Πρόσφατα και καλούμενος να κλείσω φάκελο μετά απο ασκηθείσα αγωγή δανειολήπτη ελβετικού φράγκου (CHF) κατά συστημικής τράπεζας με αίτημα, την μετά απο αναγνώριση της ακυρότητας προφορικής ρήτρας ανανεώσιμης προστασίας δόσης, την παροχή προστασίας δόσης για όλη τη συμβατική διάρκεια, διαπίστωσα μια πρωτοφανή παράβαση του καθήκοντος αληθείας και μία όλως απίστευτη αλαζονική τραπεζική δικονομική συμπεριφορά ! Η περί ης ο λόγος αντιδικονομική συμπεριφορά της τράπεζας έλαβε χώρα μέσα από τις εξής επιγραμματικά αναφερόμενες ενέργειες :
Α. Κατέθεσε προτάσεις 150 σελίδων (χωρίς περιεχόμενα εννοείται) θέλοντας να κουράσει τον εισηγητή δικαστή, ο οποίος μπροστά στην θέα τους και μόνο και σύμφωνα με την συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων, πιεζόμενος από άλλες 60 με 70 εκκρεμότητες, το μεν ουδόλως έχει το χρόνο να ασχοληθεί διαβάζοντάς αυτές σχολαστικά (2 με 3 ημέρες απαιτούνται για προσεκτική επισκόπηση), το δε κατά πάσα πιθανότητα θα ακολουθήσει την πεπατημένη (ΟλΑΠ 4/2019), που σημειωθείτω ουδεμία σχέση έχει με το αντικείμενο αυτής της δίκης.
Β. Γνωρίζοντας πως εναντίον της υφίσταται δύο αμετάκλητες αποφάσεις (ΠΠρωτΡοδ 35/2017 και ΕφΛαρ 17/2017) για την αιτιολογημένη άρνηση της αγωγής έκανε αναφορά διάσπαρτα (σε διάφορες σελίδες) με κατ' αποκοπή αναφορές 10 διαφορετικών και όλως αντιφατικών μεταξύ τους σεναρίων, απέναντι στα οποία, το μεν ο δανειολήπτης ουδόλως δύναται να απαντήσει, το δε το δικαστήριο ουδόλως δύναται να τάξει τις δέουσες αποδείξεις.
Και προκειμένω δείτε το μέγεθος της εν λόγω παράβασης του καθήκοντος αληθείας μέσα από την παράθεση όλως αντιφατικών ισχυρισμών, αναφέρω επιγραμματικά αυτούς, όπως ακριβώς τους παρέθεσε στις προτάσεις της, δηλ. :
1ος αιτιολογημένος αρνητικός της αγωγής ισχυρισμός : Υπάρχει προφορική ρήτρα ανανέωσης της προστασίας της δόσης με βάση την τρέχουσα κάθε φορά ισοτιμία
2ος αρνητικός της αγωγής ισχυρισμός :
Ουδόλως υπάρχει προφορικός όρος ανανέωσης της προστασίας δόσης ως ΓΟΣ
3ος αρνητικός της αγωγής ισχυρισμός :
Υφίσταται προφορικός ΓΟΣ ανανέωσης, αλλά οι όροι προστασίας συνιστούν
ξεχωριστή σύμβαση, αυτοτελής και ως ειδικοί ουδόλως εμπίπτουν στο προστατευτικό
πεδίου του ν. 2251/1994
4ος αρνητικός της αγωγής ισχυρισμός :
Ουδέποτε υπήρξε τέτοια προφορική συμφωνία μεταξύ μας. Ήταν συγκεκριμένης
χρονικής στιγμής (36 μηνών) το Πρόγραμμα και αυτονόητο ότι μετά την λήξη του θα
υπήρξε νέα συμφωνία ανανέωσής του και ουδέποτε η Τράπεζα ανέλαβε δέσμευση για
την υπόλοιπη διάρκεια εκάστου δανείου
5ος αρνητικός της αγωγής ισχυρισμός :
Υφίσταται προφορική συμφωνία μεταξύ μας για την ανανέωση με την τρέχουσα
κάθε φορά συναλλαγματική ισοτιμία
6ος αρνητικός της αγωγής ισχυρισμός :
Μη ύπαρξη προφορικού ΓΟΣ αλλά και μη ύπαρξη προφορικής συμφωνίας “αυτόματης
ανανέωσης” του προγράμματος προστασίας της δόσης. Παρόλα αυτά ανανεώθηκε το
πρόγραμμα προστασίας χωρίς να υφίσταται ούτε έγγραφη ούτε προφορική συμφωνία
ανανέωσης
7ος αρνητικός της αγωγής ισχυρισμός :
Δεν υφίσταται προφορική συμφωνία για ανανέωση γιατί δεν συμφωνήθηκαν
ουσιώδη μέρη της συμφωνίας
8ος αρνητικός της αγωγής ισχυρισμός :
Υφίσταται προφορική συμφωνία «αυτόματης ανανέωσης» με βάση την τρέχουσα
κατά την ανανέωση ισοτιμία και όχι κατόπιν αιτήματος του πελάτη
9ος αρνητικός της αγωγής ισχυρισμός :
Ουδέποτε καταρτίστηκε προφορικός όρος αυτόματης ανανέωσης της προστασίας
δόσης των επίδικων δανείων
10ος αρνητικός της αγωγής ισχυρισμός :
Το πρόγραμμα της προστασίας της μηνιαίας δόσης είχε συγκριμένη χρονική
ισχύ (36 μήνες). Η δυνατότητα της ανανέωσης δόθηκε μετά την λήξη και ΜΕΤΑ ΑΠΟ
ΑΙΤΗΜΑ του δανειολήπτη προκειμένω να τον διευκολύνει η Τράπεζα στην αποπληρωμή των
οφειλομένων.
11ος αρνητικός της αγωγής ισχυρισμός :
Υφίσταται προδιατυπωμένος όρος «ανανέωσης» της προστασίας δόσης και
μάλιστα είναι γραμματικά διατυπωμένος με εύληπτο και κατανοητό τρόπο
Το αξιοσημείωτο όλων των προαναφερόμενων αντιφατικών μεταξύ τους ισχυρισμών είναι ότι αυτοί παρατέθηκαν συμπλεκτικώς (και......και....και) και ουδόλως τηρήθηκε (έστω τύποις) η οποιαδήποτε κατ' επικουρικότητα προβολή τους.
Και εδώ αναρωτιέμαι και πραγματικά απορώ πως ορισμένα δικαστήρια ανέχονται τέτοιες αντιδικονομικές συμπεριφορές γεμάτες αντιφάσεις και αναλήθειες. Πως είναι δυνατόν να συμβαίνει κατ΄επανάληψη αυτό (ιδίως στα μεγάλα πρωτοδικεία) και να μην εξοργίζονται τα δικαστήρια απο την προβολή τέτοιων δικονομικών συμπεριφορών. Γιατί δεν επιβάλλουν τις ανάλογες και προβλεπόμενες από τον κώδικα πολιτικής δικονομίας χρηματικές ποινές (άρθρο 205 του Κ.Πολ.Δ) προκειμένω να λάβει και το δημόσιο κανένα έσοδο!!!! Το αντίθετο το έχουμε δει να επιβάλλεται χρηματική ποινή για την κατάθεση ανακοπής με αντιφατικό περιεχόμενο, πάντως ουδόλως πρέπει να τηρούνται δύο μέτρα και δύο σταθμά και δικαστήριο που θέλει να τηρεί ίσους κανόνες, ουδόλως πρέπει να αποδέχεται τέτοιες συμπεριφορές!
Υ.Γ Άρθρο 205 του Κ.Πολ.Δ : Το δικαστήριο αυτεπαγγέλτως με την οριστική απόφασή του, επιβάλει στον διάδικο ή στον νόμιμο αντιπρόσωπό του ή στον δικαστικό πληρεξούσιό του, ανάλογα με την ευθύνη καθενός, χρηματική ποινή απο 1.000 ευρώ έως 2.500ευρώ που περιέρχεται στο δημόσιο ως δημόσιο έσοδο, αν προκύψει απο την δίκη ποθ έγινε, ότι αν και το γνώριζαν : 2) διεξήγαγαν την δίκη παρελκυστικά ή δεν τήρησαν τους κανόνες των χρηστών ηθών ή της καλής πίστης ή το καθήκον αληθείας.
