父亲收入1,800欧元一个月，我们做一个总的700。 800 = 2500欧元。并假设孩子每月需要600欧元（学校，餐饮，娱乐等）。每个家长的贡献，以完成金额为600欧元的金额，然后计算每个家长的经济力量（每月赚你的钱）除以所有的钱，他们的收入和两个在一起。因此，在我们的例子中找到多少应该由父亲支付，以弥补600欧元的总和除以所有的钱，你赚每月，即1800万美元的一笔钱，你都挣到手的父母一起，在这个例子中，即我们的直径2,500欧元（约合1800欧元×100除以2500（1800 + 700的父亲母亲）= 72，所以父亲必须贡献72％，以补充所需的600万喂孩子的话。 600万美元×72％= 432欧元父亲应依法缴纳一笔每月432欧元的未成年子女和母亲的平衡是600欧元 - 432欧元= 168欧元，现在，当我提未成年子女家住，他的母​​亲，这当然不会在这种情况下，支付168欧元，但法律服务，提供母亲的孩子（照料，保管）和600的数量，从而被视为完成apotimaei现金万需要在我们的例子喂食未成年子女。
重要的信息，父母对未成年子女的名义作出营养声称。

   1。经济力量在每一个未成年人的父母认为不仅你从工作中赚取的钱，但一些房地产可能“的名称为”虽然可以aprosodi，但立法会说，这足以这个属性可以实现的，即出售，出租等方式 -
   2。每个家长的经济情况（为了计算未成年人的消费需要支付的金额），考虑并不一定是每个父母的收入，可以很好地赢得了金钱的目标和家庭情况结合个人的能力和资格。这是，当然，和每名法官将很难相信他的父亲25多年apokerdainei律师律师，根据他的报税表一万欧元（10,000）一年15年来儿童1 35岁的大学毕业生的母亲和在公寓anoikiasto所有权，是无法找到任何工作，必须不断地处理与15岁的孩子的监护权。在这里，法院将考虑根据度的潜力，能够l.ch找到工作，从中赚取每月500，当然，可以根据市场情况，租客xenoikiasto公寓，他们将获得每月200欧元，例如。也就是说，母亲很可能有大约700欧元每月收入，这并不是穷人和没有每月收入。在这种思维方式应该得到每个法官为了避免拖延战术（这是故意的）一些不法家长有更小的实际收入和一些“不活跃”完全分居配偶的骄傲。 -
   3。在未成年子女支付赡养费进行试验，如果不是所有的，责任人要同时维护父目前已经签署了两个甚至三个贷款（抵押贷款，消费等）它有义务按月分期支付，从而导致最终把它，例如，如果他每月1500欧元，而不是就业后偿还的贷款金额为600欧元，扣除。这里来，这是所有法院随后立法机关的干扰，根据这些，它计算的，负责母公司的资本贷款收入则有义务支付它删除，但唯一的每月按揭利息嵌入式，和资本贷款被认为是作为一个生活需求的另一种方式支付。因此，在我们的例子中，如果他支付的三笔贷款900亿欧元，其中700万是资本200欧元的贷款和贷款利息，每月剂量，然后法官会计算母公司的本金，每月收入€1,300（即1500月薪 - 200欧元的贷款利息= 1300），并不会被删除，从每月的收入和流动资金贷款计算（即700万美元）在我们的例子中，债务人支付所有个月的贷款，即银行。不会说，换言之，法官，责任人，维护未成年子女的父母支付贷款分期支付后，终于当作仍然只有600欧元，金额计算应支付儿童营养的贡献，但是这€1,300只被视为父将计算贷款支付月息离开。 -
   4。当法官应该考虑每个家长的经济力量来决定要由他们每个人支付子女的食物量，始终依靠金钱和个人工作的父亲或母亲，如果他有子女监护，护理和育儿的家庭和他们的工作。也就是说，假设母亲收到了700欧元的工资，经计算后，法官必须在未成年子女的饮食和休息250欧元的贡献应付出的父亲，从250欧元至150欧元，如删除计算个人的判断，法官重视照顾她的孩子的母亲，和母亲，从而最终的现金收购要约，最终将达到每月100欧元，250万 - 150万护理估值= 100欧元。 -
   5。因为在特殊照顾的父母与孩子的抚养权钱的估值是困难的，它已被观察到在法庭上多次计算最后astathmita（测量），将被视为估值时特别注意金额可以“放下”父有监护权的人，如果他有未成年人的照顾。包括饮食和房子。
   6。如果夫妻双方一个是由法院命令要求配偶另一方支付赡养费，然后为其未成年子女支付赡养费的审判不能声称必须计算和妻子的收入，他为支付饮食，因为法律认为由丈夫支付的款项，以满足受援国的迫切需要，不被视为收入。
   7。维护家长负责的人不能提高在法庭上声称，如果你支付所要求的饮食可能会危及自己的饮食，因为父母是法律义务养活孩子，甚至当危险和自己饮食。
   8。放弃任何一个在未来双方在支付期间和其高度的未成年人的饮食无效。这是无关紧要的这种豁免是否是明示或暗示的，是返回与否。只有放弃过去的维持剂量是强大的。