Δάνεια σε CHF- Πολιτική Ομολογία περί εκ των προτέρων (προς της χορήγησης των επίμαχων δανείων) γνώση των τραπεζών για επερχόμενη ανατίμηση του Ελβετικού Φράγκου (CHF)

       Ζωντανή απόδειξη των όσων ξεκίνησα να τονίζω απο το έτος 2012, ότι δηλαδή τα τραπεζικά ιδρύματα που είχαν χορηγήσει δάνεια σε ελβετικά φράγκα γνώριζαν για την επικείμενη ανατίμηση του ελβετικού φράγκου μέχρι και ποσοστό 30%, αποτελεί η απάντηση ενός εκ των κορυφαίων υπουργών της τωρινής κυβέρνησης σε επίκαιρη ερώτηση βουλευτή. Καλό θα είναι αυτός ο ισχυρισμός να μην διαψεύδεται από δώ και στο εξής, γιατί έχουμε δει και έχουμε διαβάσει σε "τραπεζικές" προτάσεις ουκ ολίγα ψεύδη. Από νομικής πλευράς κατά την άποψή μου, το θέμα έχει λυθεί απο το ΔΕΕ τον Σεπτέμβριο του 2017 με την τελευταία απόφαση C-186/2016. Όλα όσα έχω ακούσει από πολλούς και διάφορους προσκείμενους ή μη σε τράπεζες περί αποφασάρας που επιλύει οριστικά το θέμα και εννοώ την τελευταία απόφαση με στοιχεία 911/2017 του Εφετείου ΑΘηνών, τα αφήνω τελείως ασχολίαστα. Δεν αξίζουν απάντησης. Την απάντηση, ο ίδιος ο έλληνας νομοθέτης την έχει δώσει από την πρώτη στιγμή που νομοθέτησε την εισαγωγή του ευρώ (€) στην Ελλάδα με τον νόμο 2842/2000. Το έχει δηλώσει πολλάκις και ο συνάδελφος, συνεργάτης και φίλος μου Μάριος Μαρινάκος :

        Άρθρο 4 παρ. 1. του ν. 2842/2000 : Τα πιστωτικά ιδρύματα που λειτουργούν στην Ελλάδα και έχουν εξουσιοδοτηθεί να πραγματοποιούν πράξεις σε συνάλλαγμα, διενεργούν ελεύθερα για ίδιο λογαριασμό και με δικό τους κίνδυνο πάσης φύσεως πράξεις σε συνάλλαγμα. 

      Επομένως, τα όσα λέει η τελευταία εφετειακή απόφαση 911/2017, η οποία σημειωθείτω ουδόλως σχολίασε έστω και με μία γραμμή τον προαναφερόμενο ουσιώδη ισχυρισμό που αποτελεί ισχυρισμό καταλυτικό των επιχειρημάτων ότι ο ΓΟΣ περί αποπληρωμής των δανείων με βάση την τρέχουσα ισοτιμία €/CHF, αποτελεί όρο δηλωτικό του άρθρου 291ΑΚ, ότι δηλαδή είναι ο ίδιος ο νόμος και ο νόμος δεν μπορεί καν να υπαχθεί σε έλεγχο καταχρηστικότητας, εμένα προσωπικά με αφήνουν παγερά αδιάφορο, στο μέτρο που τουλάχιστον τόσο κυρίως σε επίπεδο Αρείου Πάγου όσο και στα ατομικά δικόγραφα θα πρέπει το δικαστήριο να αντικρούσει τον lex specialis του άρθρου 4 παρ. 1 του ν. 2842/2000 που ως ειδικότερος νόμος, ενδοτικού δικαίου και καθοδηγητικής λειτουργίας καθοδηγεί τον δικαστή στο να υπαγάγει τον ΓΟΣ αποπληρωμής σε πλήρη έλεγχο καταχρηστικότητας, στο μέτρο που στην προκείμενη περίπτωση συντρέχει και το πραγματικό και η συνέπεια του ειρημένης διάταξης. 

       Δηλαδή, πρώτον (1ον) τα εγχώρια πιστωτικά ιδρύματα που είναι εξουσιοδοτημένα να πραγματοποιούν πράξεις συναλλάγματος, δανείστηκαν στην διατραπεζική αγορά συνάλλαγμα στο δικό τους όνομα και για δικό τους λογαριασμό και όχι στο όνομα των δανειοληπτών και δεύτερον (2ον), η συνέπεια που προβλέπει η εν λόγω διάταξη είναι η ανάληψη του συναλλαγματικού κινδύνου από το τραπεζικό ίδρυμα. 

      Γι αυτό και κατά την ακροαματική διαδικασία της συλλογικής αγωγής κατά της Εθνικής Τράπεζας, ο μάρτυρας της εθνικής, προφανώς και γνωρίζοντας την εν λόγω διάταξη, σε ερώτηση της έδρας απήντησε πως η τράπεζα δανείζεται για λογαριασμό του πελάτη και πως ο ρόλος της είναι ρόλος "μεσάζοντα". Μόνο που εν προκειμένου, το μεν οι δανειολήπτες ουδόλως μπορούν να δανειστούν συνάλλαγμα σε ατομικό επίπεδο στην διατραπεζική αγορά, το δε τα εγχώρια πιστωτικά ιδρύματα δανείστηκαν στην διατραπεζικό (εάν δανείστηκαν) μόνο στο δικό τους όνομα και για δικό τους λογαριασμό. Είναι προφανές για ποιο λόγο έδωσε την συγκεριμένη απάντηση ο προαναφερόμενος μάρτυρας.

      Κατά συνέπεια, ο νομοθέτης καθοδηγεί τα πράγματα όπως ανωτέρω, ότι δηλαδή στα εν λόγω δάνεια, ο ΓΟΣ περί αποπληρωμής με την τρέχουσα ισοτιμία euro/CHF όχι μόνο είναι δηλωτικός του άρθρου 291ΑΚ, αλλά ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ ΔΗΛΩΤΙΚΟΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 4 παρ.1 του ν. 2842/2000.
   Είδομεν, το είπε άλλωστε και ο Υπουργός : Υπάρχει ακόμη δρόμος για την επίλυση του θέματος δια της δικαστικής οδού!