ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΕΚΝΟΥ-ΑΝ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ Η ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟΡΡΙΦΘΕΙ, ΜΠΟΡΕΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΚΝΟ

Αγαπητοί αναγνώστες μου, το τηρώ σαν αρχή όποια ερώτηση νομικής φύσεως μου απευθύνεται η οποία ενέχει νομικού ενδιαφέροντος εκτός απο το να την απαντώ με γραπτό μήνυμα στον απευθύνοντα αυτή, σε δεύτερη φάση δημοσιεύω τόσο την ερώτηση όσο και την απάντηση. Το ερώτημα είχε ως εξής :

Αν η μητέρα δεν είχε προβεί σε αγωγή για δικαστική αναγνώριση του γεννηθέντος εκτός γάμου τέκνου της, κατά του φυσικού πατέρα αυτού, με συνέπεια να έχει αποσβεστεί το δικαίωμα της (το οποίο μπορεί να ασκήσει μέσα με προθεσμία 5 ετών από τον τοκετό) μπορεί το τέκνο στη συνέχεια να κάνει το ίδιο αγωγή για δικαστική αναγνώρισή του κατά του φυσικού του πατέρα ;;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Αγαπητοί αναγνώστες μου, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι το δικαίωμα του τέκνου να ζητήσει την αναγνώρισή του δικαστικά κατά του πατέρα του είναι αυτοτελές και ανεξάρτητο απο το δικαίωμα της μητέρας του. Δηλαδή και η μητέρα του όταν ασκήσει μία τέτοια αγωγή, δεν την ασκεί ως αντιπρόσωπος του τέκνου ούτε ως ασκούσα τη γονική μέριμνα αυτού, αλλά τη ασκεί εξ ιδίου δικαίου, δηλ. επειδή της δίνει αυτής το δικαίωμα ο νόμος. Αυτό έχει ως συνέπεια και το άλλο : Δηλαδή και αν ακόμη ασκήσει μία τέτοια αγωγή η μητέρα και απορριφθεί με αμετάκλητη απόφαση η αγωγή της αυτή, η απόφαση αυτή (το δεδικασμένο που λέμε εμείς οι νομικοί) δεν εμποδίζει σε τίποτα το ανήλικο τέκνο να ασκήσει και αυτό δική του αγωγή για να αναγνωριστεί δικαστικά η σχέση του με τον πατέρα του.

Αυτό ορίζεται και απο το άρθρο 618 εδαφ.2 του Κ.Πολ.Δ σύμφωνα με το οποίο : 'Το δεδικασμένο δεν ισχύει για τον τρίτο που δεν έλαβε μέρος στη δίκη και που επικαλείται για τον εαυτό του σχέση γονέα και τέκνου ή γονική μέριμνα".  Εδώ λοιπόν τρίτος είναι το τέκνο στην περίπτωση λοιπον που την αγωγή για την αναγνώριση της πατρότητας του την έχει ασκήσει η μητέρα του.

 Βέβαια η αγωγή θα ασκηθεί από τη μητέρα του, αυτή τη φορά όμως ως αντιπρόσωπός του και ασκούσα τη γονική μέριμνα αυτού.  Δηλαδή η αμετάκλητη απόφαση που ενδεχομένως εκδοθεί για λογαριασμό του δικαιώματος της μητέρας ,τελεί πάντοτε υπό την διαλυτική αίρεση της έκδοσης νέας απόφασης που μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα της πρώτης απόφασης που αφορούσε τη μητέρα.

Μάλιστα από ότι παρατήρησα σε απόφαση , ακόμη και στην περίπτωση που προσεπικαλέστηκε το ανήλικο για να συμμετέχει ως αναγκαίος ομόδικος σε τέτοια δίκη που είχε ανοιχθεί (υπό την έννοια ότι δεν μπορούν να υπάρξουν αντίθετες αποφάσεις απέναντι στους ομοδίκους, δηλαδή ότι αναγκαίοι ομόδικοι είναι αυτοί που μόνο απο κοινού δύνανται να ασκήσουν αγωγή ή να εναχθούν) και πάλι δεν καλύπτονταν απο το δεδικασμένο το ανήλικο, ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ δεν προβλέπεται τόσο απο τα άρθρα 619 παρ.3 Κ.Πολ.Δ όσο και 614 παρ.1, 618 και 620 Κ.Πολ.Δ.

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΗ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΧΟΝΤΕΣ ΝΟΜΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ