Αγαπητοί αναγνώστες, το τελευταίο σημαντικό θέμα που με απασχολήσει είναι τα δάνεια σε ελβετικό Φράγκο (CHF). Από την εκτεταμένη μελέτη στην οποία έχω προβεί γεννήθησαν σε μένα σκέψεις ότι στις περισσότερες από τις υποθέσεις που έχω χειριστεί των δανείων σε CHF υπάρχει σε έντονο βαθμό η λεγόμενη προσυμβατική ευθύνη της τράπεζας, δηλαδή το προσυμβατικό πταίσμα στο οποίο αυτή υπέπεσε κατά το στάδιο των διαπραγματεύσεων, άσχετα που εκ των υστέρων η σύμβαση καταρτίστηκε κανονικά. Ασχέτως δηλαδή και ακόμη και αν η σύμβαση είναι έγκυρη, το προσυμβατικό πταίσμα δεν απορροφάται από την εγκυρότητα της σύμβασης, η δε αποζημίωση που σας οφείλει η ΤΡάπεζα παραμένει, εφόσον και αν αποδειχτεί απο τον ζημιωθέντα ΑΚΕΡΑΙΗ.
Τί εννοούμε τώρα όταν λέμε διαπραγματεύσεις γενικώς πριν την κατάρτιση σύμβασης;
Α/ Διαπραγμεύσεις στην νομική γλώσσα αγαπητοί μου, είναι το στάδιο αυτό κατά το οποίο ανταλλάσονται απόψεις προφορικές ή έγγραφες των ενδιαφερομένων μερών για την σύναψη ορισμένης σύμβασης και με τις οποίες (ανταλλαγές απόψεων) επιδιώκεται η βαθμιαία προσέγγιση των διαφορετικών αρχικών θέσεών τους σχετικά με τους όρους της υπό συζήτηση σύμβασης μέχρι την τελική σύμπτωσή τους ή τη διαπίστωση αδυναμίας τέτοιας σύμπτωσης. Το στάδιο των διαπραγματεύσεων διαρκεί μέχρι ή την οριστική διακοπή τους, δηλαδή ή την ματαίωση της σύμβασης ή την κατάρτισή της. Εδώ βέβαια προσέρχεται ο πελάτης και ζητά να δανεισθεί χρήματα για κάποιο σκοπό, π.χ αγορά ή επισκευή κατοικίας.
Β/ Εμάς μας ενδιαφέρει η περίπτωση κατά την οποία παρά την ύπαρξη προσυμβατικής ευθύνης-πταίσματος της Τράπεζας, τα μέρη πελάτης και Τράπεζα προχώρησαν στην κατάρτιση της σύμβασης του ΔΑΝΕΙΟΥ ΣΕ ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΦΡΑΓΚΟ.
Β/ Εμάς μας ενδιαφέρει η περίπτωση κατά την οποία παρά την ύπαρξη προσυμβατικής ευθύνης-πταίσματος της Τράπεζας, τα μέρη πελάτης και Τράπεζα προχώρησαν στην κατάρτιση της σύμβασης του ΔΑΝΕΙΟΥ ΣΕ ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΦΡΑΓΚΟ.
Γ/ Τώρα για να καταλήξουμε αν υπάρχει προσυμβατική ευθύνη τις τράπεζας, θα πρέπει ο πελάτης με αυτή να πέρασαν από το στάδιο των διαπραγματεύσεων, η συμπεριφορά της αντιδίκου τράπεζας να ήταν αντισυμβατική, η συμπεριφοράς της να ήτο δόλια ή αμελής, εξαιτίας της συμπεριφοράς της αυτής να επήλθε ζημία στον πελάτη και τελευταία η ζημία του πελάτη να τελεί σε φανερό αιτιώδη σύνδεσμο με την δόλια ή αμελή αντισυμβατική συμπεριφορά της τράπεζας, δηλαδή να προκλήθει φανερά απο αυτή.
Κυριάρχες ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΔΙΟΥ ΤΩΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ, αγαπητοί δανειολήπτες είναι αυτές της σοβαρής προθέσεως για κατάρτιση της σύμβασης (αυτή εμάς δεν μας ενδιαφέρει), η αρχής της διαφωτίσεως και η αρχή της αληθείας, δηλαδή οι αντισυμβαλλόμενοι θα πρέπει να παρέχουν εκατέρωθεν διασαφηνίσεις και εξηγήσεις για το αντικείμενο της σύμβασης και μάλιστα τέτοιων που να καθορίζουν την ελεύθερη δικαιοπρακτική βούληση του συμβαλλομένου, κυρίως τέτοιων διασαφηνίσεων που ο πελάτης δεν μπορεί άλλοθεν να αρυσθεί (του ρήματος αρύω που σημαίνει αντλώ). Δηλαδή η τράπεζα με άλλα λόγια υποχρεούταν να παρέχει σε κάθε πελάτη της ουσιώδεις διασαφηνίσεις σχετικά με θέματα που παίζουν τον κυριάρχο ρόλο στις συμβάσεις σε συνάλλαγμα και δη σε ελβετικό φράγκο, όμως δεν ήταν υποχρεωμένη να προχωρήσει σε αποσαφήνιση ζητημάτων (λέει η νομολογία) που ο πελάτης θα μπορούσε να πληροφορηθεί με δική του επιμελή έρευνα.
Οι πληροφορίες που εδώ εν προκειμένω είναι ικανές να διαμορφώσουν ελεύερη την δικαιοπρακτική βούληση του πελάτη (δικαιοπρακτική ελεύθερη βούληση εννοούμε απλά την απόφαση του πελάτη όταν του παρέχονται όλες οι απαραίτητες πληροφορίες γύρω από ένα θέμα και πλέον αυτός είναι ελεύθερος να επιλέξει το πιο σωστό γι' αυτόν) τον ρόλο του συναλλαγματικού κινδύνου, την εξ ολοκλήρου επιβολή του στον πελάτη, την υποχρέωση αγοράς χρηματοπιστωτικών παραγώγων από τον πελάτη, όπως του δικαιώματος του να αγοράζει στο μέλλον συνάλλαγμα με την τιμή που ίσχυε την ημέρα της εκταμίευσης και άλλες πολλές λεπτομέρειες ικανές να επηρεάσουν την ελεύθερη δικαιοπρακτική βούληση του πελάτη της τράπεζας στο να επιλέξει τελικά το εν λόγω προιόν ή όχι.
Σε συνάρτηση λοιπόν με την προηγούμενη παράγραφο στην οποία και αναλύω την υποχρέωση διαφωτίσεως του συμβαλλομένων μερών υπάρχει και η υποχρέωση αληθείας, δηλαδή οι πληροφορίες που είπε η Τράπεζα στον αντισυμβαλλόμενό της αυτοβούλως ή μετά από σχετικό ερώτημα σου εν προκειμένω, να είναι ακριβείς και αληθείς. Τονίζει μάλιστα η νομολογία πως σε οποιαδήποτε ερώτηση αποσαφηνιστική που απευθύνει ο πελάτης, αν η Τράπεζα δεν έχει την πρόθεση να πει στον αποδέκτη εξ ολοκλήρου την αληθινή και ειλικρινή απάντηση, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΡΝΗΘΕΙ ΤΟΤΕ (την απάντηση) και τούτο διότι η παροχή ανειλικρινών και αναληθών στοιχεών συνιστά αντισυναλλακτική συμπεριφορά.
ΚΑΙΡΙΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΛΟΙΠΟΝ : ΠΑΡΕΙΧΑΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΟΥ ΤΗΝ ΔΙΑΦΩΤΙΣΗ ΓΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΟΙ ΙΔΙΕΣ ΚΑΤΕΙΧΑΝ ΚΑΙ Ο ΠΕΛΑΤΗΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥ ΝΑ ΑΝΤΛΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΣΕ ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΦΡΑΓΚΟ ΚΑΙ ΕΙΠΑΝ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΠΕΥΘΗΝΑΝ ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΤΟΤΕ ΠΕΛΑΤΕΣ ΤΟΥΣ; Ή ΕΔΩΣΑΝ ΑΥΤΟΒΟΥΛΩΣ (ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ) ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΜΙΣΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ (ΑΝΑΛΗΘΕΙΣ ΔΗΛΑΔΗ) Η ΚΑΙ ΕΞ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΑΝΑΛΗΘΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΤΗΣ ΙΣΟΤΙΜΙΑΣ ΕΥΡΩ_ ΦΡΑΓΚΟΥ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ;
Καταρχάς την απάντηση στοχειωδώς δίνει πράξη του διοικητή της τράπεζας της Ελλάδος στην οποία έχω αναφερθεί και σε άλλα άρθρα μου σχετικά με την ελάχιστη ενημέρωση που πρέπει να παρέχεται στους υποψήφιους πελάτες απο τις Τράπεζες όταν είναι να προχωρήσουν στην σύναψη δανείου (χορήγησης αλλιώς) σε συνάλλαγμα. Λέει λοιπόν καθαρά αυτά ότι : α) η πρώτη αποσαφήνιση έχει να κάνει με την έννοια του συναλλαγματικού κινδύνου και την εγγενώς σύνδεσή της με τα δάνεια αυτά και β) τους τρόπους προστασίας από τον εν λόγω κίνδυνο στον πελάτη. Άρα ο νομοθέτης εδώ θεώρησε ότι εν εν σχέσει με αυτές τις πληροφορίες πρέπει η Τράπεζα να διαφωτίσει και πει την πλήρη αλήθεια στον πελάτη. (Υπάρχουν βέβαια και άλλες λεπτομέρειες που αναλύω στις αγωγές μου).
Από την άλλη φρονώ ότι άλλες πληροφορίες, όπως το αν η ισοτιμία του ελβετικού φράγκου ήταν ή όχι σταθερή, αν θα είχε μία άλφα, χ, ψ πορεία στο μέλλον, που θα διαμόρφωναν τη σχέση παροχής αντιπαροχής, ΑΥΤΑ έχω την άποψη ότι δεν ήταν υποχρεωμένη να τα παρέχει η Τράπεζα ως πληροφορία στους πελάτες της (παρανόμως και υπαιτίως το έκανε αυτή στις περισσότερες φορές που έγινε), δεδομένου ότι ανάγονται σε πληροφορίες που ο πελάτης στα πλαίσια της επιμέλειάς του μπορεί να πορισθεί απο τις ίδιες πηγές με αυτές της Τράπεζας (π.χ διαδίκτυο). Όμως αν ερωτηθεί σχετικά από τον πελάτη, ρητά και κατηγορηματικά η Τράπεζα πρέπει να αρνηθεί την απάντηση αυτή, διότι μία απάντηση στην πορεία που μπορεί να έχει η ισοτιμία Φράγκου- Ευρώ, δηλαδή στην αγορά συναλλάγματος στο μέλλον, σαφώς συνιστά "οιονεί" αναληθής πληροφορία, μιας και στο εμπόριο συναλλάγματος είναι ότι πιο ρευστό υπάρχει στις διεθνείς αγορές και μία τιμή που ισχύει σήμερα ποτέ δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι θα είναι η προσδοκώμενη μελλοντικά, πόσο μάλλον μετά απο 20 με 30 χρόνια.
Άραγε, αν οι Τράπεζες έδιναν πλήρεις (διαφωτιστικές και αληθείς, ακριβείς) στους υποψήφιους πελάτες έτσι ώστε να τους διαμορφώσουν μία ελεύθερη και χωρίς γνωσιολογικά ελλείματα βουλήσεις, θα επέλεγαν τα δάνεια σε ελβετικά Φράγκα ; ΜΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΟΧΙ. Αν το έκαναν αυτά, αυτοί που πήραν δάνειο σε CHF μέχρι και τα τέλη του 2007, θα μπορούσαν στους επόμενους μήνες να είχαν κερδίσει, αν παρακολουθούσαν την νομισματική αγορά. Εγώ προσωπικά, απο τις πλείστες υποθέσεις που χειρίζομαι δεν γνωρίζω κανέναν τέτοιο πελάτη-δανειολήπτη.
Αποτέλεσμα του ανωτέρω είναι όλοι οι δανειολήπτες σήμερα, εν αγνοία τους να έχουν πάρει στις "πλάτες" τους τον συναλλαγματικό κίνδυνο και εμφανίζονται σήμερα κατάχρεοι. Τώρα αυτή η σύμβαση που έχει ήδη συναφθεί είναι ΑΚΥΡΗ, ΑΚΥΡΩΣΙΜΗ Ή ΕΓΚΥΡΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΑΓΑΠΗΤΟΙ αναγνώστες;;;;.
Αυτή είναι η λύση, μία από τις λύσεις που δίνω στις αγωγές μου, περισσότερες λεπτομέρειες για τις οποίες δεν μπορώ να δώσω (αποτελούν σκληρή πνευματική εργασία), και ανάλογα με την νομική οδό που ακολουθεί ζητάμε και την ανάλογη αποζημίωση.
Βέβαια το κρίσιμο στοιχείο είναι εδώ είναι και η συρροή ή όχι της προσυμβατικής ευθύνης της Τράπεζας, δηλαδή το προσυμβατικό πταίσμα στο οποίο υπέπεσε κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων και η συμβατική της ευθύνη, δηλαδή η ευθύνη της για μία σύμβαση που είναι άκυρη, ακυρώσιμη ή και αυτή που έχει συναφθεί καταχρώμενη το θεσμό της συμβατικής ελευθερίας, αντίθετη στο νόμο της προστασίας των καταναλωτών που και αυτή είναι άκυρη ως αντίθετη σε απαγορευτική διάταξη νόμου, δηλαδή του νόμου 2251/1994;
Ποιά ευθύνη ισχύει εδώ αγαπητοί αναγνώστες, η προσυμβατική ευθύνη και το δικαίωμα αποζημιώσεως ή η συμβατική ευθύνη ; ;;;;;
Αυτό το λέω, γιατί αν είναι να θέλει κάποιος π.χ να προβεί σε αγωγή ακυρώσεως της σύμβασης δανείου θα πέσει στο δίλημμα το εξής, "τί γίνεται στην περίπτωση αυτή, αφού η πλάνη στη δήλωση αλλά και η αστική απάτη είναι προσυμβατικά γεγονότα ;;;
Αν πάρουμε για παράδειγμα την απάτη, τότε γνώμη μου είναι πως παράλληλα με την ακύρωση της σύμβασης θα πρέπει να ζητηθεί και η αποζημίωση για τη ζημία που υπέστη ο δανειολήπτης από τα προσυμβατικά πταίσματα της Τράπεζας.
Προβληματίστηκα όμως, για το αν δεν μπορεί να αποδειχτεί ότι το προσυμβατικό πταίσμα της τράπεζας, δηλαδή η υποχρέωση διαφώτισης του υποψήφιου πελάτη συνέβη δολίως (εξαιτίας δόλου της), αλλά συνιστά αμελή συμπεριφορά της (σιγά μην όλοι οι υπάλληλοι που δίνουν δάνεια έχουν γνώση όλων αυτών). Τότε αν έχουμε αμελή συμπεριφορά, η προσωπική μου άποψη είναι δεν μπορεί να ζητηθεί η ακύρωση της συμβάσεως του δανείου αλλά μόνο αποζημίωσης λόγω αθέτησης της προσυμβατικής υποχρεώσεως της Τράπεζας για διαφώτιση του πελάτη στη σύναψη δανείου σε συνάλλαγμα και δη ΣΕ ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΦΡΑΓΚΟ. (όλα τα ανωτέρω συνιστούν προσωπική γνώμη).-
ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΓΩΓΕΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΓΙΑ ΔΑΝΕΙΑ ΣΕ ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΦΡΑΓΚΟ (CHF)- Αίτημα των οποίων είναι τα δάνεια τελικώς να αποπληρωθούν αναδρομικώς με την ισοτιμία ΕΥΡΩ-ΕΛΒΕΤΙΚΟΥ ΦΡΑΓΚΟΥ που υπήρξε κατά την ΗΜΕΡΑ ΕΚΤΑΜΙΕΥΣΕΩΣ, επικοινωνείστε μαζί μου στο email : denmarco@hotmail.com ή στο antonispratas@hotmail.com και στο τηλέφωνο 6974-417556.
Με χαρά επίσης σας ανακοινώνω πως έχει εκδοθεί και η πρώτη ΘΕΤΙΚΗ δικαστική απόφαση (ασφαλιστικών μέτρων) με την οποία ανεστάλει η εκτέλεση διαταγής πληρωμής η οποίας εξεδόθει δυνάμει στεγαστικού δανείου σε ελβετικό φράγκο και μέσα στον μήνα Νοέμβριο 2013 θα εκδοθεί και η πρώτη οριστική απόφαση για το ίδιο θέμα.
Αντώνιος Ν. Πράτας
Δικηγόρος Παρ' Εφέταις.
Κυριάρχες ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΔΙΟΥ ΤΩΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ, αγαπητοί δανειολήπτες είναι αυτές της σοβαρής προθέσεως για κατάρτιση της σύμβασης (αυτή εμάς δεν μας ενδιαφέρει), η αρχής της διαφωτίσεως και η αρχή της αληθείας, δηλαδή οι αντισυμβαλλόμενοι θα πρέπει να παρέχουν εκατέρωθεν διασαφηνίσεις και εξηγήσεις για το αντικείμενο της σύμβασης και μάλιστα τέτοιων που να καθορίζουν την ελεύθερη δικαιοπρακτική βούληση του συμβαλλομένου, κυρίως τέτοιων διασαφηνίσεων που ο πελάτης δεν μπορεί άλλοθεν να αρυσθεί (του ρήματος αρύω που σημαίνει αντλώ). Δηλαδή η τράπεζα με άλλα λόγια υποχρεούταν να παρέχει σε κάθε πελάτη της ουσιώδεις διασαφηνίσεις σχετικά με θέματα που παίζουν τον κυριάρχο ρόλο στις συμβάσεις σε συνάλλαγμα και δη σε ελβετικό φράγκο, όμως δεν ήταν υποχρεωμένη να προχωρήσει σε αποσαφήνιση ζητημάτων (λέει η νομολογία) που ο πελάτης θα μπορούσε να πληροφορηθεί με δική του επιμελή έρευνα.
Οι πληροφορίες που εδώ εν προκειμένω είναι ικανές να διαμορφώσουν ελεύερη την δικαιοπρακτική βούληση του πελάτη (δικαιοπρακτική ελεύθερη βούληση εννοούμε απλά την απόφαση του πελάτη όταν του παρέχονται όλες οι απαραίτητες πληροφορίες γύρω από ένα θέμα και πλέον αυτός είναι ελεύθερος να επιλέξει το πιο σωστό γι' αυτόν) τον ρόλο του συναλλαγματικού κινδύνου, την εξ ολοκλήρου επιβολή του στον πελάτη, την υποχρέωση αγοράς χρηματοπιστωτικών παραγώγων από τον πελάτη, όπως του δικαιώματος του να αγοράζει στο μέλλον συνάλλαγμα με την τιμή που ίσχυε την ημέρα της εκταμίευσης και άλλες πολλές λεπτομέρειες ικανές να επηρεάσουν την ελεύθερη δικαιοπρακτική βούληση του πελάτη της τράπεζας στο να επιλέξει τελικά το εν λόγω προιόν ή όχι.
Σε συνάρτηση λοιπόν με την προηγούμενη παράγραφο στην οποία και αναλύω την υποχρέωση διαφωτίσεως του συμβαλλομένων μερών υπάρχει και η υποχρέωση αληθείας, δηλαδή οι πληροφορίες που είπε η Τράπεζα στον αντισυμβαλλόμενό της αυτοβούλως ή μετά από σχετικό ερώτημα σου εν προκειμένω, να είναι ακριβείς και αληθείς. Τονίζει μάλιστα η νομολογία πως σε οποιαδήποτε ερώτηση αποσαφηνιστική που απευθύνει ο πελάτης, αν η Τράπεζα δεν έχει την πρόθεση να πει στον αποδέκτη εξ ολοκλήρου την αληθινή και ειλικρινή απάντηση, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΡΝΗΘΕΙ ΤΟΤΕ (την απάντηση) και τούτο διότι η παροχή ανειλικρινών και αναληθών στοιχεών συνιστά αντισυναλλακτική συμπεριφορά.
ΚΑΙΡΙΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΛΟΙΠΟΝ : ΠΑΡΕΙΧΑΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΟΥ ΤΗΝ ΔΙΑΦΩΤΙΣΗ ΓΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΟΙ ΙΔΙΕΣ ΚΑΤΕΙΧΑΝ ΚΑΙ Ο ΠΕΛΑΤΗΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥ ΝΑ ΑΝΤΛΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΣΕ ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΦΡΑΓΚΟ ΚΑΙ ΕΙΠΑΝ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΠΕΥΘΗΝΑΝ ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΤΟΤΕ ΠΕΛΑΤΕΣ ΤΟΥΣ; Ή ΕΔΩΣΑΝ ΑΥΤΟΒΟΥΛΩΣ (ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ) ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΜΙΣΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ (ΑΝΑΛΗΘΕΙΣ ΔΗΛΑΔΗ) Η ΚΑΙ ΕΞ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΑΝΑΛΗΘΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΤΗΣ ΙΣΟΤΙΜΙΑΣ ΕΥΡΩ_ ΦΡΑΓΚΟΥ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ;
Καταρχάς την απάντηση στοχειωδώς δίνει πράξη του διοικητή της τράπεζας της Ελλάδος στην οποία έχω αναφερθεί και σε άλλα άρθρα μου σχετικά με την ελάχιστη ενημέρωση που πρέπει να παρέχεται στους υποψήφιους πελάτες απο τις Τράπεζες όταν είναι να προχωρήσουν στην σύναψη δανείου (χορήγησης αλλιώς) σε συνάλλαγμα. Λέει λοιπόν καθαρά αυτά ότι : α) η πρώτη αποσαφήνιση έχει να κάνει με την έννοια του συναλλαγματικού κινδύνου και την εγγενώς σύνδεσή της με τα δάνεια αυτά και β) τους τρόπους προστασίας από τον εν λόγω κίνδυνο στον πελάτη. Άρα ο νομοθέτης εδώ θεώρησε ότι εν εν σχέσει με αυτές τις πληροφορίες πρέπει η Τράπεζα να διαφωτίσει και πει την πλήρη αλήθεια στον πελάτη. (Υπάρχουν βέβαια και άλλες λεπτομέρειες που αναλύω στις αγωγές μου).
Από την άλλη φρονώ ότι άλλες πληροφορίες, όπως το αν η ισοτιμία του ελβετικού φράγκου ήταν ή όχι σταθερή, αν θα είχε μία άλφα, χ, ψ πορεία στο μέλλον, που θα διαμόρφωναν τη σχέση παροχής αντιπαροχής, ΑΥΤΑ έχω την άποψη ότι δεν ήταν υποχρεωμένη να τα παρέχει η Τράπεζα ως πληροφορία στους πελάτες της (παρανόμως και υπαιτίως το έκανε αυτή στις περισσότερες φορές που έγινε), δεδομένου ότι ανάγονται σε πληροφορίες που ο πελάτης στα πλαίσια της επιμέλειάς του μπορεί να πορισθεί απο τις ίδιες πηγές με αυτές της Τράπεζας (π.χ διαδίκτυο). Όμως αν ερωτηθεί σχετικά από τον πελάτη, ρητά και κατηγορηματικά η Τράπεζα πρέπει να αρνηθεί την απάντηση αυτή, διότι μία απάντηση στην πορεία που μπορεί να έχει η ισοτιμία Φράγκου- Ευρώ, δηλαδή στην αγορά συναλλάγματος στο μέλλον, σαφώς συνιστά "οιονεί" αναληθής πληροφορία, μιας και στο εμπόριο συναλλάγματος είναι ότι πιο ρευστό υπάρχει στις διεθνείς αγορές και μία τιμή που ισχύει σήμερα ποτέ δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι θα είναι η προσδοκώμενη μελλοντικά, πόσο μάλλον μετά απο 20 με 30 χρόνια.
Άραγε, αν οι Τράπεζες έδιναν πλήρεις (διαφωτιστικές και αληθείς, ακριβείς) στους υποψήφιους πελάτες έτσι ώστε να τους διαμορφώσουν μία ελεύθερη και χωρίς γνωσιολογικά ελλείματα βουλήσεις, θα επέλεγαν τα δάνεια σε ελβετικά Φράγκα ; ΜΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΟΧΙ. Αν το έκαναν αυτά, αυτοί που πήραν δάνειο σε CHF μέχρι και τα τέλη του 2007, θα μπορούσαν στους επόμενους μήνες να είχαν κερδίσει, αν παρακολουθούσαν την νομισματική αγορά. Εγώ προσωπικά, απο τις πλείστες υποθέσεις που χειρίζομαι δεν γνωρίζω κανέναν τέτοιο πελάτη-δανειολήπτη.
Αποτέλεσμα του ανωτέρω είναι όλοι οι δανειολήπτες σήμερα, εν αγνοία τους να έχουν πάρει στις "πλάτες" τους τον συναλλαγματικό κίνδυνο και εμφανίζονται σήμερα κατάχρεοι. Τώρα αυτή η σύμβαση που έχει ήδη συναφθεί είναι ΑΚΥΡΗ, ΑΚΥΡΩΣΙΜΗ Ή ΕΓΚΥΡΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΑΓΑΠΗΤΟΙ αναγνώστες;;;;.
Αυτή είναι η λύση, μία από τις λύσεις που δίνω στις αγωγές μου, περισσότερες λεπτομέρειες για τις οποίες δεν μπορώ να δώσω (αποτελούν σκληρή πνευματική εργασία), και ανάλογα με την νομική οδό που ακολουθεί ζητάμε και την ανάλογη αποζημίωση.
Βέβαια το κρίσιμο στοιχείο είναι εδώ είναι και η συρροή ή όχι της προσυμβατικής ευθύνης της Τράπεζας, δηλαδή το προσυμβατικό πταίσμα στο οποίο υπέπεσε κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων και η συμβατική της ευθύνη, δηλαδή η ευθύνη της για μία σύμβαση που είναι άκυρη, ακυρώσιμη ή και αυτή που έχει συναφθεί καταχρώμενη το θεσμό της συμβατικής ελευθερίας, αντίθετη στο νόμο της προστασίας των καταναλωτών που και αυτή είναι άκυρη ως αντίθετη σε απαγορευτική διάταξη νόμου, δηλαδή του νόμου 2251/1994;
Ποιά ευθύνη ισχύει εδώ αγαπητοί αναγνώστες, η προσυμβατική ευθύνη και το δικαίωμα αποζημιώσεως ή η συμβατική ευθύνη ; ;;;;;
Αυτό το λέω, γιατί αν είναι να θέλει κάποιος π.χ να προβεί σε αγωγή ακυρώσεως της σύμβασης δανείου θα πέσει στο δίλημμα το εξής, "τί γίνεται στην περίπτωση αυτή, αφού η πλάνη στη δήλωση αλλά και η αστική απάτη είναι προσυμβατικά γεγονότα ;;;
Αν πάρουμε για παράδειγμα την απάτη, τότε γνώμη μου είναι πως παράλληλα με την ακύρωση της σύμβασης θα πρέπει να ζητηθεί και η αποζημίωση για τη ζημία που υπέστη ο δανειολήπτης από τα προσυμβατικά πταίσματα της Τράπεζας.
Προβληματίστηκα όμως, για το αν δεν μπορεί να αποδειχτεί ότι το προσυμβατικό πταίσμα της τράπεζας, δηλαδή η υποχρέωση διαφώτισης του υποψήφιου πελάτη συνέβη δολίως (εξαιτίας δόλου της), αλλά συνιστά αμελή συμπεριφορά της (σιγά μην όλοι οι υπάλληλοι που δίνουν δάνεια έχουν γνώση όλων αυτών). Τότε αν έχουμε αμελή συμπεριφορά, η προσωπική μου άποψη είναι δεν μπορεί να ζητηθεί η ακύρωση της συμβάσεως του δανείου αλλά μόνο αποζημίωσης λόγω αθέτησης της προσυμβατικής υποχρεώσεως της Τράπεζας για διαφώτιση του πελάτη στη σύναψη δανείου σε συνάλλαγμα και δη ΣΕ ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΦΡΑΓΚΟ. (όλα τα ανωτέρω συνιστούν προσωπική γνώμη).-
ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΓΩΓΕΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΓΙΑ ΔΑΝΕΙΑ ΣΕ ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΦΡΑΓΚΟ (CHF)- Αίτημα των οποίων είναι τα δάνεια τελικώς να αποπληρωθούν αναδρομικώς με την ισοτιμία ΕΥΡΩ-ΕΛΒΕΤΙΚΟΥ ΦΡΑΓΚΟΥ που υπήρξε κατά την ΗΜΕΡΑ ΕΚΤΑΜΙΕΥΣΕΩΣ, επικοινωνείστε μαζί μου στο email : denmarco@hotmail.com ή στο antonispratas@hotmail.com και στο τηλέφωνο 6974-417556.
Με χαρά επίσης σας ανακοινώνω πως έχει εκδοθεί και η πρώτη ΘΕΤΙΚΗ δικαστική απόφαση (ασφαλιστικών μέτρων) με την οποία ανεστάλει η εκτέλεση διαταγής πληρωμής η οποίας εξεδόθει δυνάμει στεγαστικού δανείου σε ελβετικό φράγκο και μέσα στον μήνα Νοέμβριο 2013 θα εκδοθεί και η πρώτη οριστική απόφαση για το ίδιο θέμα.
Αντώνιος Ν. Πράτας
Δικηγόρος Παρ' Εφέταις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου