Όλα όσα έχω αναφέρει σχετικά με το ποιός είναι υπόχρεος για την καταβολή διατροφής στον ανήλικο ή ενήλικο τέκνο καθώς και το πως υπολογίζεται το ποσό διατροφής που δικαιούται το τέκνο καταλήγουν εν τοις πράγμασι, αν το καλοσκεφτεί κανείς, στο εξής πραγματικό γεγονός :
Όλοι οι υπόχρεοι προς καταβολή διατροφής είναι καλοθελητές και μόλις τους επιδοθεί μία αγωγή σπεύδουν να πληρώσουν το ποσό που ζητήτει ακριβώς ή ακόμη περαιτέρω μόλις εκδοθεί μία απόφαση δικαστηρίου που επιδικάζει ένα χ.ψ ποσό διατροφής όλοι οι υπόχρεοι δυνάμει της αποφάσεως που εκδόθηκε συμμορφώνονται απόλυτα με αυτό που τους επιτάσσεται ;; Ασφαλώς και όχι αγαπητοί αναγνώστες, γι' αυτό άλλωστε και εμείς οι δικηγόροι δεν μένουνε χωρίς δουλειά! Σχετικά όμως με τη σοβαρότητα του ζητήματος ο έλληνας νομοθέτης φρόντισε και πάνω στην ασυνέπεια του υπόχρεου γονέα να καταβάλει την πρέπουσα διατροφή στο τέκνο του έχει προμηθεύσει το ανήλικο όπως εκπροσωπείται από το γονέα του με τα εξής νομικά όπλα :
1. Όταν εκδοθεί απόφαση δικαστηρίου είτε αυτή είναι απόφαση ασφαλιστικών μέτρων με την οποία επιδικάζεται προσωρινή διατροφή είτε είναι οριστική απόφαση και ο σύζυγος αμελεί να καταβάλει ολόκληρη ή καταβάλει μέρος μόνο αυτής τότε το ανήλικο μπορεί να προβεί με την δικαστηριακή αυτή απόφαση σε αναγκαστική εκτέλεση της ακίνητης περιουσίας του οφειλέτη πατέρα του ή μητέρας του αντίστοιχα (πιο σπάνιο αυτό). Με απλά λόγια είναι αυτό που λέμε στην καθομιλουμένη "βγάζει στο σφυρί" την ακίνητη (σπίτι, οικόπεδο, αγρούς) ή την κινητή περιουσία του (αυτοκίνητο, μηχανάκι) προκειμένω να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις του όπως αυτές απορρέουν από την δικαστηριακή απόφαση. Αυτή η τακτική έχει το μεγάλο πλεονέκτημα πως επειδή η υποχρέωση διατροφής του γονέα προς το ανήλικο είναι διαρκής, τουλάχιστο μέχρι να ενηλικιωθεί, το ανήλικο μπορεί να προβαίνει συνεχώς σε αναγκαστική εκτέλεση κατά της ακινήτου περιουσίας του γονέα του αν αυτός εξακολουθεί κάθε τρεις και λίγο να μην είναι συνεπής με την υποχρέωση του αυτή πράγμα που σημαίνει πως, για να φανταστεί κανείς αν π.χ κάποιος είναι υποχρεωμένος να καταβάλει μηνιαία διατροφή στο τέκνο του ας πούμε 500 ευρώ μηνιαίως και χρωστάει ένα ποσό 5 μηνών, δηλαδή 2500 ευρώ, τότε αν το ανήλικο μαζί με τη μητέρα του προβεί σε αναγκαστική κατάσχεση σε ακίνητο του πατέρα του για να ικανοποιηθεί η προαναφερόμενη απαίτησή του, τότε με τη μία ο πατέρας θα χρεωθεί πάνω από 1.000 ευρώ τα έξοδα κατασχέσεως που σε ορισμένες φορές μπορούν να φτάσουν και τα 1.500 ευρώ, πράγμα που δεν τον συμφέρει. Κατά δεύτερον ο γονέας νομίζω πως δεν μπορεί να εκποιήσει και την ακίνητη περιουσία του αυτή, ιδίως να τη μεταβιβάσει σε συγγενικά πρόσωπα, αφού μία τέτοια κίνησή του θα θεωρηθεί καταδολιευτική, ότι έγινε δηλαδή προκειμένου να μην μπορεί το ανήλικο να τον εξαναγκάσει με κατασχέσεις και στην περίπτωση που γίνει αυτό το ανήλικο μπορεί να ανατρέψει μία όποια τέτοια μεταβίβαση με αυτό που λέγεται ΑΓΩΓΗ ΔΙΑΡΡΗΞΗΣ ΚΑΤΑΔΟΛΙΕΥΤΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΠΡΑΞΙΑΣ αλλά και μήνυση για καταδολίευση δανειστών που επισύρει βαριές ποινές.
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΚΙΝΗΤΗ Η ΚΙΝΗΤΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ-ΛΥΣΗ
Τώρα στην περίπτωση που ο πατέρας ή η μητέρα αντίστοιχα στερείται οιασδήποτε ακίνητης ή κινητής περιουσίας τότε οι λύσεις για εξαναγκασμό του υπόχρεου σε καταβολή διατροφής είναι οι εξής, δηλαδή :
1. Μπορεί να ασκηθεί από τον δικαιούχο διατροφής μήνυση κατά του υποχρέου για το αδίκημα της μη καταβολής διατροφής, ποινικό αδίκημα που επισύρει βαριές ποινές. Δηλαδή για να καταλάβετε με απλά λόγια αν ασκηθούν τέτοιες μηνύσεις κατά του υπόχρεου τότε αυτός όταν του επιβάλλονται ας πούμε ποινές οκτώ και εννιά μηνών φυλάκισης είναι υποχρεωμένος να πληρώσει αυτές τις ποινές στην πολιτεία. Για να καταλάβετε το ποσό των χρημάτων που θα καταστεί ο υπόχρεος να πληρώσει σας αναφέρω το εξής : 9 μήνες φυλάκιση είναι 270 ημέρες, οι οποίες μετατρέπονται από το δικαστήριο προς 10 ευρώ την ημέρα, δηλαδή 2.700 ευρώ. Το ποσό αυτό στο δημόσιο ταμείο προσαυξάνεται 90% και τελικά θα κληθεί ο υπόχρεος να πληρώσει στην πολιτεία ένα ποσό κοντά στα 5.000 ευρώ. Κανένας δεν αντέχει στην εποχή που ζούμε να πληρώνει τέτοια ποσά, πολύ περισσότερο όμως δεν τον συμφέρει να μην πληρώνει την κανονική διατροφή σε χρήμα στον ανήλικο αφού με τον τρόπο αυτό γλιτώνει και σε χρήμα όταν κάνεις τους αριθμητικούς υπολογισμούς σου.
2. Σε περίπτωση που ο υπόχρεος προς καταβολή διατροφής έχει εργασία τότε μπορεί το ανήλικο να κατασχέσει Εις χείρας του τρίτου (στα χέρια δηλαδή του εργοδότη του υποχρέου) μέχρι το μισό του ΜΙΣΘΟΥ του υποχρέου. Δηλαδή αν υποθέσουμε ότι ο υπόχρεος προς καταβολή διατροφής δουλεύει σε μία εταιρία από την οποία λαμβάνει μισθό μηνιαίο μισθό 1.200 ευρώ. Τότε αν το ανήλικο δυνάμει αποφάσεως δικαστηρίου δικαιούται διατροφής ας πούμε 500 ευρώ, θα μπορεί να κατασχέσει στα χέρια του εργοδότη με ένα έγγραφο που λέγεται "Κατασχετήριο στα χέρια τρίτου" το ποσό των 500 το μήνα (είναι μικρότερο από το μισό που επιτρέπει ο νόμος αφού 1.200 ευρώ ο μισθός : 2 = 600 ευρώ που θα μπορούσε να κατασχέσει ο ανήλικος) και έτσι τελικά ο υπόχρεος για την καταβολή διατροφής μετά την επιβολή της, όπως την ανέφερα, κατάσχεσης εις χείρας τρίτου θα λαμβάνει για όσο χρόνο διαρκεί η απόφαση του δικαστηρίου από τον εργοδότη του μηνιαίως το ποσό των ευρώ 700, αφού 1.200 ευρώ - τα 500 ευρώ που θα καταβάλλονται λόγω της κατάσχεσης στον ανήλικο = 700 ευρώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου